fouten toegeven
 

heyy....

wat mij (en niet alleen mij) opvalt is dat heel veel mensen moeite hebben met zijn/haar fouten toe te geven, zowel tegenover zichzelf, als, wat nog vaker het geval is, tegenover anderen.

Fouten zijn een 'schande' en worden daarom vaak niet toegegeven.

Heb jij hier last van? en zo ja, waarom durf jij je fouten niet toe te geven? voel je je dan minder dan een ander?? of heeft heteen andere reden.

naja, toevoegingen op dit onderwerp mag natuurlijk ook! :)
ben gewoon nieuwsgierig.

liefs, wen kus! ~~WeN~~

Ligt er aan om wat voor fout het gaat en tegenover wie ik het toe moet geven, maar over het algemeen geef ik fouten wel toe (hoewel dat soms wel moeite kost ;)).

als ik ruzie met iemand heb gehad geef ik meestal wel mijn fouten toe en ik verwacht dus ook van de ander dat die zijn fouten toegeeft, als dat niet gebeurt wordt ik echt heel pissig!

ik geef ze liever juist wel toe omdat mensen dan doorhebben dat ik het niet expres zo bedoeld heb...

Trouwens, wanneer is iets fout? Als je geen gelijk hebt betekent nog niet dat dat fout is. Je kiest er zelf voor om op een bepaalde manier te reageren, een bepaalde mening te hebben, etc. Ook al valt dat verkeerd, toch is het een deel van jou en hoef je je er niet voor te schamen ofzo...

Ik durf het wel toe te geven, (en sta ook open voor kritiek ed),
maar het kost me wel moeite. Vind het misschien nog
erger om aan mezélf m'n fouten toe te geven,
dan bij andere mensen.

Fouten maken me onzeker, en zijn iets waarmee ik
tov mezelf en anderen kan 'bewijzen' dat ik niet zo
goed ed ben als mensen (of ik) me willen laten geloven.

Ben ook vrij bang om fouten te maken, en doordat ik
mezelf daarmee vreselijk opfok, maak ik ze ook,
terwijl dat eigenlijk niet hoefde te gebeuren.

Angst voor fouten maken is ook wel de reden dat ik zovaak om bevestiging bij allerlei dingen vraag, en al snel hartstikke zenuwachtig ben ed terwijl dat niet hoeft.. Stom. :o

Ligt eraan wát ik fout gedaan heb. En bij wie.
Maar ik wil meestal wel mijn fouten toegeven, alleen aan mijn ouders niet.. maar dat is de leeftijd zullen we maar zeggen;)

juh, dat heb ik ook.
ik wil altijd tussendoor weten of ik het nu eigenlijk wel goed doe enz. :S :bloos:

ja, natuurlijk ligt het eraan wát je fout hebt gedaan en bij wie.
okayy, voorbeeld. je hebt ruzie gehad (echt, hevige ruzie) met een leraar. Jij erkent later, voor jezelf dat je dingen anders / beter had kunnen doen waardoor de ruzie niet zou zijn ontstaan / minder ernstig zou zijn geweest. zou jij dan (zonder dat anderen zeggen dat je het zou moeten doen) naar de leraar toetstappen om je excuses op die punten aan te bieden?

zelf heb ik dit wel gedaan, vorig jaar... maar ze verweet me nog meer dingen, en dat vond ik van mezelf geen fouten dus daarvoor verontschuldigde ik me ook in de eerste instantie niet. Tja, totdat ze begon te dreigen dat als ik daarvoor mijn excuus niet aanbood, ik de les niet inmocht.... onder dwang heb ik toen excuses voor de andere dingen gemaakt, die me eigenlijk niet speten. Overigens heeft zij geen excuses gemaakt voor haar fouten. dus óf ze vond dat ze geen fouten had gemaakt, óf ze wilde ze niet toegeven, waar dit topic ook over gaat...

Mwah, meestal lukt het wel. Tenzij ik me echt heel erg schaam over m'n fout :):o

Wanneer ik er van overtuigd ben dat die leraar idd gelijk had: ja.
Anders niet. En dan ben ik heel standvastig... :o

en dus, zou je een andere keuze hebben gemaakt dan ik (staat beschreven in de schuingedrukte letters)

:D Tot op zekere hoogte, wel ja. :) Ik heb in de tweede klas een maand of twee, drie geen Frans gevolgd in de klas, omdat ik mijn excuus niet aan wilde bieden. ;) Uiteindelijk heb ik het, onder dwang van mezelf, toch gedaan, omdat ik besefte dat ik mezelf zo ook niet hielp ed. Toen heb ik dus toch mijn excuses aangeboden, maar niet omdat het me werkelijk speet ed, alleen omdat ik niet wilde dat het m'n eigen schuld zijn zijn als ik bleef zitten ed.

Meestal doe ik het wel, maar soms wel met het schaamrood op de kaken. Ik ben namelijk meestal erg vasthoudend in mijn standpunten, en als ik dan fout zit, dan betekent dat dus gezichtsverlies voor mij.

Mijn vader geeft daarentegen nooit zijn fouten toe, sterker nog: hij verdraait het zo dat iemand anders de schuld krijgt van zijn stommiteiten. Voorbeeld: als hij iets uit zijn handen laat vallen en ik ben in de buurt, dan is het mijn schuld dat hij dat liet valllen, want 'ik liep voor zijn voeten' (dit geval is echt gebeurd).

Ach ja...:rolleyes:

Ik vind fouten verschrikkelijk.
Ik weet dat iedereen fouten maakt, maar ik ben opgegroeid met het idee dat ik alles aankon (klas overgeslagen, ging daarna nog fluitend) dus ik ben geen fouten gewend en wil ze ook niet maken.

Ben ook heel erg bang om dus fouten toe te geven.. In de klas, als iets mij gevraagd wordt en ik ben niet 100% zeker dat mijn antwoord goed is.. dan zeg ik gewoon dat ik het niet weet.

Als ik eenmaal een fout gemaakt heb, lach ik er maar een beetje om, of zeg ik iets als 'ik zei toch dat ik hier niet goed in was' of 'oops, was er zeker met mn hoofd niet bij'. Meestal dan

Maar ik weet niet hoe ik er vanaf moet komen

Wanneer ik écht fout zat, zou ik mijn excuses aanbieden. Maar dan nog ligt het eraan of ik die leraar zou morgen of niet. Wel het geval? zou dan wel doen denk ik. eerder dan wanneer ik hem/haar niet zou mogen.
Ik zou ook eerder mijn excuses aanbieden aan iemand die ik mag dan aan iemand die ik niet mag *eigenlijk wel logisch*

ik vind het heerlijk om meteen toegeven hoe fout ik wel niet was. dan hoef je er ook niet de hele tijd om heen te draaien. mensen vinden het dan ook prettiger om met je te werken

ik heb best wel veel moeite met het toegeven, maar dat komt ook omdat wanneer andere mensen het niet doen (en dat gebeurt dus vaak bij mij), ik iets heb van: waarom zou ik het dan wel doen?

en aangezien ik redelijk eigenwijs ben, zou ik het al helemaaal niet zo snel toegeven.

al hangt het wel van het onderwerp af, natuurlijk

Ik vind eigenlijk wel dat ik vaak mijn fouten toegeef ed. Maar soms houd ik ze wel voor me, en als ik het doe voel ik me vaak opgelaten. Ik denk dat het een vorm van schaamte is in combinatie met 'niet willen onderdoen voor een ander'.

Ik probeer zo min mogelijk fouten te maken. Ik heb ook heel veel moeite ze toe te geven maar uiteindelijk doe ik het wel als ik zelf inzie dat ik fout zit

ik durf het wel... alleen doordat mensen dan vaak gelijk dom gaan staan grinniken als een op hol geslagen paard, ga je vaak nogal twijfelen.. ik bedoel iedereen maakt fouten geen 1 mens kan daar onderuit en ik denk dat je daar gewoon normaal rekening mee moet houden

IK heb daar altijd moeite mee gehad,
ik zag het altijd als een persoonlijk falen van mezelf,
Maar juist daardoor heb ik het juist snel leren toegeven.

Wat ik dan gemerkt heb, is dat idd meeste mensen niet zo snel hun eigen fouten toegeven. Alleen als het hun reputatie niet te erg schaad , kunnen wordt het toegeven. Of met een grapje om het "foutje" minder erg of belangrijk over te laten komen.

Als je altijd je fouten toegeeft kom je nergens.

Zelfs als ik dit topic lees kan je al zien hoe voorzichtig er wordt gedaan met het toegeven van fouten.

Als het bijna niet menselijk is :eek: :eek: :confused:

Het is eerder kenmerkend
maar das misschien mijn mening

Ik heb vandaag weer wat geleerd. :D Mensen vinden het altijd moeilijk om hun fouten toe te geven. Hoewel ze ongelukken of fouten bij anderen al snel toeschrijven aan een foute instelling of karaktertrekken schrijven ze hun eigen fouten liever toe aan de situatie waar ze in zaten. Dat is om een positief beeld van jezelf te houden en je zelfbeeld niet al te veel te verstoren. :)

Ik vind het heel moeilijk om fouten toe te geven. Als ik zie dat ik ook echt zelf fout zit kan ik er ook lang mee zitten. Ik kan dan ook niet tegen kritiek.

Ik moet eerst volledig overtuigd zijn van mijn fout.. dan geef ik hem toe.. maar als ik vind dat ik gelijk heb.. dan kun je mij niet van het tegendeel overtuigen... meningen enzo wil ik nog wel eens aanpassen maar feiten niet.. de laatste tijd heb ik ook vaak dat ik het idee heb dat ik 100% gelijk heb maar dat niemand naar mij luistert maar dat ik daarna wel gelijk blijk te hebben .. :) dat is leuk..

Kijk bij simpele dingen geef ik wel mijn fouten toe ook.. ik vind het moeilijk om kritiek te ontvangen maar ik ga er niet stom op reageren en probeer er altijd iets mee te doen

Ik heb daar best wel moeite mee, ik doe het ook niet altijd.
Vooral niet tov m'n ouders, en bij vrienden soms wel, ligt er aan wat de fout is..

Nou dat bedoel ik.
Ik vind het maar hypocriet.

ik merk t zelf ook heel erg dat mensen hun fouten niet kunnen toegeven. en dat geeft voor mij ook nie de motivatie om t wel te doen (kan mijn fouten dus ook nie altijd goed toegeven).
maar als ik dan een fout heb toegegeven, heeft dat wel vaak positieve effecten, behalve als de ander zwaar dominant is....

Ik vind het niet moeilijk om mijn fouten toe te geven over het algemeen, alleen soms tegen over mijn ouders wel lastig, maar dat is denk ik meer koppigheid en de gedachte"jullie moeten het ook altijd beter weten, ik heb gelijk";)

Ik geloof dat ik redelijk goed ben in het toegeven van mn fouten..

Ik ben me meestal wel bewust van gedrag van mijn kant wat eigenlijk niet door de beugel kon en heb er ook geen probleem mee sorry te zeggen of een ander gelijk te geven daarin.

Ik vind het ook prettig als mensen me wijzen op fouten of onredelijkheden. In eerste instantie zal ik in de verdediging schieten maar even later denk ik erover na en kijk wat ik ermee kan..

Mensen stellen het iig ook altijd op prijs als je toegeeft dat je fout zat, ik heb nooit iemand meegemaakt die het een schande vond.

Fouten zijn menselijk :P

ik maak nooit fouten, dus heb ik niks toe te geven :evil:

neh ik geef gewoon toe.. (zie ook op psychologie sommige topics)

Ja... koppig dat ben je :D
Maakt niet uit verder, zijn er nog veel meer

Ik heb er geen last van, ik durf best verantwoording af te leggen voor mijn "fouten", sowieso knaagt mijn geweten ook wel. Hangt er vanaf wat voor fout het isnatuurlijk, ik maak net zo goed foutjes als ieder ander, als iemand anders een foutje zou maken ik weet niet wat, kan dat net zo goed dan dat als ik het doe, dus ik heb er geen problemen mee.
Ik waardeer het wel als mensen zo "sterk" zijn om hun eigen fouten toe te geven, ik ken zat mensen die dat niet doen, vaak vinden ze zichzelf dan ook helemaal geweldig, hun ego is te groot om een foutje toe te durven geven, dat vind ik dan toch jammer.

Ik vind het verschrikkelijk om fouten uit het verleden onder ogen te moeten zien...Als je daar dan door omstandigheden weer mee gefronteerd wordt... en je kan er niks meer aan doen :(