ik ga er aan kapot!!!
 

ik haat mezelf al jaren. maar het word steeds erger, ik haat mezelf nu ook nog eens omdat ik er niet gewoon voor ga, omdat ik huil, omdat ik mezelf haat, omdat ik dood wil, omdat ik een rol speel in mijn leven.
want mezelf ben ik nooit, dat doet pijn, maar het is eigenlijk gewoon een bescherming tegen reacties. want iedereen stopt depressieve mensen meteen in een hokje. mensen denken dat je je aanstelt of dat je gek bent. alleen maar omdat ze niet weten hoe het eigenlijk echt zit.
fijn, maar ondertussen gaat het met mij steeds slechter, en wat ik dan nog het ergste vind is dat mensen ( o.a. vrienden) grapjes maken over zelfmoord, terwijl ik de hele dag aan niets anders denk..
om het kort samen te vatten, ik ben kapot, ik ben op, ik kan niet meer.....dat klinkt misschien overdreven, maar zo voelt het wel......
ik weet gewoon niet hoe ik dit nog vol moet houden....

Maar waarom wil je dood? Waar komt het gevoel echt vandaan? Wat je nu schrijft is eigenlijk meer iets dat onstaat op basis van andere gevolgen..

Het is idd zo dat depressieve mensen een beetje weggestopt worden. De meeste mensen willen er niks mee te maken hebben, vinden het aanstellerij..

Je nickname is zonneschijn dus zou ik eerder geloven dat je gelukkig bent of dat probeert te zijn.
Nee, in ieder geval elk mens heeft het eens moeilijk, de een meer dan de ander, alleen moet je er leren mee omgaan. Zelfmoord helpt je tot niets en zou je familie en vrienden veel leed aan doen.
Denk aan je toekomst, dat er nog zovele onverwachte dingen kunnen gebeuren die je leven een andere draai kunnen geven.
Liefs, lady_x

mijn nickname, daar zit het een en ander achter. ik probeer namelijk zoveel mogelijk te verbergen wie ik echt ben, dus vandaar deze naam. er zit een heel andere betekenis achter.
het is een synoniem voor de rol die ik speel in mn leven. het staat voor hoe ik me voor doe naar buiten toe, voor het leven dat ik leef, welk eigenlijk niet mijn echte leven is. het staat voor die leugen.
en mn toekomst, die zie ik niet zo heel rooskleurig in, maar dat is dan ook een kenmerk van mensen die depressief zijn, dus ik kan er niks aan doen dat mn gedachten uiteindelijk toch weer afdwalen naar dat onderwerp, het lijkt wel onvermijdelijk....

Wat zijn je 3 allergrootste wensen? Denk daar over na en bedenk hoe je die kan bereiken.
Waarom ben je 'depressief' ? wat zijn de oorzaken en welke gedachtes maken je nog depressiever. Probeer die te bannen.
En zoek prof. hulp , pleeg iig geen zelfmoord, je hebt geen idee wat je je omgeving daarmee aandoet.

ik zie bij je profiel dat je interesses zingen, dansen, acteren zijn, wel is dat al niet iets dat je leven in zekere zin boeiend maakt en je drijft om verder te gaan?
ook ik draag een masker en toon me vaak enthousiast en gelukkig maar dat ben ik vaak helemaal niet. ja en de vraag luidt: waarom? misschien bang om niet begrepen te worden.
maar ondanks dat moet je toch proberen jezelf te zijn en niet bang zijn voor je eigen gedachten uit te komen, dat maakt jezelf des te sterker en minder ongelukkig en ik denk dat dat komt, met de tijd.

*schrik* .. even dacht ik dat er 'Marcade depressie' stond.

*haalt opgelucht adem*

Zou ook kunnen :D :p

Trouwens, ik las het ook hoor :)

hoihoi!
ik herken veel van wat je schrijft (zonneschijn) in mij. Ik haat mezelf namelijk ook heeeeeeeeeeel erg en denk ook elke dag wel dat het beter zou zijn als ik er niet was. Ik heb ook steeds het gevoel dat ik me aanstel en dat mensen dat denken.
Ik heb anorexia gehad, maar dat gaat nu op zich wel. Ik zat 2.5 jaar bij een psychiater, maar ik kon niet tegen haar praten, als het goed is ga ik binnenkort naar het riagg of zo.
ik denk dat, zoals veel mensen al gezegd hebben, je er het beste over kan praten (met een psycholoog ofzo).Hoe langer je zo door gaat, hoe moeilijker het wordt om weer bovenop te komen. De eerste stap is vaak ook het moeilijkst, maar als je erover praat voel je je vaak opgelucht en minder alleen.
nouja....veel suc6 verder, je staat er heus niet alleen voor!:)
-xxx-

Je lijkt zelf als ik je dingen lees wel goed te weten wat er allemaal aan scheelt, dus dat lijkt me een teken dat het niet lang kan duren voor je weet hoe je alles kunt veranderen...

Laat ze maar, denk je
Het doet je niks, denk je
Maar uiteindelijk vind je jezelf niet meer terug

Je zwaktes verborgen
Je gezicht zonder zorgen
Maar van binnen ben je nog steeds op de vlucht

De verkropping van haat
ongegrond en laag
Een schrijnend verdriet
Het opkomend kwaad
Zo wil je niet leven
Niet langer bestaan
Je handen die beven
Het is het niet waard

Mijn laatste lach
Vermengd zich met pijn
De gedachte die lacht om je jezelf te zijn:(



Ik ken het gevoel. Je staat niet meer achter jezelf omdat je jezelf niet kan accepteren. Het probleem is namelijk dat je jezelf te veel met anderen gaat vergelijken en te veel op hen wil lijken omdat zei meer gerespecteerd worden. Toch moet je accepteren dat je niet iets anders kan zijn dan jezelf en dat je die persoon uiteindelijk moet accepteren, omdat je gewoon niet andres kan.
Het mag mischien kut klinken, maar zo ben je, en niet anders. Als je niet door je vrienden wordt geaccepteerd omdat ze grapjes maken over zelfmoord enzo. Als je je niet goed voelt bij hen, laat ze dan allemaal de tering krijgen en zoek mensen (ja ze zijn er heus wel) die je wel zien zitten.

Veel meer kan ik hier eigelijk niet echt over zeggen, behalve dan dat ik precies hetzelfde mee heb gemaakt en momenteel ook meemaak. Het is rot en doorbijten en het leven heeft dus duidelijk ook klotekanten. Ik denk dat je die kanten gewoon moet overwinnen, door jezelf of door de tijd. Nothing lasts forever.

sterkte. En laat wat meer van je horen op het forum. Hier kan je met iedereen praten. :)

Ja, die gaan we ook invoeren :)

Marcade depressie:
De psychische gevolgen van contact met Marcade.

:p

De vraag is niet zozeer of iemand's leven op zich boeiend is, de vraag is hoe diegene het ervaart..

Ik vind het dapper dat je zelfs hier dit durft uit te spreken en hoop dat je wat hebt aan de mensen die erop reageren. Maar je moet er in geloven dat al de dingen niet voor niets op je weg komen en dat als de weg is afgelegd dat je er sterker dan heel veel andere mensen bent uitgekomen. Je denkt nu ook dat je jezelf heel anders voordoet, maar daar zitten ook dingen van jezelf in verweven.

Heel veel succes met alles.

[QUOTE]bambykill schreef:
[B]Laat ze maar, denk je
Het doet je niks, denk je
Maar uiteindelijk vind je jezelf niet meer terug

Je zwaktes verborgen
Je gezicht zonder zorgen
Maar van binnen ben je nog steeds op de vlucht

De verkropping van haat
ongegrond en laag
Een schrijnend verdriet
Het opkomend kwaad
Zo wil je niet leven
Niet langer bestaan
Je handen die beven
Het is het niet waard

Mijn laatste lach
Vermengd zich met pijn
De gedachte die lacht om je jezelf te zijn:(

wat mooi geschreven, zo voelt het inderdaad.
en wat je zegt over je zelf accepteren, dat voel ik inderdaad ook zo, juist omdat ik dat masker heb en mezelf gewoon echt haat, ga ik mezelf nog minder accepteren.

ik vind het al heel fijn dat ik hier op het forum mn verhaal kwijt kan, en dat er hier ook mensen zijn die weten hoe ik me voel, en het dus begrijpen.
tja ....en mn vrienden, het is niet zo dat ze me niet accepteren,maar ze weten niet dat dit in mijn hoofd omgaat, dus ze kunnen ook niet weten dat ze me pijn doen met die grapjes, maar ik vind gewoon de manier waarop mensen op dit soort gevoelens reageren heel erg kwetsend.

******** heeft iets gezegd wat ik juist altijd aan zoveel mensen probeer uit te leggen, het kan best zijn dat sommige mensen met me zouden willen ruilen om bepaalde dingen die ik doe, ( zoals het zingen enz....) maar dat verandert niks aan de manier waarop ik mezelf ervaar.

oh wat ben ik blij dat deze topic al bestaat, nou hoef ik hem zelf niet te maken. ik heb namelijk hetzelfde al heel lang. nou ja, eigenlijk is alles voor mij al gezegd, alle gevoelens zijn al omschreven. Zonneschijn, heel veel sterkte. (en natuurlijk alle anderen die er ook last van hebben.)

Ik snap precies wat je bedoeld. Ik heb er zelf ook veel last van. Daar komt ook nog eens bij dat ik depressief ben maar noet naar de dokter wil omdat ik bang ben dat die me voor gek verklaard of dat ik me aanstel. Ik heb een keertje zelfmoordpoging gadaan. Ik heb toen allebij mijn polsen doorgesneden maar mijn broer was er op tijd bij. Ik wil je echt duidelijk maken dat het niet prettig aanvoelt en jij blijft de littekens zien. En je problemen worden er niet minder op. Ik heb nog steeds veel problemen maar zelfmoord is geen oplossing en ik hoop dat je het ook uit je hoofd laat. Ik was zo stom om het te doen en ik ben nou nog depressiever maar als je wilt praten kun je me altijd mailen met aerox_girl@hotmail.com

je kan t je vrienden niet kwalijk nemen dat ze er grapjes over maken. zij weten tenslotte niet dat je met deze gedachtes rondloopt... zulke dingen zijn menselijk.

maar ja, je zult echt hulp moeten zoeken... dit kan je niet zomaar oplossen...

[QUOTE]*RainBow* schreef:
[B]je kan t je vrienden niet kwalijk nemen dat ze er grapjes over maken. zij weten tenslotte niet dat je met deze gedachtes rondloopt... zulke dingen zijn menselijk.

het is ook absoluut niet zo dat ik het mijn vrienden kwalijk neem, ik bedoel, ze weten inderdaad niet wat mij dwars zit, dus ik kan ze niet kwalijk nemen dat ze over zulke dingen praten in mijn bijzijn.
maar wat mij gewoon veel pijn doet is dat er gigantisch veel mensen depressief zijn ( las het laatst nog in de krant) maar dat deze ziekte gewoon nog steeds niet geaccepteerd word door de meeste mensen, ondanks dat er zovelen mee te kampen hebben. dat is wrang......en ik denk dat andere mensen die ook depressief zijn dat misschien ook wel zo zullen vinden.
en dat ik door zelfmoord te plegen een hoop mensen pijn doe, dat weet ik maar al te goed. het is ook 1 van de redenen waarom ik nu nog leef. maar het is wel zo dat het vaak gewoon zo moeilijk is om wel door te zetten.......om niet op te geven. ik geef niet snel op, en dat is in deze situatie in mijn voordeel.
maar dat wil niet zeggen dat ik het niet het liefste zou willen, ik verlang naar ( zoals ik het zelf benoem) innerlijke rust. en ja, misschien dat ik die nu ook ooit krijg, maar het is een lange weg........

[QUOTE]zonneschijn schreef:
[B]ik verlang ook naar innerlijke rust, maar het is bij mij niet zo dat k overweeg om zelfmoord te plegen... dat heb k er gewoon niet voor over omdat k weet dat k daar veel mensen pijn mee doe. en k wil mijn leven ook niet kwijt, k moet gewoon die rust terug vinden en daar ga k aan werken...