Mithhuanion; Poet and Writer
 

Oftewel dat is mij! Ik heb geen zin om voor elk gedicht een nieuw topic te starten.. dan blijf ik bezig. :rolleyes:

Ik begin met een engelse en een nederlandse:

Razing Shadows was mijn eerste 'echte' gedicht. Ik schreef het als een verhaaltje van iemand die stemmen hoort (letterlijk). In die tijd was ik nogal depressief, en ik kwam er later achter dat er ook een aantal dingen op mij persoonlijk slaan.

Razing Shadows
Razing shadows, running through my head
I don’t make the right choices
I fail myself instead
As I begin to recognize the voices

Coming in irregular bursts
My life doesn’t seem that bad
But it’s all getting worse
Why can’t I just be dead?

I hear nothing but those ghastly sounds
I think I’m getting killed
Living in repeating rounds
With horror I’m thrilled

My world looks like a falling tree
It’s worse than a painful death
Lord, now I come before Thee
Can Thou help me ’gainst this threat?

Sorrow, despair and sickness
Have become my normal life
Hate, envy, emptiness
Cutting me like an endless knife

Living in desperate fear
Unconditional hate
Every day, week, month and year
But I’ve accepted my fate

All my life I lived like hell
My memories have faded
Isolated like in a cell
By demons my mind’s raided

Voices, tempting me to obey
I feel I’ve lost my mind
But then; while time fades away
I feel they’re leaving me behind

Sometimes I almost feel okay
The voices return only at night
And twice or thrice a day
My life nearly seems alright

The voices have left; the threat’s no more
I’m cured, released, set free
My life has returned to what it was before
And I… I continue to deny Thee
-------------------------------------------------------

Ode aan de Telefoon schreef ik veel later, toen begon ik pas met nederlandse gedichten. Ik schreef het omdat het me leuk leek om een cabaret-achtig gedicht over de telefoon te schrijven.

Ode aan de telefoon
Zodra de eerste toon klinkt
De kleine luidspreker zijn geluid zingt
Slaat mijn hart twee keer
En ik weet niets meer
Mijn geliefde trilt zacht
Laat mijn spieren weten waar
Mijn koningin wacht
En ik beantwoord haar

Zodra de eerste woorden komen
Klinkt de stem van mijn dromen
Zachtjes in mijn oor
Het houdt niet op maar gaat maar door
Kilometers tussen ons lijken zwaar
Maar tijd maakt geen verschil
Even zijn we bij elkaar
Door metaal met mooie schil

Hetzelfde ontwerp, hetzelfde merk
Het lijkt zwak maar is sterk
Door het netwerk dat wij delen
Kan de wereld ons niets meer schelen
Zij een rode, ik heb blauw
Bijeen gebracht door die ene toon
Jij bij mij en ik bij jouw
O, ik hou van mijn telefoon
------------

Die laatste is wel grappig, de eerste niet.

Over gedichten in het Engels ga ik niet, omdat ze me niet raken. Klinkt algemeen :o
Moet wel eerlijk zeggen dat ik deze topic al vaker open geklikt heb, maar nu pas een reactie ga plaatsen.

Het laatste schrijfsel is inderdaad wel grappig, maar toch net iets te basic, voor mijn gevoel. Je zou er wat meer schwung aan kunnen geven door het minder te laten rijmen, en sommige stukken rijmen ook gewoon niet lekker op elkaar, dat is zonde.
De opzet is in ieder geval goed, toch ben ik persoonlijk van mening dat je er meer uit had kunnen halen :)

Na, waarom toch altijd dingen willen veranderen aan andermans gedichten? Als er bijstaat "wat zouden jullie..." of "hoe kan ik dit verbeteren", ala, maar soms moet je gewoon slikken wat de pot schaft.

Erg leuk die 2e, leuk taalgebruik en rijm.
En de 1e, kan ik weinig over zeggen, geen verstand van engels.

Dank jullie wel voor jullie eerlijke commentaar (ik ben trouwens JediJoel... vond het tijd voor een nieuwe identiteit)

Zoals gezegd: Razing Shadows was nooit bedoelt als een vrolijk gedicht. Hoewel die man verlost wordt van de stemmen is het nog steeds imo geen happy end, omdat hij zijn Verlosser weer negeert zoals hij altijd al deed.

En over Ode aan de telefoon: Ik verander nagenoeg nooit iets aan wat ik geschreven heb. Of het moeten spelfoutjes zijn. Maar als ik echt een woord heb dat iets beter zegt en ik dat op dat moment niet had dan wel...

Tijd voor 2 nieuwe: Special Place en Het alfabet. Special Place is een liefdesgedicht dat ik voor de grap schreef. Ik heb de fout gemaakt om het 2 keer te 'verbeteren' maar ben toch teruggevallen op het originele gedicht. (Dat is een van de redenen waarom ik mn schrijfsels niet edit: vaak doe je in je poging tot verbeteren meer kwaad dan goed). Het tweede gedicht Alfabet is ook voor de grap geschreven, eigenlijk net zoals Ode aan de telefoon. *De datum eronder geeft de datum weer van de dag dat ik het voor het laatst terugveranderde.*

Special Place
In a place of special meaning,
To other people just a spot
It’s like the sun is shining
Much brighter, really hot.

While you are standing in that place,
I feel happier than I’ve ever felt
You seem to blind my face
Even my shadow seems to melt.

Your smile disarms my biggest fears
Your eye’s twinkle makes me gracious
All I can is hide my tears
For my love for you is delirious
02 06 03
-----------------

Het alfabet
Het alfabet is als een recept
Schrijven komt eerste plek
Het is als een zwarte vlek
Die verwijdt zich rap
Over het papier
En vormt vele woorden
Die zich in je hoofd boren
Een ingewikkeld concept

Volgorde bepaalt gelijkenis
Willekeur speelt geen rol
Kennis vraagt zijn tol
Van ons systeem
Zesentwintig tekens
Miljarden combinaties
Slechts enkelen zeggen iets
Velen hebben geen betekenis

Het alfabet is zeer goed :o

Het loopt lekker, spreekt me aan, het onderwerp is niet alledaags (in zkre zin natuurlijk wel, maar je moet er maar over kunnen schrijven), de woorden zijn goed gekozen...

Japp, toppie! (y)

Thnx :)