No. 7
 

Totdat de laatste traan mijn wangen streelt
en de enorme leegte wordt gevuld

Totdat de eerste grijns mijn mond betrekt
en mijn gebroken hart wordt gelucht

Doolhof na doolhof, in en uit
verwarrende taal en gebaren

Bekentenissen en gevoelens
zwart op wit in de lucht geschreven

De laatste traan heeft mijn wangen gestreeld
en de eerste grijns verscheen om mijn mond

Donkere wolken zijn voorbij gedreven
mijn gebroken hart is weer gemaakt

[edit] Dit is een gedicht uit een reeks, dit de eerste zijnde.. Nou goed, het is meer een hartuitstorting dan wat anders, maar k had graag jullie mening! Dank je wel.. [/edit]

Ik struikel over de 4e regel qua metrum/ritme.(het woordje "weer" er bij en het loopt naar mijn idee al veel beter) Daarna vind ik het nogal verwarrend qua hoe het loopt, i.g. niet fijn, naar mijn gevoel.

Er zit een bepaalde opbouw in je gedicht(strofe 1 en 2/ strofe 3 en 4/ en strofe 5 en 6)>>verbeter me als ik het verkeerd zie/heb;). Op zich is dat heel goed, alleen is het dan wel belangrijk dat het metrum in die gedeeltes goed zit, anders wordt het erg verwarrend.

Er zitten best mooie verwoordingen in, maar door je metrum, gaat dat een beetje verloren.