zorgen om neef(je)
 

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen.. ik maak me namelijk erg zorgen om mijn neefje (1 jaar jonger).. Hij is altijd al wat apart geweest, een echt moederskindje (zijn moeder vindt alles goed.. is veel te zacht) en hoorde nooit echt ergens bij... hij heeft nooit vrienden gehad..
Hij is heel erg onzeker.. en niet alleen dat hij geen mensen durft aan te spreken.. maar hij denkt dat iedereen hem uitlacht en dat iemand hem aardig vind.. daarom sluit hij zich op in zijn kamer (figuurlijk dan) en zit alleen maar achter de computer.. hij eet en eet en eet om (denk?) de eenzaamheid en zijn gruwelijke minderwaardigheidscomplex 'weg te eten'.. doordat eten wordt hij natuurlijk dikker en daardoor groeit dat complex enorm.. hij scheldt zijn zusje uit voor dikke.. maar waarschijnlijk bedoelt hij daar zichzelf mee.. hij loopt nu bij het riagg..

Maar ik voel me nutteloos.. ik zou zo graag iets voor hem willen doen... hij woont alleen 'ver' weg(zeg een uur) en ben nooit zo close met hem geweest maar ik maak me echt zorgen..
Weten jullie misschien hoe ik hem kan helpen?

Het enige wat je voor hem kan doen is dat je er voor hem kan zijn! Hij zal niet zomaar uit zijn gesloten leventje komen en ik denk dat je daarom alleen maar kan proberen bij hem in het gesloten wereldje te komen. (Voeg hem bijvoorbeeld eens toe op MSN en probeer het er eens met hem over te hebben...) Trek het jezelf niet teveel aan. Klinkt hard, maar het is zijn probleem en alleen hij kan dingen veranderen waardoor hij uit zijn complex komt.

het verhaal klinkt me bekent in het oren. (familielid wat in de problemen zit, maar ze weet niet hoe je moet helpen). maar ik was dan diegene met problemen.
Dit doet me denken aan mijn neef, ik zag hem niet vaak maar die keren dat hij me zag zat ik er altijd heel afwezig bij. Hij vroeg elke keer op msn hoe het ging en zo, eerst zei ik altijd, het gaat doen, maar hij vroeg verder. Weet je het zeker? gaat het echt goed? en toen heb ik mijn verhaal gedaan. Een familielid is toch vaak iemand die je echt kunt vertrouwen en die niet vaak zomaar wegloop en niet naar je wil luisteren.

Ik zou het idd via msn proberen, dat komt ook meestal niet zo persoonlijk over. en gewoon eerst wat praten over gewone dingen uit het dagelijkse leven en dan geleidelijk verder gaan.

Contact houden op welke manier dan ook kan al heel erg helpen denk ik.

ik kom op erg bekend terrein:

ik zit ook HEEL de dag op mijn kamer boven achter mijn computer en af en toe jump ik naar beneden voor eten en drinken en ga ik weer... maarre ik heb het wel naar me zin zo ben alleen wel erg onzeker.. en ik vertrouw weinig mensen.. ik zou ook graag wat actiever worden maar hoe? dat weet ik dus niet, ik bedoel wat moet ik buiten doen.. ik heb helemaal geen mensen in de buurt waar ik goed mee kan omgaan.. ik ben gewoon iemand in een eigen wereldje.. ofzoiets zo noemen ze dat toch..?

maar ik heb verder ook van niemand last

Zelf heb ik dat ook een aantal jaren gehad. van mn 15e tot mn 22e. Toen stond ik een keer op de weegschaal en kwam erachter dat ik 130 :eek: :eek: :eek: kilo woog.

Inmiddels ben ik actief aan het sporten vanaf januari, en ben ik al 28 kilo kwijt :cool: :cool: Ik heb nu een lieve vriendin sinds 2 maanden en ik voel me totaal niet eenzaam meer.

Op een gegeven moment ging ik beseffen dat e rmeer was als alleen mn pc en internet.

Ik ben daar gaan zitten vanwege dat ik veel gepest ben en daardoor altijd alleen was. Ik had nooit ieman dom iets leuks mee te doen. En was altijd bang om iets verkeerds te doen / zeggen waardoor het pesten weer begon.

Mn vriendin geeft me dat gevoel totaal niet. Dus ik leef pas weer sinds kort

Dat is dus bij hem precies zo, tenminste hij heeft het idee dat mensen over hem praten enzo.. maar nu (omdat hij dikker wordt) is dat ook zo (stom maar waar)..
Ik zie hem nu dinsdag weer.. dan zal ik wel met hem praten.. gewoon luchtige dingen enzo.. :) ik hoop echt dat ik wat voor hem kan doen..

tnx voor jullie reacties