Het Grote Bindingsangst Topic
 

Iedereen kent het wel: het is moeilijk om je aan iemand te binden. Zeker als deze persoon een steeds grotere plek in je leven krijgt en je wel eens heel verliefd op hem/haar zou kunnen worden. Maar iets houd je tegen.

Natuurlijk begin ik dit topic niet zonder reden. Ik zit met een situatie.
Ik vind een jongen al een tijdje leuk. Hij is gevoelig, slim, grappig, hij ziet er erg goed uit en is ontzettend lief. Perfect dus.
We spreken elkaar al tijden vaak op msn en sturen lieve smsjes en mailtjes naar elkaar. Bovendien zien we elkaar met uitgaan op vrijdag- en zaterdagavond.
Dit weekend hebben we gezoend. Eindelijk :o
Nu is het zo dat mijn laatste 'relatie' niet leuk is afgelopen, waardoor ik zoiets had van 'voor mij voorlopig echt geen mannen meer'. Door deze jongen is dat wel veranderd.
Wel vind ik het moeilijk om toe te geven aan mijn gevoelens. Ik heb gewoon bindingsangst, ben bang me aan hem 'over te geven'.

Toch wil ik hem niet kwijt. Dit is een jongen waarvoor ik echt bereid ben om moeite te doen om hem te 'krijgen'.

Klopt mijn idee, dat de meeste mensen last hebben van bindingsangst? Heeft iemand voor mij nog tipjes om me er over heen te zetten en mijn move te maken?

Het is bij iedere relatie moeilijk om te beginnen, je kent de ander namelijk nog oppervlakkig als je het vergelijkt met het hebben van een al maanden durende relatie.

Jah ik heb het dus ook, en een tip.... Lach eens vrolijk naar jezelf in de spiegel en bedenk hoe veel mooier samen is dan alleen....
(heb niet echt een tip dus...)

Ik heb het wel/ook maar die bindings angt die jij hebt is vrij normaal.Ik daarintegen heb het in abnormale propossies(weet niet of dit goed gescheven is maarja)ik hou het nooit langer uit als 1 a 2 maanden(rec is 3 mnd)en heb daar veel verdriet om,want meestal als ik het uit maak vind ik dat meisje nog steeds helemaal te gek.maar ik kap het toch af.
wat jij hebt is iniedergeval geen bindings angt.het gaat wel over en dan heb je vast een hele leuke vriend.dus maak je maar geen zorgen

Ik moet er even bijzeggen dat mijn record ook twee maanden is :o

Ik heb daar wel last van ja, ik houd namelijk helemaal niet van SM.

:confused: :D

Ik heb ook bindingsangst. Ik heb nog nooit een vriendje gehad, maar alleen bij de gedachte eraan krijg ik al claustrofobische gevoelens. Oók bij het idee van alleen maar verliefd zijn (ook al is het maar op een afstandje). Ik wil mezelf niet overgeven, ik wil geen speelbal worden, ik wil niet kwetsbaar zijn. En dat gebeurt onvermijdelijk wanneer je verliefd wordt en uiteindelijk een relatie krijgt. (n)

Dus ja, ik heb bindingsangst. Je zou bijna zeggen dat ik een fobie heb voor verliefd zijn/worden.

Fijn, zolang je het maar netjes opruimt.

Even terugkomend op dit topic.. ik heb zelf geen last van bindingsangst. Gelukkig.. :rolleyes: Wél heb ik in m'n leven twee keer een meisje leren kennen waarbij 'bindingsangst' een grote rol speelde in de verstandhouding onderling.. Bij het ene meisje is het achteraf gezien misschien wel goed dat het niks was geworden :) .. maar bij het andere..

Het is lastig. Maar vooral erg herkenbaar, GND86, wat je schrijft. Ik heb eens lopen zoeken naar informatie, sites maar ook boeken over bindingsangst.. Beangstigend weinig tegengekomen helaas. Heeft een der mensen op dit forum nog wat tips voor mij? Kzou dr graag meer over te weten komen.. (en wie-weet hoe-veel anderen je dr mee helpt;))

Danny

Ik heb geen bindingsangst. Wel bindingstwijfel. Ik heb geen zin om mijn hart en ziel in handen te leggen van iemand die ik niet kan vertrouwen. Want laten we wel wezen, als je een langdurige relatie met iemand aangaat leg je een niet onaanzienlijk deel van je eigen geestelijke welzijn in handen van de ander. Niemand kan zo goed met je hart omgaan als jezelf, dus als je het bij de ander legt wordt het vroeg of laat gebroken.

heeft gesproken (y)

Een vriend van me is er keihard in.. "Geen liefde zonder offer.".. en ja.. dat offer kan in sommige gevallen betekenen de angst voor binding.

"risico's.... ze horen bij liefde. het benadrukt nu eenmaal wat er te verliezen, maar vooral ook te winnen valt."

en hij vervolgde:

"maar begrijp me niet verkeerd, ik respecteer ook de mensen die moeite hebben die grote stap te zetten... ze moeten zich alleen wél realiseren, dat als ze die stap nooit zetten, ze (wellicht) hele fundamentele, mooie passages uit hun leven aan zich voorbij laten gaan."

Ik kon me er volledig in vinden.

Mag verlatingsangst ook in dit topic? Ze hebben veel met elkaar te maken. :o

Ik denk het wel. Ik heb last (gehad) van beiden. Idd na ongeveer 2 maanden leer je elkaar beter kennen en maak ik het uit. Zo is het al behoorlijk vaak gegaan. In mijn laatste relatie kon ik (tegen m'n gevoel in) het toch aanhouden, waar ik daarna toch erg blij mee was.
En die verlatingsangst. Ik zal m'n vriendjes altijd voor zijn. Nog nooit heeft iemand het uitgemaakt, altijd ik :s...

Die vind ik echt heel waar :) (y)

The thing is, ik had gister met hem afgesproken. Er is toen niets gebeurd, en daarom plaatste ik ook dit topic. Eigenlijk had ik gewoon me over welke twijfel dan ook heen moeten zetten, moeten zeggen hoe ik over hem denk en hem moeten zoenen.
Maar ik deed het niet :o
Gisteren was het dus twijfelachtig hoe dit bij hem was overgekomen. Het initiatief is tot nu toe vaak bij hem vandaan gekomen, en nu weet ik, en vind ik dat het wel eens van mijn kant mag komen. Maar goed, iets houd me een beetje tegen.

Ik heb net een mailtje van hem gehad. Hij beantwoord precies wat ik denk, zegt zoals gewoonlijk weer precies the right things :o Gelukkig wil hij me deze week nog zoveel mogelijk zien :o

Ik ga me gewoon over het gevoel heen proberen te zetten. Bindingsangst is hoe dan ook iets wat je jezelf aan praat.
Zoals Ripper zei, voor sommige mensen is het heel moeilijk om zich kwetsbaar op te stellen tegen over iemand. Als je je hart geeft, staat daar tegenover dat het gebroken kan worden. En daar ligt de angst. Ik ben niet echt onzeker of verlegen, maar meer afwachtend. Ik heb bevestiging nodig, en dat is heel belangrijk. Danny, als je weer een meisje met bindingsangst ontmoet, moet je haar denk ik de eerste tijd gewoon laten zien dat jij bereid bent om 100% voor haar te gaan. Als ik nu geen mailtje van 'hem' gehad had, zat ik er de rest van de dag nog over te piekeren!

En nu ga ik hem even een smsje sturen :) Ik ben niet van plan om deze jongen te laten lopen, en '(wellicht) hele fundamentele, mooie passages uit mijn leven aan zich voorbij laten gaan' ;)
Ik hoop en denk dat ik binnenkort wel met wat tips kan komen om over bindingsangst heen te komen ;)

:D

Dit is dus het grote punt waarom het uit ging met mijn ex-vriendin en ik :( :(

ik kan nog steeds echt heel goed met haar praten enzo, en ik hou zielsveel van haar, echt ik heb nog nooit zoveel om iemand gegeven. maar toen ik met haar was ben ik zo enorm dom geweest, dat ga ik hier allemaal niet vertellen(niets met vreemdgaan o.i.d te maken, kwam met name door mn bindingsangst)

het punt is ik ben echt zo gek op haar! en 1 van haar beste vriendinnen zij nu net dat we echt voor elkaar gemaakt zijn :( en nu voel ik me zo kut :( en ik weet me echt geen raad meer!

ook is het al erg lang geleden dat we met elkaar waren (maanden terug al) maar nog steeds denk ik enorm veel aan haar. het werd de laatste tijd wat minder maar nu word het weer veel erger

weet me gewoon echt geen raad meer! :(

BINDINGSANGST!!! dat heb ik!!!!!!

Dit herken ik !! Dat had ik namelijk vroeger ook. Ik werd gewoon misselijk bij de gedachte aan een vriendje... Zo eng allemaal en het feit dat je dan kwetsbaar bent (en jezelf bloot legt)... Maar op den duur is dat bange gevoel verdwenen.. Zo raar. :) Maar wel fijn, en ik weet nu dat je dat gevoel zelf in de hand hebt. Ik bedoel daarmee dat je het stapje voor stapje aan kunt pakken, helemaal in jouw tempo. Het feit dat je in een 'relatie' zit, betekent niet dat gelijk jouw gevoelens niet meer meetellen, en dat je wordt overgeleverd aan het-verliefd-zijn
Maar ja.. tis wel een proces. ;)

*meldt zich ook* Ik vat mezelf éindelijk. Ik val normaal gesproken altijd op jongens die ik niet kan krijgen, en de jongens die mij willen boeien me al vrij snel niet meer. Waarom? Omdat ik, zolang die jongens mij niet hoeven, niets hoef te beginnen met hen, en ik dus altijd de touwtjes in handen houd. Als je verliefd bent leg je je hart in iemand anders' handen en kun je alleen maar afwachten wat hij ermee doet. Als hij het niet weet, dan echter is hij niet degene die mij kwetst, dan doe ik het helemaal zelf. En hoef ik me dus niet te schamen dat ik zo stom ben geweest om iemand macht te geven over mij.
Iemand die het nog vat? 't Komt dus neer op schaamte :P Maarja, nu vat ik het zelf, dus kan ik het ook tegengaan :cool:

edit: spelfout.

ze saai zijn??

Tja, sorry :p Ik herken je verhaal btw wel een beetje.. :)
ZOOO ingewikkeld allemaal *phoe* :p

Je zegt het echt precies goed, dit heb ik dus ook, dankjewel voor het uitzoeken :p

precies!!! heel het iedee van wij.. dat alles over 'ons' gaat... ik blijf liever ik

:D Weet je hoe lang het geduurd heeft voor ik het een béétje vatte? Echt stom, jezelf niet begrijpen :o