Gesloten vriendje...
 

Sinds dik een half jaar zijn ik en mijn vriendje bij elkaar. Op zich gaat alles heel goed en hebben we de grootste lol samen maar een ding zit me echt ontzettend dwars: hij is enorm gesloten. Ik krijg er geen fatsoenlijk woord uit. Het is al niet meer zo erg en we kunnen wel gewoon over 'normale' dingen praten, maar zodra het serieuzer wordt of het over onze relatie gaat haakt hij af en klapt hij dicht. Dat vind ik gewoon ontzettend moeilijk omdat ik praten heel belangrijk vind en dat ook nodig heb in een relatie. Nu heb ik niet het idee dat ik alles bij hem neer kan leggen en bouwens niet veel vertrouwen op denk ik, terwijl dat toch o zo belangrijk is naar mijn mening. Nu neem ik hem niks kwalijk, hij is het gewoon niet gewend en praat al meer dan hij ooit heeft gedaan. Daar ben ik oo0k trots op en dat weet hij. Alleen ik zou het fijn vinden als hij nog een beetje opener werd, zodat ik weet wat hij wil. Dat ik niet altijd overal naar moet vragen en dat het dan heel lang duurt voor ik er een antwoord uit heb. Maar ik wil hem ook niet pushen. Ik ben er van bewust dat je mensen niet kunt veranderen. Dus nu vraag ik me af; ligt dit aan mij, doe ik iets verkeerds? En kan het ooit nog veranderen? Ik wil er graag met hem over praten maar dat haalt weinig uit omdat hij het zelf ook niet snapt (en niet wil). Ik wil graag dat hij zijn dromen nastreeft maar zelfs daar heeft hij moeite mee. Hoe kun je mensen (die dat dus zelf ook willen) helpen om meer open te worden?

Ik heb hetzelfde probleem, mijn vriendin is ook een beetje terughoudend om over sommige onderwerpen te praten. Goed, ik ben zelf ook niet al te spraakzaam over gevoelige onderwerpen, en dus heeft zij waarschijnlijk hetzelfde gevoel, maar ja, dat maakt het wel lastig... :'(

Veel gesloten vragen stellen..Dus vragen waar alleen met ja of nee op geantwoord kan worden. En dan langzaamaan overgaan naar vragen die je ook anders kan beantwoorden...Wie weet helpt het..Zo hebben wij het geleerd op school, en bij mij werkt het in de praktijk ook wel, heb ook zo'n vriendje...

Er bestaan geen echte ja-nee vragen, om alles kan je heendraaien... (en ik kan het weten, want dat doe ik altijd ;))

ja precies het is een kwestie van volhouden.
ik hoop dat jullie hier uitkomen.maar loos hem asjeblieft niet want ik zelf ben ook erg gesloten als het om serieusere dingen gaat dan klap ik ook dicht en vind dat erg vervelend en dat zal hij ook wel vinden.maar ik geef je mee praat veel met hem en zorg er gewoon voor dat hij zich op zijn gemak voelt.
het kost wel tijd en energie maar het is niet.
geloof me echt hij wil het denk ik wel(over bepaalde dingen praten)maar het lukt hem waarschijlijk gewoon niet maar help hem ermee .zeg gewoon op een lieve manier dat hij daar best over met jou kan praten en dat jij dat graag wil.

veel succes (y)

Het is denk ik gewoon een kwestie van hem steeds duidelijk maken dat praten voor jou heel belangrijk is, volhouden, kleine stapjes, niet gelijk willen doordrammen, en hem ook de tijd geven om woorden te formuleren om jou vragen te beantwoorden. vraag hem des noods om het op te schrijven in een brief naar jou als het echt niet lukt en je echt wil weten hoe hij over iets denkt. Ik was vroeger ook best gesloten en schreef dan meestal brieven naar mensen die moesten weten wat er in mij omging.
hij zal vanzelf vertrouwder worden met het uiten van wat hij voelt en denkt en het zal dan vanzelf voor hem allemaal makkelijker worden. het kost alleen wat tijd en geduld van jouw kant en behoorlijk wat moeite van zijn kant.

Ik zou daar zelf niet tegenkunnen en zou dus ook geen relatie met zo iemand willen, maar als jij bereid bent er veel tijd en moeite in te steken dan moet je gewoon proberen hem stap voor stap telkens kleine stukjes spraakzamer te krijgen. Het belangrijkste is eigenlijk dat je niet probeert uitspraken uit hem te trekken, dan klapt hij alleen maar dicht, doe het met beleid. Laat hem zijn eigen verhaal vertellen, zonder druk of dwang.

Herkenbaar probleem; mijn vriendje is net zo. Hij lult de oren van je hoofd, tot het moment dat het over zijn gevoel, of gewoon over hem gaat, dan komt er geen woord meer uit... Als ik merk dat hij zich kut voelt, en vraag wat er is, dan krijg ik er gewoon niks uit. Ik heb er een tijdje gewoon net zoals over gezeurd/ gevraagd tot het er wel uit kwam. Totdat ik me bedacht dat dat eigenlijk helemaal niet de goede mehode is. En nu, tsjaa ik heb me er bij neergelegd. We hebben er wel veel over gepraat, omdat het voor mij ook echt een probleem was, ook vroeg hij in als ik in een moeilijke situatie zat niet aan mij hoe het was gegaan of hoe het ging. Dat was vooral heel meoilijk voor me, het kwam erg ongeintereseerd over eigenlijk. Maar goed na veel praten, hij was dat niet gewend, en zo is hij ook niet, nou ja hij probeert wel zijn best te doen wat betreft af en toe vragen naar mij zeg maar, en over zijn eigen gevoel praten, tsjaa ik denk dat je dat niet moet willen veranderen, dat kan niet, iemand is zo of niet. Ik heb hier dus wel serieus over nagedacht of ik nog wel verder wilde met iemand die niet ''kan'' praten. Maar ja, hij heeft ook zoveel leuke dingen!!! Het gaat nu al bijna een jaar goed :).

Volgens mij zijn wel heel erg veel jongens zo. Zo heeft een vriendin van mij een vriendje die net zo is. Haar vriendje gaat in oktober naar Azie toe voor 8 maanden, dit was al een tijd bekent, maar hij heeft het haar zo ongeveer pas als laatste verteld, omdat hij niet wist hoe hij het moest vertellen... en ook praten over zijn gevoels kan haar vriendje totaal niet.

Suc6 ermee!

Dank aan allen...

Ik moet ook volhouden en dat lukt me ook wel. Ik heb ook moeten leren praten en dat was niet makkelijk maar het is wel beter zo en ik geef niet zo snel op hoor!
Ik hoop maar gewoon dat het ooit goed komt want ik hou ontzettend veel van hem!

Blijven vragen, vragen wat hij denkt, vragen wat hij wil, vragen wat hij voelt.
Ik zat zelf ooit in de situatie van je vriendje, mijn ex heeft me gedumpt. (Heel fijn, heel lief van um :mad:) Ehm, ik had echt die extra's nodig, gewoon vragen hielp vaak niet je moest bij mij altijd doordrammen om dr iets uit te krijgen. (en mij heel veel tijd geven)
Ben nu nog verlegen maar kheb een gekke vriend die zn mond gewoon nooit houd en als ik dus niet durfde of verlegen zat te doen was hij gewoon perfect. Ben nu over die rem heen, tsja je leert met vallen en opstaan... maar eh niet opgeven en niet boos worden als je niet zo gesloten wilt zijn maar je bent het wel dan helpt dat niet... want ik voelde me er zeer rottig over en da's echt niet fijn :) maar ik heb leren praten :D
Wat een goed idee is wat al in dit topic staat is hem vragen om het dan in een brief te schrijven, geef hem ruimte en tijd... en mischien iet svragen waarop je alleen ja of nee kan zeggen kan soms ook werken (als je hem goed genoeg kent leer je op den duur dat je weet wanneer hij liegt ;)) nahja, kost wat moeite maar je komt dr wel.

Het mooiste zou zijn hem de ruimte te geven. En dan bedoel ik niet in tijd of fysieke ruimte, maar emotionele ruimte. De truc is dat hij zich volledig op zijn gemak voelt dingen te uiten, anders zal hij ze niet uiten.