Wat vind jij / hoe zou je reageren?
 

N.a.v. het topic: huilen van je partner...

In dat topic is te zien dat een hoop mensen wel degelijk durven huilen in een relatie...
Ik zelf ben altijd bang dat mijn vriendje me stom vind als ik huil, zoiets als "heb je die meisjes weer die zo vaak huilen"...

Hoe vinden jullie het jongens (en meisjes) als je vriend(in) huilt? Hoe reageren jullie hierop?
En waarom durf je zelf wel/niet te huilen bij je partner?

et maakt mij echt niet uit en et zou voor elke vriend(in) niet moeten uitmaken, vind ik. Als ze begint te huilen begin ik toch bezorgd te raken, ze huilt niet zonder reden bedoel ik

Ik vind het niet erg, 't is alleen maar een teken dat hij me vertrouwt: (y) dus. Ik zou het (veel) erger vinden als hij niet zou durven huilen in mijn bijzijn om wat voor reden dan ook.

Ik durf te huilen bij mijn vriend, omdat hij de enige is bij wie ik mijzelf kan zijn. En daar hoort op t moment huilen bij.
Vind t soms wel stom. Heb ik echt t idee dat ie soms heeft van: oh nee, moet ze alweer huilen...

Ik vind het fijn als hij bij mij kan huilen. Geeft me een goed gevoel. (naja, slecht gevoel dat ie zich kut voelt, maar fijn dat ie gewoon zn emoties kan tonen bij mij) Hij verschuilt zich altijd achter zn handen/armen en dan haal ik ze zachtjes en dwingend weg, veeg zn tranen weg, en hou hem stevig tegen me aan en aai over zn hoofd en geef kusjes op zn bolletje..
Werkt meestal wel :D
Nu maar hopen dat ie t ook fijn vind :D ;)

Ik zou het maar niks vinden als mijn vriendin zou zitten huilen. Ik zou nou namelijk geen idee hebben hoe ik haar zou moeten helpen.

misschien troosten
haar knuffelen
zeggen dat het allemaal goedkomt

ik kan me daar dus nix bij voorstellen, uithuilen bij je vriend. Nog nooit gehad, ik hou het nooit zo lang vol. Lijkt me wel heel romantisch en mooi...hmmm misschien is mijn motto "single zijn is fijn!" nie meer zo houdbaar :confused:
Vrijwilligers?!?!?! :D

In het begin vond ik het lastig. Ik had altijd aangegeven een "coole kikker" te zijn, maar bij hem reageerde ik veel emotioneler. Op het moment dat de tranen komen kan ik dat prima laten gaan, geen schaamte. Achteraf denk ik wel eens, nu zal hij me wel weer een emotioneel instabiel kind vinden. Maar dat vindt hij niet gelukkig. Hij vindt het fijn dat ik bij hém huil, geeft een gevoel van vertrouwen.

Edit:
Hij heeft nog nooit echt bij mij gehuild. Maar de laatste 10 jaar bij niemand niet, dus aan vertrouwen of jezelf kunnen zijn ligt het niet. Ik zou het wel fijn vinden (klinkt een beetje raar) als hij een keer zou huilen. Ik wil hem ook een keer díe troost en steun geven.

Ik ga er van uit dat als mijn vriendin huilt, er ook écht iets niet goed zit. Dan neem ik dat serieus en probeer ik er achter te komen wat haar dwarszit. Op het moment dat ze om het minste of geringste huilt, kan ik er niet meer van op aan dat huilen een safety valve is die op een dieper liggend probleem duidt. M.a.w. ze moet niet te vaak huilen zonder reden. Doet ze dat wel, dan ga ik me eraan storen.

ik heb 't nog niet meegemaakt met mn vriend, maar als hij zou huilen weet ik wel dat het echt niet zomaar is moet er echt iets ergs zijn, dus dan is het niet erg.

Ik wil wel weten waarom iemand huilt, ik heb al gauw een schuld gevoel en denk dat het door mij komt :D... 'ervaring'
even uitleggen en dan kan ik troosten :)

Meestal vind ik het vervelend als hij huilt, omdat het vaak 'om' mij was. Dan weet ik me nooit een houding te geven.
Maar als er iets met z'n oma was ofzo dan vond ik het altijd wel fijn om um te troosten

Als mijn vriend moet huilen, kan dat gerust bij mij. Vind ik helemaal niet erg. Ik ben er dan voor om hem te troosten. Natuurlijk vind ik het niet leuk, maar dat is meer omdat ik het niet fijn vind als hij verdrietig is. Heb zelf ook wel eens een keertje heel erg moeten huilen bij mijn vriend. Ik voelde mezelf toen even vreselijk, en dacht dat de hele wereld tegen mij was. Gelukkig vond hij het helemaal niet erg, geloof dat ie het zelfs wel lief vond dat ik zo in zijn armen lag :s

Ik vind het niet echt een probleem als hij huilt, hij heeft 't ook nog maar een keer in mijn bijzijn gedaan, en toen was het met een zeer begrijpelijke reden, dus dan vind ik dat echt niet raar. Ik reageerde daar zo nuchter mogelijk op, wist ook niet zo goed wat ik er mee aanmoest, en dat pakte wel goed uit. Ik durf wel te huilen in 't bijzijn van hem, is nog niet zo vaak voorgekomen, maar als het gebeurd is hij begrijpelijk en wil ie weten wat er is, etc etc. We hebben een prima huilrelatie. ;) Voorderest wat nare man zegt. :)

de eerste keer dat mijn vriendje huilde (om zijn overlede oma) beschouwde ik dat echt als een eer! Dat hij zich zo op z'n gemak voelde bij mij, dat vond ik echt heel tof!
Ik heb hem natuurlijk getroost....

ik vin het ook niet voorschut want ik voel me op en top fijn bij hem

Hmm...ik vind dat niemand zich moet schamenom te huilen bij zijn partner...je accepteert elkaar zoals je bent...en dus ook de uiting van je gevoelens...Zelf heb ik ook een keer gehuild in het bijzijn van mijn (toenmalig) vriendje..terwijl we nog maar een paar dagen hadde...maar hij accepteerde het volledig...ik vind dus dat mensen zich op hungemak moeten voelen bij hun partner en dus gerust moeten kunnen huilen..er is nix lulligs aan..

Mijn vriendin was nooit bang om te huilen. Ze deed het niet vaak hoor, daar niet van.


Toen ze het uitmaakte begon ze ook te huilen, toen sloeg ik maar een arm om haar heen, en begon ik ook mee te grienen :)

Zolang je een beetje non-kleuter-relatie hebt, lijkt huilen me af en toe de normaalste zaak van de wereld.

dan ga ik ook bijna huilen, en ga ik em troosten,knuffelen,kusjes geven,praten ect.

heb een keer gehuild bij me nu-inmiddelse-ex-vriendin, we hadden zo erg ruzie dat het uit de hand liep dat ik emotioneel werd en begon te huilen. Zelf pikte ze ook een traantje weg. Moet kunnen en vind het best lekker om soms te huilen maar niet op deze manier hoe het bij ons eraan toe ging.

IK vind het goed! (y)

M'n vriend is de enige die me heeft zien huilen in de laatste 5 jaar of zo (1 keer op school niet mee gerekend). Ik vind het fijn dat ik dat bij hem kan want dat lukt me meestal niet. Ik huil bij hem ook bijna nooit, maar als het moet dan kan het ook! Ik heb hem nog niet zien huilen maar dat is niet omdat hij het niet durft of wil, hij had gewoon niets om over te huilen.

Als ik een vriendin had, zou ze altijd bij mij mogen huilen...

Natuurlijk! Alsof het anders zou kunnen!


Had ik maar een vriendin. :(

CONTACT GEZOCHT
CONTACT GEZOCHT
CONTACT GEZOCHT
CONTACT GEZOCHT
CONTACT GEZOCHT

mja... als het niet om ieder klein beetje gaat dat huilen is het heel prima, en geeft het best wel aan dat het tussen mensen ook 'echt' is vind ik...

Ik heb geen vriend, maar ik kan er misschien wel een voorstelling bij proberen te maken?.

Zelf huil ik niet snel(in nabijzijn van anderen>schaamte, dom voelen), dan moet er heel wat gebeuren, ik denk dat ik bij "mijn" "toekomstige" vriend zeker wel in het begin mij er voor zou schamen(de keren dat ik al zou huilen, vast niet heel vaak), maar als ik 'm echt begin te vertrouwen wordt dat langzamerhand denk ik steeds minder. Als "mijn vriend" zou huilen zou ik dat geen probleem vinden, meer een teken van vertrouwen/veiligheid(goh bij een ander vind ik het niet erg, bij mezelf wel); maar het moet natuurlijk geen huilebalk zijn die om elk wisse wasje gaat zitten blerren.

Als je zou stellen dat je pas een relatie met iemand aan moet gaan als je bij elkaar kunt huilen?

Als je nou zou stellen dat je elkaar de tijd er voor gunt, om er in te groeien, ook al is het maar aan 1 kant het geval; het groeiproces tot durven huilen.