waar een hoorcollege al niet goed voor is
 

tijdens en naar aanleiding van een hoorcollege historisch ambacht (wat te saai voor woorden is :s) schreef ik dit:
(geen geweldig niveau qua dichtkunst btw)

Jonge mensen
verstikt
zittend in een zaal
met te weinig zuurstof

een kudde
individuen die
werkende aan hun toekomst
wegkwijnen

in een stoffige stilte
die slechts doorbroken wordt
door de monotone stem
die toe behoort
aan de maker van te slechte grappen

doorbreek die stilte
protesteer
en roep luid
de vreugde van het leven aan

doorzie de schijn
van een intellectuele wereld

verdorven zijn de heren
professoren zonder licht
in hun stem en ogen

doorbreek de gevangenschap
van bekrompen intellect
en zoek uw wijsheid
in de wereld

en ook

De collectieve
gedachten
van een groep
individuen
die
zonder het te weten
de verkeerde weg
naar wijsheid zoekt

Luister niet
met je gesloten ogen
naar die
eindeloze woordenstroom van stof
maar luister
en zie de wereld
waarin wijsheid
verborgen ligt

Die stukjes, vooral de eerste springen er voor mij uit, het heeft iets. Verder vind ik het inderdaad niet zo speciaal eigenlijk.

Vind het best mooi:), spreekt wijsheid uit:)

Ik vind die laatste heel erg mooi om 1 of andere reden :)
Eerste ook wel redelijk, maar ik vind hem een beetje lang..

ik vind die eerste, mede door dat langige, wel mooi :)