wie herkent dit?
 

Ik heb het moment het gevoel dat het leven er zonder mij vandoor gaat. Ik sta stil in de tijd terwijl het leven doorgaat. Heel rot gevoel. Alsof ik stil sta en de rest van de mensen mij inhaalt. Het is alsof ik op geen enkele manier vooruit kom en steeds in hetzelfde vast blijf zitten, terwijl de rest van de wereld voorbij gaat. Soms heb ik het gevoel alsof ik in een soort glazenhuis op zit gesloten. Iedereen loopt voorbij maar ziet mij niet zitten, ik kan alleen de mensen zien, die doorgaan met hun leven terwijl ik opgesloten zit.
Iemand die zich hier enigszins in herkent? zo ja, hoe ga je er dan mee om? kan je dat gevoel weer stoppen? en hoe dan?

Nee, eigenlijk herken ik het niet. De laatste tijd voel ik me juist tegenovergesteld; ik ga heel snel door nieuwe dingen heen, ontwikkel en ga vooruit met vallen en opstaan. Niet hetzelfde, maar misschien kan het helpen.

Ik ben de laatste tijd namelijk een heleboel nieuwe dingen begonnen. Nieuwe studie, nieuwe bezigheden, nieuwe vrienden, nieuwe vereniging en een bepaalde vrijheid die OV-kaart heet. Daardoor heb ik het gevoel dat ik niet stil sta en juist vooruitgang maak.

Misschien is dat wat jij zo ongeveer moet doen. Ga wat nieuwe dingen doen, leer iets nieuws, al is het nog zo onbelangrijk. Denk aan wat je zelf wilt en zelf leuk vindt. Als het je bevalt ga je ermee door, als je er niets aan vindt begin je zo weer iets anders dat je leuker lijkt.

Het lijkt vast moeilijk om die stappen te nemen, dat ken ik wel. Maar gewoon doen zou ik zeggen, anders komt er nooit iets van. Niet te veel denken, niet te veel aarzelen! Zet hem op!

Nee, wel dat ik weer naar een utopisch verleden ga, waar ik als een klein mannetje geen zorgen had....*coming up for air - George Orwell*

ik heb t ook..
en sja wat je dr aan doet.... geen id... :(

Herkenning, no further comment for now

Het gevoel..opgesloten te zitten in 'iets', herken ik wel. Om meteen bij je vraag terecht te komen.. de oplossing. Lastig. Kun je iets meer vertellen over je gevoelen? En over de glazen omheining? Heb je zelf enig idee wat het daar doet?

Sinds wanneer is het er, voelt het zo? Is het ooit anders geweest? zo ja .. wat was er anders aan de situatie waarin je op dat moment leefde?

Sterkte.

Danny

paar jaar terug had ik dat ook wel. gewoon arrogant zijn en kiezen voor je eigen manier van leven.

Ik doe alles blijkbaar in wat langere of meer stapjes, lijkt het wel.
Dat betekent nog niet dat ik stil sta.

Niet dat dat veel helpt voor je gevoel, maja

jazeker. het heeft met je uitstraling en zelfvertrouwen te maken.

herken t zeker.
en als je dat gevoel hebt is t tijd om je leven weer in JOU handen te krijgen.
dus je gaan afvragen wat wil ik nou echt? waar hou ik nou echt van? waar kan ik echt van genieten? van wie hou ik echt?
en beginnen met 'kleine' vragen als: wat vind ik leuk om te doen? van wat voor muziek hou ik?
en bedenk vragen die je zelf beantwoord wil hebben.

bij mij werkte dat heel goed. had zelf idd ook t idee dat mijn leven met mij op de loop ging. dat ik er geen grip meer op, dat ik onzichtbaar was.

suc6!! big kiss Elise

ps verwacht niet meteen resultaat door een paar vragen te beantwoorden, het doel is dat je jezelf beter leert kennen, en dta kan alleen over langere tijd.

Ik herken het wel, maar heb er geen moeite mee... ik zit al een tijdje in zo'n gevoel... weinig verandering om me heen, en ik wil het ook niet.. ik vind het allemaal wel prima zo :D

Ik herken het. Er is uit te komen. Helemaal op eigen kracht. Heb alleen geen idee waar je moet beginnen.

Ja ik ken het wel, maar vind het niet echt erg.
Ik heb dan niet echt het gevoel dat ik in de werkelijkheid zit en dat vind ik prima.

Bedankt voor jullie reacties. Uit jullie reacties maak ik op dat je gewoon door moet gaan waar je mee bezig bent, en dat is ook zo, als je stopt met de dingen waar je mee bezig bent, dan kom je helemaal niet vooruit dan blijf je helemaal stil staan. Misschien is het een oplossing om je met een aantal nieuwe dingen bezig te houden? dan blijf je iniedergeval niet steeds in het oude vastzitten en heb je het gevoel dat er wat vooruit gang komt. Ik denk en heb ervaren dat je het gevoel van stil staan in de tijd (alsof je niet verder komt,stil blijft staan), wel weer terug kunt draaien. Moeilijker vind ik het (persoonlijk) om de realiteit ook terug te vinden.

Dit gevoel van dat iedereen je voorbijgaat in het leven heb ik ook! En het voelt ook alsof ik zelf helemaal niet verder kan komen... En ik kom ook niet echt verder.

uuh ik ben n x door mn broers opgesloten in een reis koffer...
maar ik denk niet dat je dat bedoelt... verder heb ik er geen last van haha ;) :D

ik herken ook wel zoiets, het leven gaat wel maar ik ga niet mee ofzo. ik ben er wel maar doe niks, heel raar geen idd wat ik er mee moet