Hij moet maar achter me aanlopen, maar zo werkt dat natuurlijk niet in n relatie :S
 

Oké, het zit zo.. Er is een jongen die ik echt heel erg leuk vind en we hebben 10mnd geleden vaag een x wat gehad. Maar toen begon hij opeens zomaar uit het niets heel afstandelijk te doen, echt heel lullig.. Vrij snel kwam hij er achter dat hij me toch leuk vond en wou dat het weer goed kwam, maar daar liet ik me natuurlijk niet voor lenen want ik heb nog altijd wél zelfrespect.

Na 3mnd hebben we het uitgesproken en heeft hij alles uitgelegd (bindingsangst, extrauma etc.) en gezegd dat hij me nog steeds super leuk vond blabla. Nouja, ik had er wel begrip voor dus gaf hem nog een kans, wat resulteerde in allemaal vaag gescharrel.

Nu heb ik daar dus geen zin in, óf alles óf niets en dan maar niets. Ik heb geen zin in sporadisch contact. Inmiddels hebben we afgesproken (omdat hij nog niet gelijk zo serieus durft) dat we t rustig aandoen en gewoon vaker af gaan spreken. Dat vind ik opzich best want je hebt natuurlijk niet van de één op de andere dag een relatie.

Maar gezien wat hij me toendertijd geflikt heeft ben ik wel een beetje terughoudend geworden. Eigk vind ik dat hij maar steeds initiatief moet nemen en achter me aan moet lopen. Laat hem maar bewijzen dat hij me echt wil. Aan de andere kant ben ik me natuurlijk ook wel bewust dat dat zo niet werkt als je iets op wil bouwen. Btje tweestrijd dus. Gelukkig neemt hij ook wel veel initiatief (nog altijd meer dan ik) en het bevalt me wel zo.. Maar hiervoor al had hij gezegd dat het wel leek dat alles van zijn kant moest komen. Laatst zei hij ook dat ik bot tegen hem deed en toen zei ik dat ik dat deed omdat ik er nog steeds rekening meehoud dat hij weer zo afstandelijk gaat zitten doen. Dat vondtie heel erg zei hij en het speet um ook. Maar toch kan ik het niet laten een beetje achterdochtig te zijn.. Ligt dat nou aan mij? En hoe zouden jullie hiermee omgaan?

Beetje hypochriet. Je verwacht van hem dat hij er voor de volle 100% voor gaat, maar zelf doe je dat niet. Je gaat er voor, of je doet dat niet, er is geen middenweg.

ben jij wel goed bij je hoofd? Je wilt dus dat hij als een hondje achter je aan moet lopen. Nu kan ik wel begrijpen waarom hij eerst geen relatie met je wilde.......

ik heb hem ondertussen al 5 *laatste* kansen gegeven en iedere x verpest hij het weer. Is het dan gek dat ik van hem verwacht dat hij me overtuigd dat hij deze x wél serieus is? :s

en ik wil er wel voor 100% voor gaan, voor 200% zelfs.. maar gezien wat hij me eerst geflikt heeft ben ik gewoon bang dat hij het weer flikt.. lijkt me geen onlogische reactie..

hmm, ik begrijp het wel hoor.. als iemand je eerst iets heel lulligs flikt ben je toch achterdochtig dat hij of zij het je weer gaat flikken. Kan me dus ook wel voorstellen dat ze van hem een soort van 'bewijs' wil hebben dat hij het deze x echt met haar meent, das toch ook best logisch? Ik vind dat hij wel iets goed te maken heeft. Maar het moet ook wel van twee kanten komen. Jullie werken samen naar een relatie toe, dat kan niet alleen van zijn kant komen. Of je gaat ervoor, of je gaat er nietvoor.. Niet er tussenin. Dat zal best wel moeilijk zijn, maar anders geef ik je weinig kans van slagen :)

dat van dat bewijs begrijp ik wel, maar niet op die manier. Als ik bewijs wil hebben dat een meisje echt serieus wat met me wil, zie ik dat liever op een andere manier. Hij moet je op een of andere manier duidelijk maken dat hij het deze keer echt meent..., en hoe moet hij maar bepalen.

Ik snap jou wel waarom je dat wilt maar zo werkt het idd niet dat geef je zelf ook al aan. Probeer voor jezelf hem nog een kans te geven, en vergeef elkaar dan alles en begin helemaal opnieuw anders lukt het nooit. Lukt het niet dan weet je zeker dat jij het op de juiste manier hebt gegdaan en jullie gewoon niet bij elkaar passen (qua wat je in een relatie wilt)..

ja maar zoals jij mij quote is het wel een beetje uit zn verband gerukt hè?

ik heb ook een realtie gehad met een jongen die ik ook constant kansen gaf, op een gegeve moment denk je "ja en nu kan JIJ wel is gaan laten zien dat je me leuk vind en dat je je kansen waard bent "

ik vind het een hele normale reactie van je , alleen hopen dat het wat opbrengt, als ie nou veel moeite voorje gaat doen is het wel goed, en kan je misschien later nog vertellen aan hem dat je wou dat ie achter je aan liep en dat je er dankbaar voor bent dat ie dat ook heeft gedaan en liet blijken dat ie voorje wou gaan.

ik denk dat ik het zelfde had gedaan in jou situatie, alleen , zorg dat het geen arrogant tintje krijgt..

Toch fijn om te horen dat mijn reactie niet abnormaal is :)

En ik wil ook helemaal niet afstandelijk tegen hem zijn (en al helemaal niet arrogant) want ik vind hem echt super leuk en lief en ik begrijp wel hoe het zit, maar ik weet ook hoe het de vorige keren mis is gegaan.. En daraom hou ik onbewust een beetje afstand. Maarja, als je net samen hebt besloten om het rustig op te bouwen en kijken hoe het gaat is zo'n gevoel wel belemmerend. Hij weet ook wel hoe ik erover denk, maar ja. Ach, tis ook n btje vaag allemaal...

Ik weet niet hoor, maar is het niet handiger om eerst aan dat bindingsprobleem van hem te gaan werken eer je hem weer de laan uitstuurt of dwingt het initiatief te nemen?

Want als ik je verhaal goed heb gevolgd, lijkt met dat daar het echt probleem ligt...en als jullie dat gewoon negeren met zn tweeen dan kom je iedere keer weer op hetzelfde punt uit ja, dat is niet zo heel vreemd...

Inderdaad en als dat probleem niet uitgepraat of opgelost wordt, denk ik dat er nooit een fijne relatie uit voort zal komen...

daar hebben we het ook over gehad en we hebben het ook uitgesproken.. daarom hebben we dan ook besloten gewoon eerst veel meer af te spreken zonder het meteen de zware naam 'relatie' te geven.. maarja, daarmee is mijn wantrouwen niet echt weg geloof ik.. :s

Terughoudend zijn is niet mis. Je bent een mens en dus leer je van je verleden. Zo ook hier. Maar hem al het initiatief laten nemen is wel fout. Je moet jezelf wel inzetten voor de relatie, ondanks je terughoudendheid. Daarbij heeft hij een "goede" reden voor de vorige afstandigheid, Help hem daar dus mee, zodat het niet nog eens gebeurt. Iets wat je wel voor hem over moet hebben als je echt iets voor um voelt.

Voor zover mijn mening.

Ik vind dat hele idee van wantrouwen nogal negatief klinken...heb je er weleens bij stilgestaan dat ie het wellicht niet bewust doet? En dat hij er zelf ook veel problemen mee heeft? Ik zou juist denken dat steun hier van belang is, niet wantrouwen...

Ik snap je situatie wel. Ik zit nu zelf ook een beetje in een situatie waarbij veel initiatief van zijn kant moet komen.
De jongen die ik leuk vind heeft het 'image' van een player. Zo is hij altijd op me overgekomen, dat heb ik altijd over hem gehoord. Nu ik heb beter heb leren kennen heb ik zelf wel ondervonden hoe hij in elkaar zit, en ben ik erachter gekomen dat hij eigenlijk een hele rustige, serieuze en ook verlegen jongen is.
Toch heb ik graag dat hij het initiatief neemt, omdat dat voor mijn gevoel weer bewijst dat hij bereid is om moeite voor me te doen.
Maar vanwege zijn verlegenheid werkt dat natuurlijk niet zo.
Ik vind het dus ook stom van mezelf dat ik hem zoveel moeite laat doen, terwijl ik zelf ook wel eens de touwtjes in handen kan nemen. Maar goed, dat wordt steeds moeilijker naarmate ik hem steeds leuker ga vinden :o :)

Ik denk dat wij vrouwen toch maar eens van het idee af moeten stappen van 'de mannen moeten het werk doen' ;)

Een relatie draait vooral om vertrouwen. Ik kan me voorstellen dat je een beetje de kat uit de boom wil kijken, een beetje overtuigd wilt worden van zijn goede bedoelingen en zijn serieuze intenties met jou, maar eens houdt dat ook op. Hoe lang moet die jongen zichzelf bewijzen van jou?

ja, ik denk idd wel dat hij het onbewust doet.. en iedere x nadat ik hem zie heb ik er meer vertrouwen in. Het is ook niet echt wantrouwen, maar ik ben gewoon bang dat hij me dat hele liedje opnieuw gaat flikken. Ik heb er dan wel zelf voor gekozen om weer iets met hem te beginnen en om ook écht opnieuw te beginnen. Wat dat betreft heb ik hem vergeven :) maar het ook vergeten is wel ff iets anders. Je blijft toch voorzichtiger..

De 1e x had ik het gevoel dat hij me gebruikt had voor seks (bleek niet zo te zijn, maar het gaat ff om mijn gevoel).. Misschien heeft hij wel gewoon behoefte aan regelmatige seks en paait hij me daar voor t gemak ff voor.. (ok, dit denk ik niet echt serieus, hoewel die gedachte soms wel bij me opkomt, zoals nu ff :() Hoe kom ik er nou achter dat dit niet zo is?

Ik weet niet of het al die 5 keer hiervoor serieus was... zo niet dan zou ik nu zeggen ga er voor 100% voor helemaal, spreek dit ook met elkaar af dan en riskeer het liefdesverdriet, op deze manier geef je je relatie een echte kans. Je moet niet half aftasten, ik denk dat het beter is je bloot te stellen en het hem vertellen en dan kijken hoe hij er tegenover staat. Als jullie relatie moet voortduren is het alleen een goeie start je zo open te geven en zo eerlijk te zijn. Als hij het echt niet fijn opvat klopte het misschien ook niet.

Als je die 4 keer hiervoor ook al samen het serieus had geprobeert had ik het niet meer geprobeerd en zou ik zeggen, zet je eroverheen en stoot je niet tien keer aan dezelfde steen.

Succes met je beslissing.....

nee dit is de 1e x dat het serieus is en ik ben ook wel open tegen hem over waar ik bang voor ben en wat ik denk. En hij vindt dat wel erg geloof ik.. Hmm, ik zeik ook gewoon :s

Ik kan het me ook wel voorstellen, hoor. Ik denk helemaal niet dat je het bewust zo hebt uitgekiend van 'hij moet nu maar achter me aan lopen om zich te bewijzen', maar eerder dat je jezelf niet meer zo durft te geven als in het begin omdat je bang bent dat je weer teleurgesteld wordt op een kwetsbaar moment.

Als je bewust een spelletje met hem zou spelen dan zou je hier denk ik helemaal niet de vraag komen stellen of dat okee is of niet, dan zou je dat gewoon doen, ik denk dat het gewoon moeilijk is om hem weer te vertrouwen.

Je hebt hem al duidelijk gemaakt waarom je er moeite mee hebt en je kunt hem ook vertellen dat als hij je weer laat vallen, het voor jou over is, maar verder is het denk ik toch verstandig om er nu steeds wat meer voor te gaan, dat gaat misschien niet van de ene op de andere dag, maar probeer het toch een beetje los te laten wat er is gebeurd, anders wordt het niets.

Hitler

:confused: