Koffie
 

Koffie
Onovertuigd
Beantwoord ik je onuitgesproken vraag
Met een retorische nieuwe
Maar dat blijkt te vaag
Want je breekt je hoofd
Over deze hypothese
En ik verwacht een nieuwe vraag
Maar je blijkt nog steeds de denken
Zonder echt je boek te lezen
Dus ik laat het onderwerp voor wat het is
En laat mijn koekje drenken
In de koffie die uiteindelijk
Het onderwerp van alles is

Ik vind de herhaling van de woorden vraag (begin gedicht) en koffie (eind gedicht) heel storend, maar voor derest vind ik het wel een leuk gedicht eigenlijk! het loopt nog niet helemaal lekker, maar het is leuk om te lezen.

Dit is een gedicht waarbij het metrum niet belangrijk is, maar de achterliggende gedachte (grap).
Als je het als een klein verhaaltje leest, leest het misschien wat fijner. Ik lees mijn gedichten meestal als een verhaal, metrum doet me over het algemeen erg weinig (wat ik dank aan de goede raad van een vriend van mij... die me aanraadde mijn grenzen te verleggen buiten de standaard-ritmes en rijm, wat erg goed lukte)

Als je metrum en rijm achter je laat, hou je de strofering over.