anorexia???
 

Laatst had ik zo'n buikpijn en ik voelde me lelijk dik enz en ik had ze de drang om te kotsen maar het lukte niet...dus toen heb ik een vinger in me keel gestoken totdat ik begon te kokhalzen ik heb dit aan mijn beste vriendin verteld die gelijk helemaal in de stress raakte. Ze is bang dat ik het veel vaker ga doen :( ik was dat ook niet van plan maar heb het al wel 3x gedaan....
ik kan er op een manier niet mee stoppen zodra ik me een beetje misselijk voel loop ik al naar de wc :$
Ik heb het maar niet tegen die vriendin verteld omdat ze zich ook schuldig voelt omdat ze het zelf ook een tijd heeft gedaan maar het ligt niet aan haar echt niet!!!! ik weet ook echt niet wat ik ertegen kan doen :'(

maak er even anorexia van.
verder heb ik geen idee wat je eraan kan doen

Ik denk dat je het beste hulp kunt zoeken (één van je ouders, familie, een docent, je huisarts, vertrouwenspersoon op school, enz.) . Het is makkelijker om er in het 'begin' wat aan te doen, dan wanneer je al tijden bezig bent.

hoe doe je dat dan????? :S

ja maar ik heb een hekel aan praten over problemen die ik heb dat ik het op dit forum zet komt ook door een vriend
me ouders mogen er echt NIEt achterkomen!!!!!!!

hoe doe je wat?

titel verandere

tja, behalve praten weet ik ook niet echt iets. Streng voor jezelf zijn, een normaal eetpatroon aanhouden en niet kotsen. Of samen met iemand een andere vorm van therapie of iig iets om je te uiten zoeken, maar het zal toch met praten moeten beginnen, denk ik. Zonder te praten kan ook niemand weten wat je hebt ed.

Als je ouders er niet achter mogen komen (wat ze iig zeker wel zullen doen als je te lang wacht ed), dan zou je met je huisarts of met iemand op school kunnen gaan praten bv.

-> psych btw

Ze hoeven er ook niet achter te komen.

Ga naar de vertrouwenspersoon, je mentor of
iemand anders die je vertrouwt. Je vertrouwenspersoon
heeft (volgens mij) zwijgplicht, en kan dus niks aan je
ouders vertellen. (als je het zeker wilt weten, kijk dan ff
in de schoolgids oid, weet het niet heel zeker nl)

Je huisarts heeft zwijgplicht, dat weet ik zeker,
en kan je ook doorverwijzen naar hulpinstanties enz.

En ook al heb je een hekel aan praten,
voorkomen is beter dan genezen.
(of: hoe eerder je erbij bent, hoe beter)

me ouders zullen er niet achterkomen want ik eet gewoon en ik zet de muziek hard aan zodat ze het ook niet kunnen horen...

Dunner worden valt wel op. En ook al eet je in jouw
ogen normaal, ws merken ze wel dat je minder eet.
(want je zal heus niet altijd zoveel (blijven) eten
als je eerst deed, denk ik, als je doorgaat)

Plus dat je moeder bijv menstruatiestoornissen enz
wel zal opmerken, na verloop van tijd.

maar wat moet ik dan tegen mijn mentor zeggen (ik heb volgende week een gesprek met hem) hey ik ben shannon enne ik heb anorexia of bolumia

Heb je last van vreetbuien?
Dat is nog helemaal niet aan de orde. Er is nog niks vastgesteld door een specialist. In elk geval: Ga langs bij je huisarts, die kan dan controleren of je verder gezond bent e.d. Je hoeft dan nog helemaal nergens over te praten.

Je zou kunnen zeggen dat je problemen hebt met eten.
Je kan ook heel direct zeggen wat je precies doet ed,
maar dat zou ik persoonlijk erg moeilijk vinden.

Ik weet niet hoe het verder met je gaat, maar als je bijv
niet lekker in je vel zit oid, (rotgevoel, weinig zelfvertrouwen bijv)?), zou je het daar ook over kunnen hebben,
vaak komen eetproblemen niet uit het niets...

Als je denkt dat je er behoefte aan hebt, probeer dan
voor jezelf op een rijtje te zetten, (dmv opschrijven,
of gewoon in je hoofd), waar je precies mee zit,
en wat je wilt vertellen. (en hoe)

Misschien helpt het, al is het maar om een beetje
'overzicht' erop te krijgen...

Precies.

Hij zal wel weten wie je bent, denk ik. Je zou bv. door kunnen laten schemeren dat het niet zo goed met je gaat en dat je daar over wilt praten ofzo. Of je anorexia of boulimia hebt weet je niet zeker, dat kan alleen een arts vast stellen. Dat je je verrot voelt en niet gezond met eten omgaat weet je wel en dat kun je hem dus bv. vertellen.

soms wel jah en dat is ook een super grote rede dat ik het soms doe (dat over geven)

Euhm...waar is dit nu een reactie op...?

Ik wilde net zeggen; Men is bereid je te helpen, dan mag je wel even moeite doen om een beetje redelijk te reageren. :)

[QUOTE]Waldkrieger schreef op 15-09-2003 @ 18:06:
[B]Heb je last van vreetbuien?

soms wel jah meestal ga ik dan ook overgeven tot ik het gevoel heb dat alles er weer uit is :( ik schaam me echt zo erg

sorry net toen ik reageerde kwamen die andere berichten al :$

Hehe, geeft niks.
Maar goed, wat ik schreef: Maak een afspraak bij je huisarts, die kan je wellicht helpen.

Vandaar de quote functie. ;)

Maar idd: maak bv een afspraak bij je huisarts, die kan je wellicht helpen.

Leonoor schreef op 15-09-2003 @ 18:18:


Maar idd: maak bv een afspraak bij je huisarts, die kan je wellicht helpen. [/B][/QUOTE]

en me ouders die komen daar tog achter via de rekening dat ik bij de dokter ben geweest?! en ik durf niet naar mijn dokter te gaan

Je dokter heeft een beroepsgeheim, dus daaromtrent zal wel iets te regelen zijn. Desnoods zeg je tegen je ouders na afloop dat je lichamelijk niet echt lekker in je vel zat.

Dan ken je mijn ouders niet die blijven zeiken totdat ze erachter zijn maar ik weet ook niet wat ik dan zou moeten zeggen tegen de dokter vooral omdat ik me er zo voor schaam

De dokter is wel wat gewend, geloof me. Je kunt naar de dokter toegaan, omdat kotsen niet gezond is. Dat weet je zelf ook. Vervolgens kijkt de dokter of 'ie je verder kan helpen. Je hoeft geen grote verhalen aan hem te vertellen. Maar het is wel belangrijk dat je naar 'm toegaat, want kotsen is erg slecht voor een mensenlichaam. Je kunt daarmee namelijk je ingewanden goed beschadigen.
Veel succes.

Je zou toch naar je mentor gaan?

Je hoeft echt niet per se naar de dokter oid,
als je maar met iémand praat...
(die je ook kan helpen/verder sturen)

En dat schamen, is heel logisch en herkenbaar.
Maar je hoeft je niet te schamen, er zijn ontzèttend
veel mensen die soortgelijke problemen hebben.
Je mentor en/of huisarts zullen je echt niet met
een gezicht van ':eek:' aankijken, hoor. :)

jah ik denk dat ik beter met mijn mentor kan praten hijs echt (y) en ik hoop dat ie niet zo gaat kijken nee....


en op welke manier kun je je ingewanden er dan mee beschadigen....ik zie dit als enigste oplossing om mezelf beter te voelen. Als ik kots val ik af als ik afval word ik slanker beter dan welk dieet dan ook! heb het trouywens net mijn beste vriendin verteld, ze zit gewoon te janken :(

Je zult je zelf er alleen maar rotter door voelen.

Door veel te kotsen verziek je iig je tanden, die rotten op een gegeven moment weg door al het maagzuur. Plus dat je heel veel voedingsstoffen mist, waardoor je lichaam kapot gaat. NA verloop van tijd wordt je niet meer ongesteld en uiteindelijk kun je onvruchtbaar worden. Enz. enz. enz.

Afvallen is niet echt de manier om je beter te voelen.

Je beschadigt je slokdarm er daarnaast flink mee. En nee, kotsen is niet de manier om af te vallen. Dat is gezond eten, volgens de voedingswijzer (http://www.voedingscentrum.nl/) en in gezonde mate sporten. Van afvallen op deze manier zul je je alleen maar rotter gaan voelen en ongezonder worden. Ik raad dus nog steeds sterk aan de dokter te bezoeken.

Het is al goed dat je er op dit forum over durft te praten. Dat bewijst in zekere zin wel dat je er iets aan wilt doen. Doe dat dus ook. :)

zoals je weet ben ik al niet meer ongesteld

hoi meissie,

stoppen hoor met dat overgeven!! is zo slecht voor je lichaam.
je hele lijf gaat naar de klote!! en als je al nie meer ongesteld bent moet je echt stoppen.
je kunt hulp gaan zoeken, je ouders hoeven daar nie achter te komen, er is vast wel iemand op school je die vertrouwt!!

sterkte verder!!

hey meissie,

nog ff een berichtje, als je graag wil afvallen kun je veel beter naar de sportschool gaan of een andere sport gaan doen!!

liefs doggie

Op www.sabn.nl kan je een hoop info vinden, over lichamelijke
gevolgen, (en andere gevolgen), over hulp, en info over
eetstoornissen. Misschien heb je er iets aan?

Dat lag niet daaraan, vertelde je. Maar dat kan wel een oorzaak worden. Met eventueel onvruchtbaarheid tot gevolg. Lijkt me toch niet echt de bedoeling. Of wel?

zoek maar hulp, of praat erover met iemand, je ben nog niet zo 'ver' dus kun je er 'makkelijker' mee stoppen
dat braken is echt niet goed voor je, en je verpest er alleen maar alles mee..
tanden gaan achteruit, haaruitval, vreselijke buikpijn etcetera
dus stop er alstjeblieft mee, het is het niet waard

ik ben ook niet van plan dit echt lang te doen ofzow....maar gewoon tot ik op mijn streefgewicht ben dat ik me eindelijk weer mooi voel...als ik dat heb bereikt stop ik, ik kom niet op die site te staan bij mensen die eraan overleden zijn mijn tanden gaan niet uitvallen ik zal op tijd stoppen...

Hoe weet je dat je op tijd kunt stoppen? trouwens, dit is niet goed voor je lichaam. Je kunt beter gaan sporten en gezond eten om er wat kilootjes af te werken. Als je zo doorgaat gaat je lichaam alle vetten die het krijgt opslaan, waardoor je als je weer gaat eten enorm snel aankomt. Ga je dan weer kotsen? Lijkt me een beetje ongezond.

En wat als blijkt dat je niet kan stoppen?
Want je kan al niet stoppen met overgeven...?

En wat als je je toch niet mooi genoeg vindt als je op
je streefgewicht zit?

Leer jezelf te accepteren, dat helpt meer dan telkens
naar een bepaalde gewicht te streven...

dat lukt je toch niet, ik dacht ook dat een keertje spugen geen kwaad kon
en nu kan ik geen dag zonder..
dus gebruik het spugen of het 'uithongeren' niet om je streefgewicht te bereiken
ga naar een dietiste of sporten om je doel te bereiken
maar niet spugen, je krijgt er alleen maar lichamelijke en psygische klachten van uiteindelijk.

Ik heb zelf ook een tijd helemaal nix gegeten en laxeermiddelen gebruikt en mijn vinger in mijn keel gestoken..
Het is zelfs zo slecht gegaan dat ik mezelf bijna fermoord heb...
dus de enige tip die ik je kan geven is het tegen je ouders fertellen en als je dat eng fint kan je er eerst met je zus ofer praten... Nou heb je het al tegen je vriendin ferteld dus zou je ook met haar een oplossing kunnen zoeken
Veel succes er mee!

ik heb dat sporten geprobeerd ik heb dat gezond eten gedaan maar of ik hou het niet vol of ik kom nog steeds aan en dan denk ik hoe kan de rest van de meisjes wel zo mooi en slank zijn en waarom zit ik vast in dit lichaam?!

jah die vriendin heeft het dus ook en ze is best wel boos op me... juist omdat zij weet hoe het is. Maar ze weet ook niet hoe ze me moet helpen en als ik naar een dietiste ga kost dat veel geld en komen mijn ouders erachter (die vinden alles al heel snel onzin) das ook een rede dat ik het hen niet vertel

het kan vergoed worden door de verzekering ofzo

Als je gezond eet, sport enz, kan je niet dik zijn.
Ben je dat wel, ga dan naar de huisarts, want dan
klopt er iets niet.

Ga desnoods naar een diëtiste, zodat hij/zij je kan helpen
om een gezond eetpatroon te creëren. Zoek een sport
die je leuk vindt, (en dus kan volhouden), doe het samen
met vriendinnen oid.

En wat ik al zei: leer je zelf accepteren. Kan je dat niet alleen,
zoek dan hulp. Want ik denk dat het meer daaraan
ligt dan dat je daadwerkelijk te dik bent.

Ook al ben je nog zo dun, en weeg je nog zo weinig,
zolang het beeld wat je van jezelf hebt niet overeenkomt
met de werkelijkheid, zal het nooit goed genoeg zijn.

Tja, volhouden meis! Het is het belangrijkste dat je gezond bent, want mensen kijken liever naar een meisje met wat vet die gezond is dan naar een ongezonde gratenbak! Dus doe wat aan je gezondheid en aan je zelfbeeld voor je aan je figuur begint. J bent heus wel leuk genoeg hoor!

maar waarom kan ik zo niet denken? het lukt me gewoon niet loop ik voorbij een spiegel barst ik zowat in janke uit ik hou het gewoon niet vol.....en ik zie dit als enigste oplossing