ik schaam me
 

heej,

ik begrijp dat het heel moeilijk voor je is allemaal, omdat iedereen weet dat het niet ok gaat met je. maar, en hoe moeilijk het ook is, probeer je over dat gevoel heen te zetten. niemand zal het je kwalijk nemen, jij kan er ook niets aan doen. ik denk dat iedereen alleen maar blij voor je zal zijn dat je prof. hulp krijgt. ik denk niet dat iemand zo in elkaar zit dat ze je er mee gaan lastig vallen. probeer je over dat schaamtegevoel heen te zetten, t komt wel goed!!

hej meid... keigoed hoor dat je hebt gebeld!!!! (Y)
ik weet hoe moeilijk het is dat uit te leggen je denkt ook dat hun de ernst vd situatie niet in willen zien

(heb nl zelf de woningbouwver. gebeld voor urgentie ivm mn manische depressieve moeder en ik moest t ook uitleggen en omdat ze vond dat ik niet geestelijk mishandeld word krijg ik dat niet maar ik vind dat ze me wel geestelijk mishandeld!!!)

anyway tis heel moeilijk omdat dan heel goed uit te leggen :(
hoop voor je dat je maandag iets verder komt!!!!

sterkte!

xxx

Anka

je hebt gelijk, niet schamen, maar trots zijn dat je deze stap hebt durven maken.

Eigenlijk vind ik je best n dappere vrouw (klinkt msischien raar,maar k meen t wel)

Nounou, het is toch niet erg dat je hulpverlening nodig hebt! Daar hoef je je echt niet voor te schamen, zeker niet tegenover leraren! Zou jij iemand veroordelen omdat diegene hulp zoekt voor problemen? Dat is juist knap, dat je erop af gaat!

hmm, dat weet k ook wel :) ... maar toch jah, blijf k me dr wel voor schamen.. hmm, terwijl k het van andere iid knap vind:S:S, hmm, ik klopt niet:S:S

Je klopt best wel hoor! :) Zou ik ook doen. Maar als je eigenlijk maar weet dat het niet erg is, ok?

Hoi Mir,

ik ben erg blij dat je gebeld hebt...

Dat je je schaamt is eigenlijk best wel een logische reactie. Want je geeft eigenlijk jezelf bloot en de meeste mensen doen dat niet...jij geeft toe dat het niet goed gaat en je wilt er iets aan veranderen. De meeste mensen houden deze gevoelens voor zichzelf en voelen zich dus rot terwijl ze zich blij voordoen...Daarom kan je schaamte voelen als je het wel toegeeft en bekend maakt omdat je denkt dat je de enige bent enzo. Probeer dat gevoel maar gewoon een plaats te geven. Je stelt je kwetsbaar op en dat kan wennen zijn, maar ik vind het wel goed...

Verder hoef je je voor die hulpverleners niet te schamen omdat die echt dagelijks met mensen te maken krijgen die zich niet happy voelen...Die kijken er niet van op en zijn waarschijnlijk alleen maar blij dat je er hulp voor wilt.

Op school hoeven ze het niet te weten...dit zijn namelijk privézaken en dat gaat de school niets aan. Maar misschien is het beter om wel een paar mensen van school in te lichten. Het kan namelijk zijn dat je door deze gevoelens, minder goed gaat presteren op school, en dan weten de leraren waardoor dat komt. En dan kun je ook een keer naar huis gaan als het even niet meer gaat...

Het afgelopen schooljaar ging het met mij ook niet al te denderend. Ik was aan de softdrugs en hongerde mezelf af en toe uit. Verder was ik afgelopen kerst bedreigd door mijn halfbroer en had ik vaak ruzie thuis, dit alles ging gepaard met depressieve gevoelens. In januari ben ik tijdens een les Duits totaal ingestort. Ik zat opeens te janken in de klas omdat de lerares even iets zei tegen mij (dat ik stil moest zijn omdat ik zat te kletsen oid). Op school wisten ze dus nergens van maar op dat moment heb ik die lerares in vertrouwen genomen en daarna wist mijn coördinator ook dat ik depressief was. Het was namelijk zo dat één van mijn beste vriendinnen depressief was en borderline had, en leraren spraken mij altijd aan of het met haar wel goed ging, terwijl het met mij dus ook echt niet ging maar dat wisten ze niet...

Maargoed, een heel persoonlijk verhaal om duidelijk te maken dat het prettig kan zijn dat ze er op school van weten en dat je je niet hoeft te schamen. Trouwens, de leraren zullen er verder ook niet over praten en ze zullen waarschijnlijk alleen maar hopen dat het beter gaat...ze vinden je echt niet raar.

Je zei het zelf al: het is goed om iets aan die problemen te doen. Ik vind het zelfs heel sterk en dapper, omdat (zoals ik al eerder zei) de meeste mensen het voor zich houden terwijl het eigenlijk niet meer gaat. Het schaamtegevoel is dus wel logisch en wordt waarschijnlijk vanzelf minder. Probeer het maar gewoon toe te laten maar accepteer het wel. Maar laat dat gevoel je niet tegenhouden om echt hulp te krijgen....

Ik hoop dat het snel wat beter gaat. Als je nog ergens over twijfelt of gewoon erover wilt praten dan mag je me wel PM-en voor mijn email (ook voor MSN). Niet dat ik er zoveel verstand van heb, maar ik herken alles heel goed wat je schrijft...

goed uitgelegd Bugge :)

ik zou ook zeggen: niet nodig voor je te schamen mar dat weet je zelf misschien ook en toch is het niet nodig...

Hoe gaat het nu met topicstartster?

hm, jah, nog niet echt geweldig:(
ik schaam me niet meer dat ik heb gebeld, en kan niet wachten tot die man maandag terug belt, alleen vraag k me nog sterk af wat k moet zeggen:(
wel vind ik het idee van dat al me leraren het weten nog niet echt (Y) maar het zal toch maar het beste zijn...
ik zal wel vertellen hoe het maandag is gegaan, als iemand dat ook maar wilt weten
kuzz mir

sterkte maandag
ennu tuurlijk wil ik weten hoe het afgelopen is

sterkte maandag en vertel hoe het is gegaan

Succes maandag. (y)
En natuurlijk willen we wel weten hoe t afloopt en hoe t met je gaat

sterkte, en wat is het probleem precies?

maar moet dat nu in het blauw?

JAH, dat moest in blauw

ik hoop datb je je gewon vastbijt in die hulp dan komt vanzelf de tijd dat het weer beter gaat

sterkte
serieus heel veel sterkte (y)

oke, ben vandaag dus wel terug gebeld, moest vertellen waarom ik niet nog 4 maanden kan wachten ( :eek: )
heel direct heb ik gezegd,"als ik nog 4 maanden moet wachten heb ikmezelf waarschijnlijk wat aangedaan"
ik heb verteld dat de wil naar dood gaan steeds sterker word, en dat er nog maar een paar dingen/personen zijn die mij tegenhouden. ook heb ik maar gelijk gezegd dat ikmezelf veel meer kras(snijd hoe je het wil noemen) en dat de drang steeds groter en vaker is...

alles werd opgeschreven enz.. helaas gaat hun teamvergadering donderdag niet door:( nu word het pas volgende week donderdag besproken..:( en vrijdag moet ik die man ff bellen, dan hoor ik of ik voorrang krijg of niet..
ook kwam de vraag of k zeker weet dat ik bij bureau jeugdzorg moet zijn:s de kans zit dr in dat ik later word doorverwezen naar altrecht(jeugd)

bij echte nood moet ik de huisarts inlichten die kan me direct verwijzen naar altrecht..
of anders jeugdzorg blijven bellen..:(

verder(heeft niks met het gesprek te maken) kreeg ik dus vandaag idd gezeik met het spijbelen... heb later uitgelegd aan me coordinator wat de echte reden was.. heel gesprek met hem gehad, en hij voreg echt uhh, moeilijk vragen (over dit onderwerp mag ik hier dus niet praten..) schaam me daar wel weer voor... :o



:(

Sjezus ben je al over het punt heen om te bellen blijven ze alles vooruit schuiven

K ben eigelijk wel een beetje geraakt / geschrokken van je verhaal als je iets kwijt wil en dat kan niet op het forum mag je me altijd mailen of pm'men al is het maar om je hart te luchten

Warsocket@yahoo.com

Goed dat je het hebt gezegd, ik denk dat je nu heel goed duidelijk aangeeft dat het hélémaal niet meer gaat!


Kan je alleen via jeugdzorg worden doorverwezen naar altrecht?
Anders zou je eens moeten informeren bij altrecht ofzoiets, misschien kunnen de mensen van jeugdzorg iets inschatten ofzo of je word doorverwezen. Dan zou je misschien eerder op gesprek kunnen dus eerder door verwezen dus eerder hulp?
(als ik het zo zie dan)


Waarom ga je niet langs de huisarts dan? Dan zit je toch sneller bij Alterecht of zie ik dat verkeerd?

Sterkte en je kan het, zet door je bent echt op de goede weg van hulp!

Groetjes Eva

voor mij is de drempel om naar de huisarts te gaan zo groot:( k sdurf gewoon echt niet... en nou weet k wel dat ie niks mag zeggen enz... en dat de rekening ook niet per se naar huis gestuurd hoeft te worden enz...

bovendien is het ook nog eens zo rare man:( en daar komt nog bij dat k me nog steeds schaam....(niet meer dat ik heb gebeld enz.. maar voor leraren enz nog wel:( )

Ik snap die drempel naar de huisarts heel goed! Maar misschien als het echt echt echt niet gaat en je kan jeugdzorg niet bellen en er is niemand die je op kan vangen o.i.d dan moet je het gewoon doen... (klinkt vaag ... kdenk nu aan 3 uur 's nachts :s maarjah.. dan zou je bij de spoedeisend terecht komen..)

Hmm dat het een (rare)man is maakt misschien voor jou de drempel nog hoger?

Waarom schaam je jezelf zo tegen over de leraren? Jij hebt goed gedaan door ze te laten weten dat je prof. hulp nodig hebt omdat je er zelf niet meer uitkomt toch? *snapt toch wel dat van schamen*

Groetjes Eva

[QUOTE]Evatjuhhhh schreef op 30-09-2003 @ 23:24:

Hmm dat het een (rare)man is maakt misschien voor jou de drempel nog hoger? niet zo zeer dat het een man is hoor :) (heb een heel lang gesprek gehad met me coordinator en das ook een man;) maar daar mag ik ff niet op ingaan want dat onderwerp mag hier niet..snappie?) hij is gewoon raar en voor mij echt een vreemde...

Waarom schaam je jezelf zo tegen over de leraren? Jij hebt goed gedaan door ze te laten weten dat je prof. hulp nodig hebt omdat je er zelf niet meer uitkomt toch? ik weet niet... het is dr vanzelf (de schaamte)
*snapt toch wel dat van schamen*:)

Nja, ik denk dat ik je toch wel begrijp qua die huisarts want ik durf het ook niet.. Hmmja je lijkt mij wel :)

Ik denk dat schaamte niet altijd fout is.... schaamte is zelfs soms wel gezond... je moet er alleen niet ontiegelijk onder gaan lijden.
Kijk op dit moment voel je jezelf kut omdat je even vast zit en op school het ook niet zo lekker gaat... nu ze op school weten wat er aan de hand is kunnen ze misschien eerder inspringen of meer rekening met je houden. (Oke, je wordt misschien anders behandeld... so what?) Ik dnek dat je er straks wel je voordeel uit gaat halen hoor!

Groetjes!