cultuur?
 

Ik hoor mensen de laatste tijd dsteeds praten over cultuur, "dat is niet mijn cultuur, in onze cultuur is het zo dat..." Ik heb steeds als ik dat hoor iets van: "NOU EN?". Je bepaalt toch zelf in hoeverre je aan de normen en waarden van een cultuur houd, of heb ik dat mis? Zelfs bij druk van je omgeving, zeg dan niet dat het jou cultuur is, als jij het zelf niet wilt.

De stelling is dus: Je bepaalt je eigen cultuur

Ik sprak laatst een meisje die zei dat ze vond dat de vrouw de kinderen op moest voeden(een gewone nederlandse meid), dat hoorde nou eenmaal zo, de vrouw moest ook het huishouden doen, dat was gewoon de cultuur waar zij uit kwam dus het hoorde gewoon zo. (dat gesprek eindigde trouwens in een ruzie) Wat vinden jullie daar nou van?

je zou je eigen cultuur moeten bepalen.

de westerse cultuur loopt net als elke andere cultuur over van rituelen, conventies en andere afspraken. veel van wat wij als natuurlijk zien, is dit in feite niet

met name de dominante klassen (adel en kerk in de meeste gevallen) hebben de afgelopen eeuwen hun gebruiken en levenswijzen tot 'normaal' bestempeld.
- eten met mes en vork is beschaafd
- stropdas en driedelig grijs is netjes; een tshirt niet
- vrouwen zorgen voor kind/huishouden
- mannen hebben hogere en/of beter betaalde functies
- klassieke muziek is 'beter' of 'hoger' dan popmuziek
- shakespeare is beter dan gtst
- geld is een doel (en dus niet slechts een middel)
- stelen is fout
- geen seks met mensen onder de 16 (als we ooit 14 jaar hadden afgesproken, dan hadden we heel wat minder mensen als 'pedofiel' geklasificeerd, en dan was 14 'normaal' geweest)

dit lijkt ons allemaal 'gewoon' en natuurlijk, maar het is niets meer en niets minder dan een stapel afspraken van een kleine groep die door de rest worden overgenomen (of opgedrongen).
ik wil trouwens niet zeggen dat het per se allemaal fout is, maar mensen realiseren zich vaak niet dat dit niet 'natuurlijk' (wet
van de natuur) is.

vb: als ik vraag waarom iemand Hamlet beter vindt dan de gtst-aflevering van gisteren (en dat doe ik wel eens ivm mijn studie), dan krijg ik vaak een antwoord als "duh, dat is toch logisch" (vaak lachend gezegd), maar wanneer ik vraag naar standhoudende argumenten, dan wordt het vaak wat stiller.

(of lees het boek Mythologies van Roland Barthes)



en wat ik eigenlijk probeer te zeggen:
met 6miljard mensen, zijn er ook 6miljard culturen; alleen heeft iedereen het gevoel dat hij/zij zich aan een norm moet houden, en daardoor krijg je van die overkoepelende superculturen (zoals de 'westerse cultuur')

we noemen het onze cultuur, hoewel we het niet met alles eens zijn; waarom zou je het dan niet mogen veranderen?

nogmaals: het is niet per se fout; maar wel het overdenken waard

Achja, cultuur... Dat kan je op twee manieren interpreteren... De cultuur van de samenleving als in gewoonten en normenen waarden of de cultuur van kunst en mode.

Normen en waarden bepaal ik zelf, maar worden wel sterk beïnvloed door de omgeving waarin ik opgroei. Ik neem dingen over, raak gewend aan bepaalde zaken en doe anderen na. Zo heb je bijvoorbeeld normen en waarden als: vrouwen horen thuis bij de kinderen te zijn. Veel mensen geloven hierin, ik niet. Dat is niet mijn cultuur, want ik selecteer de dingen uit mijn omgeving die ik bij mijn cultuur wil laten horen. Moorden en verkrachten zijn in mijn cultuur not done. Iedereen hoort voldoende respect voor elkaar te hebben, maar voor een echte status moet je dingen gedaan hebben. Alleen oud zijn is niet genoeg. Werken voor je geld. Dat zijn dingen die mij deels aangeleerd zijn, maar die ik ook deels heb overgenomen uit samenlevingen (hoe klein dan ook) waar ik niet in opgegroeid ben.Ik zie, ik hoor, ik leer. :)

Dan heb je ook nog de cultuur als ik hoe buitenlanders Nederlanders zien, afgezien van stereotypes. Dingen die mij niet meer opvallen, maar mensen die niet gewend zijn aan mijn gewoonten wel. Mayonaise op de patat. Coffeeshops. De attitude van de gemiddelde Nederlander. Die bepaal ik niet zelf, die bepaalt iedereen.

En dan nog kunt-cultuur. De critici bepalen wat dat is. Maar alleen omdat wij hen dat laten bepalen en waarde hechten aan hun mening, als volk.

Daar heb je gelijk in, ik doelde eigenlijk vooral op de normen en waarden interpretatie van het woord.

[BEETJE OFFTOPIC]
volgens mij is dat 1 en dezelfde cultuur. je kunt volgens mij namelijk geen lijn trekken tussen samenleving en kunst en mode.
kunst en mode zijn namelijk erg cultuurafhankelijk (en hebben minder met smaak te maken dan we misschien willen) - punk (muziek valt onder de kunsten) ontstond bijvoorbeeld bij de arbeidersklasse in engeland in de jaren 50/60 (of zo) - en heeft dus wel degelijk met samenleving en normen en waarden te maken.
'shockrock' gebruikt deze normen en waarden juist expliciet
ook Mozart zal beinvloed zijn door de wereld (maatschappij) om hem heen

het is juist de bevolking die bepaald wat kunst is en wat niet.

de dominante klasse die ik eerder noemde, hebben zichzelf het monopolie gegeven om te mogen bepalen wat 'echte kunst' is en dit zit weer als een conventie in onze cultuur ingebakken.
Tjaikovski is bijvoorbeeld 'echte kunst' en Jamai niet. waarom? omdat het afgesproken is. waarom is 'costa!' slechter dan '8 1/2'? terwijl ik aan de eerste toch echt meer plezier gehad heb? omdat iemand er ooit vrij willekeurige criteria voor heeft opgesteld.
de dominante klasse deed dit vaak om zich te (blijven) onderscheiden van de 'lagere klassen' - weer een maatschappelijk punt dat in de kunst tot uiting komt.

de critici volgen alleen maar deze lijnen die door de tijd zijn uitgezet, ze bepalen zelf absoluut nix
[/BEETJE OFFTOPIC]




en om nog enigszins op de stelling terug te komen: onze leefomstandigheden bepalen een groot deel van onze cultuur.
je opvoeding en mogelijkheden bepalen grotendeels welke muziek ed je kunt waarderen, maar dus ook hoe je over man/vrouw-verhoudingen denkt.
(blanke) mensen in achterstandswijken zijn vaak racistischer dan hun famlie in de grachtengordel. zie je veel Marokaanse hangjongeren, dan ontwikkel je een andere mening over Marokanen dan wanneer naast een rijke Marokaanse dokter woont.

cultuur is dus heel complex en in de praktijk niet zo makkelijk te bepalen of terug te leiden tot de oorzaken.

er bestaat wel een overkoepelende cultuur zoals die in mijn eerdere post beschreven staat, maar het is weer afhankelijk van je maatschappelijke positie in hoeverre je deze dominante cultuur over neemt; in hoeverre je je cultuur dus door anderen laat bepalen.
christelijke en arbeiders gezinnen nemen bijv vaker de klassieke man/vrouw verhouding over; en laten hun cultuur wat dat betreft dus bepalen door anderen (de dominante klasse uit het verleden)
vrouwen uit welgestelde families hebben een betere maatschappelijke positie om deze opgedrongen cultuur aan de kaak te stellen en op bijv dit punt te vervangen door hun eigen visie (zoals feminisme)

Bah, normen en waarden.

We zijn slechts mensen, onze cultuur is de menselijke cultuur, en onze aard is het werkwoord van Liefde.
Onze aard is te liefden.

Ik neem even aan dat je met te liefden, lief te hebben bedoelt want ik ken het werkwoord niet.

Een cultuur bestaat uit normen en waarden, als je het hebt over de menselijke cultuur, welke normen en waarden horen daar dan bij?

Cultuur, een erg verwarrend begrip. Net zo verwarrend als het gehele Cultural modal, of liever gezegd, de Cultural Approach.

Mensen proberen altijd hun eigen ervaringen te interpreteren naar hun individuele referentiekader. Alleen soms past de interpretant niet binnen het referentiekader van de culturele omgeving. Kortom er is geen gelijke basis, ook wel benaamd als common ground. Het is echter toch zo dat men door communicatie een samenleving vormt. Mocht de samenleving zich strikt aan hun common ground houden, dan zouden nieuwe bevindingen niet kunnen bestaan. In de theorie van The Cultural Approach is er dan ook ruimte voor nieuwe ontwikkelingen. Nieuwe interpretaties, die voorheen onbekend waren bij het overheersende deel van een groep mensen.

De essentie van het vormen van een cultuur is communicatie. In deze theorie gezien als een grote ruimte, waarin mensen naast elkaar bestaan. Ze leven in een ruimte, een cultuur, maar leven allen naast elkaar. Oftewel ze vormen elk een individu, met een aantal overeenkomsten tussen elkaar. Deze overeenkomsten zijn veelal te typeren als conventies of als normen. Daarnaast bestaat er een ruimte voor de persoonlijke interpretant.

was het altijd maar zo'n feest...

Eerst schreef ik liefhebben neer, maar haalde het weg, omdat het niet correct was. Liefhebben impliceert een object. (in mijn Latijnse woordenlijst zou er achter '+4' hebben gestaan, dat terzijde). Met 'liefden' bedoel ik het handelen in een staat van Liefde, waarin je Liefde zou kunnen uitleggen als 'iemand alles willen geven zonder terug te verwachten en voor de persoon wensen wat hij voor zichzelf zou wensen'. Daarnaast kan je het ook opvatten als het gewone 'Zijn'. Liefden is Zijn op de verhevenste manier en dit is in het besef van je ware aard. Je handelingen die uit dit besef voortkomen zijn een uiting dat je aan het liefden bent.