|
Vallende liefde
Ik voel het bloed van je verlaten lippen
brandend tegen de grond aan vallen, stromend van verloren liefde zal het tijden lang in hoopjes neer blijven knallen Hoe ik weet dat jij mijn bloed niet voelt en ik deze verdrink in een schaterlach, huil ik mijn tranen enkel in stilte want ik weet dat het niet kan noch mag Mijn kusjes zijn jouw pleisters, mijn armen brengen geen reden met zich mee, maar ik blijf maar kussen, misschien blijven wij dan samen, met zijn twee |
Hier en daar vind ik het niet helemaal fijn lopen, 1e strofe vind ik niet zo, in verwoording.(vooral de laatste zin, het woord "knallen">te "hard"). Verwoording van de laatste strofe vind ik wel mooi en ook een goede afsluiter! :)
|
ik vind dat 'knallen' ook niet zo erg mooi, maar 2de en 3de strofe zijn (y)!
|
'knallen' vind ik inderdaad ook iets minder...dat stoort me een beetje omdat het gedicht verder zo lief geschreven is, kvind ut een beetje ruw. verder vind ik het een goed gedicht, niet speciaal heel orgineel, maar wel heel erg mooi (y)! het onderwerp vind ik ook erg leuk, het spreekt me echt aan.
|
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 21:05. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.