Verwachtingspatroon
 

Ik heb een probleem.. Mijn verwachtingspatroon.

Ik verwacht, al zolang ik me kan herinneren, heel veel van dingen waar ik naar uit kijk. Toen ik een jaar of 8 was en mijn kleren aan het uitzoeken was voor Carnaval was ik al uitgebreid aan het dagdromen over hoe geweldig het wel niet zou worden. Ik stelde me er dus heel veel van voor en zodra het niet zo was als ik me voorgesteld had, was ik hevig teleurgesteld.

Dit heb ik dus nu nog steeds. Het grootste probleem is dat dit zich ook vertaalt naar de liefde. Als ik een beetje aan het SMSen etc met een meisje ben, en ik hoor van haar kant ook geluiden dat er wel iets in zit, is mijn verwachtingspatroon veel te hoog.. Als het dan uiteindelijk toch niet lukt, ontaard dat in hevige teleurstelling en zit ik echt een tijdje in de put.

Nu is het dit keer weer het geval. Heb érg leuk contact met een meisje en hoor ook van haar kant dat er iets in zit. Zaterdag is er een feest waar ik haar weer zal zien en ik betrap me er constant op dat ik mezelf inbeeld dat we daar samen staan en ik haar begin te zoenen. Ik probeer zo min mogelijk aan haar/het feest te denken maar dat lukt me maar heel slecht, ook omdat andere mensen door hebben dat er iets gaande is tussen ons, en mij er constant over uithoren en aan herinneren.

Ik zie het al zo weer gebeuren dat het tóch nog mis gaat en ben bang mezelf op deze manier te blíjven kwetsen. :( Ik heb hier heel veel last van en ik hoop dat andere mensen mij tips kunnen geven hoe ik hier af kan komen, en kom niet aan met 'stel je je er gewoon niets bij voor' want dat probeer ik maar dat lukt niet.

Can anyone help?

--

Even toelichting waarom dit hier hoort en niet op L&R : Het verhaal met het meisje is maar een voorbeeld, ik heb dit probleem, zij het minder hevig, op alle fronten.

Verwachtigspatroon die je in het algemeen te hoog hebt liggen en waar je dus last van ondervind, omdat je hierdoor iets nog wel eens tegen vindt vallen, waardoor je, je rot gaat voelen.



Verwachtingspatroon van iets>......."het iets gebeurd".........valt tegen(gezien wat je er van verwachtte)>..... Je voelt je rot.


Belangrijk is dat je die Verwachtingspatroon leert te doorbreken. Dat is idd geen questie van " je, je er gewoon niets bij voorstellen". Verwachtingspatronen kunnen heel hardnekkig zijn en dat kost daarom tijd en inspanning.


Probeer jezelf een aantal dingen af te vragen:

Waarom verwacht ik zoveel van mezelf?
Wat zit er onder dat verwachtingspatroon?
Hoe zou ik dat verwachtingspatroon mogelijk kunnen doorbreken in kleine stapjes?(en dan met de nadruk op kleine!).


Kijk als je dat verwachtingspatroon nou langzamerhand leert te doorbreken, zal je uiteindelijk je niet meer zo rot voelen.(immers, je verwacht minder van jezelf, je rekent het jezelf niet meer zo aan en je voelt je hierdoor ook minder rot. Maar goed, dit nog even terzijde, want je moet eerst leren dat verwachtingspatroon onderuit te halen.


Probeer dit voor jezelf eens te beantwoorden, misschien kom je er niet helemaal uit, maar dan zou je om hulp kunnen vragen van iemand.(uit je nabije omgeving, of hier op het forum), praten is zowiezo goed.

Suc6 (y)

dank je :)

Graag gedaan:), denk je dat je er wat aan hebt?

Ik kan me hier helemaal in vinden. Voordat ik ergens aan moet beginnen, of ergens naar toe ga weet ik van te voren al helemaal hoe geweldig dat zal worden. Er vooral in de liefde ken ik het. Vind ik iemand leuk, en krijg ik respons terug heb ik al een heel mooi scenario in mijn hoofd hoe mooi het gaat worden. (uiteraard valt dit ALTIJD tegen) Erg lastig.

en dreamerfly, erg handige tips :)

Ik denk dat een minder groot verwachtingspatroon inderdaad het beste is.. maar je kan ook van je verwachtingen genieten.

Ik ben zelf namelijk ook een typ die zo is (ik heb om eerlijk te zijn mn hele toekomst al uitgestippeld, zo ver zal jij waarschijnlijk niet gaan ;), en ik verwachtte altijd meer van dingen dan hoe ze in het echt waren. Jammer dan, ga ik aan het volgende denken :]

Tis niet lastig voor mij.. vind het juist leuk om zo na te denken over hoe dingen kunnen lopen

verwachtings patronen, uit eigen ervaring, heeft me veel pijn gedaan. Oftewel ik heb mezelf echt pijn gedaan. Ik ben me er bewust van geworden, door een langdradig en pijnlijke gebeurtenis. (verwachtings patronen =>) Ik ben er nog zelf mee bezig. En heb ondervonden (ik heb nogal een hoge drive) dat "kleine stapjes" erg goed werken.

En als ik mag reageren op WishfulDreaming's post, ik vind dat een goeie en tevens duidelijke post.
(kissing ass for extra kredit with the forum Boss ;) )

( die lange post ;) )

Wat helpt het beantwoorden van deze vragen?

En wat als je al niet te hoge verwachtingen hebt en die lukken al niet, (doorjezelf, misschien omdat je bang bent dat het fout gaat) ? en dan?
Als je gewoon niet de kleine stapjes kan onderscheiden van het geheel.

Dat is een ander verhaal. Mijn reactie is op zijn verhaal gericht, waar jij het over hebt, zal ik weer anders bekijken.


Je hebt verwachtingen(maar niet zo hoog) en deze lukken (al) niet. Mogelijk door het bang zijn, dat het fout gaat.

Hier zeg je al (waarschijnlijk), wat er achter die verwachting ligt(hoe groot/klein de verwachting ook is).

>>Het Bang zijn dat er iets verkeerds gaat, waarom ben je bang dat er iets verkeerd gaat?.

Bv. Doodat het vaker fout is gegaan. Dan kan je jezelf weer afvragen, hoe het komt dat het vaker fout gaat.....bv. doordat je vaak "negatief""denkt over jezelf> waar komen die negatieve gedachtenoospronkelijk vandaan?, misschien door ervaringen in het verleden; misschien ben je vaak in je vertrouwen geschaad.>Je hebt hierdoor weinig zelfvertrouwen> dan zou je dit bij het zelfvertrouwen kunnen aanpakken.

Hoe doe je dat?>>>Er over praten/ eventueel professionele hulp inschakelen, de dingen voor jezelf opschrijven en rationaliseren, dat je ook leert dat je fouten mag maken en dat je er niet minder om bent, de positieve dingen van jezelf opschrijven, om meer zelfvertrouwen te kweken. dingen gaan doen waar je goed in bent.


Dit is maar een voorbeeld, maar begrijp je een beetje waar ik naar toe wil?

Je hebt het over"Wat als je de kleine stapjes niet kan onderscheiden van het geheel?"> daavoor moet je het geheel eerst uitpluizen en ontrafelen.
Dat kan je zelf proberen door er over te praten of door het alles op te schrijven en te ontrafelen zoals ik hierboven heb geprobeerd. Dan zie je de "tussenstapjes" en leer je het geheel denk ik beter begrijpen, waardoor je wellicht beter kleine stapjes vanaf het begin kan maken(je begint bijvoorbeeld bij weinig zelfvertrouwen).
Misschien lukt het je niet zelf dit te ontrafelen, misschien heb je dan hulp nodig van een proffossionel.> ik ben dat in ieder geval niet, ik probeer alleen maar mee te denken en mogelijk wat te helpen.(voor zover dat kan).


Groetje,
Mariamne

Ik ook!!

Ik vind het helemaal niet leuk. Als iets dan niet volgens mijn verwachtingen verloopt ben ik erg teleurgesteld. Ik heb wel geleerd sommige dingen gewoon op me af te laten komen....dan zie ik wel wat er gebeurt. Maar dat is niet makkelijk.

Ik kan je niet echt tips geven, ik heb eerder zelf tips nodig :s

Ik heb niet een erg verleden ofzo, ik snap er niks van, ik dacht dat het over was... (maja nieuwe school en andere dingen)

Maar, heel erg bedankt voor je reactie!
(ik heb morgen voor het eerst (ooit) een intake gesprek)

Wat goed zeg! (y), zet 'm op! :)