Je zegt, je doet...
 

je zegt, je doet...

In mijn oor fluisteren je woorden,
en je hand ligt in mijn handen.
Je kussen smaken zoeter dan zoet,
ik vraag me af waarom je zo doet.

Zijn de onuitgesproken woorden,
is de stilte zo eenzaam geweest?
Ben ik niet meer dan voor even,
voldoende om even mee te leven.

En morgen als de zon doorkomt,
ben je me dan alweer vergeten?
was deze nacht dan een gewone,
ondoordachte nacht van dromen?

(Het werd morgen en zo stil,
dat je niet meer spreken wil).


Vanuit het hart, niet vanuit het schrijven...

ik merk dat het uit het hart geschreven is, qua gevoel komt goed over, Qua technisch; laat ik nu wel even buiten wegen...(als je dat wel wil horen, geef maar een gil;))

Het rijmt op sommige stukken misschien te erg maar daardoor is het echt niet minder mooi !!

Ik vind het erg mooi...het loopt misschien niet perfect, maar dat maakt hier niet zo uit; het is vanuit je gevoel geschreven, en ik vind dat je het erg goed hebt verwoord..!

ben het totaal met xineof eens

Geloof je dat zelf?

Gevoel is duidelijk, technisch is inderdaad van minder belang bij deze. Je laatste twee regels(niet die tussen haakjes, maar die ervoor) vind ik wel heel erg mooi.