gedichtje: Cadaver
 

Mijn cadaver
niets omvattend
dan het zinloos
bestaan.
Terwijl maden
ook dat laatste
aanvreten vanwege
hun wil tot leven,
kwijn ik weg.

Leef ik misschien
al te lang niet meer,
om de noodzaak
van hun optreden
in te zien?

Misschien leef ik
voort in hun gedachten
hen van binnen
vastgrijpend, aantastend
kapot- en eigenmakend
totdat zij niet anders zijn
dan mijn cadaver.

Wow ik vind dat je je heel goed hebt ingeleeft...

mooi dat je begint en eindigt met hetzelfde woord.
ik vind 'm erg mooi, je hebt mooie woorden gevonden en die in een mooie volgorde aan elkaar tot een gedicht 'geplakt'.

idd...erg samenhangend gedicht ook en zeer orgineel geschreven..