vriend met borderline+
 

ik goede vriend van me heeft borderline. ik vind het heel moeilijk om met hem om te gaan. eerder hadden we vet tof contact, en we hadden zo ongeveer wat "meer" maar de laatste tijd krijg ik geen hoogte van hem. hij verwacht veel van me, maar komt zelf nooit opdagen op afspraken. hij reageert uit het niets chagerijnig en de keer daarna doet hij vet tof. hij wil de hele tijd dr over praten (ik doe psychologie, maar het doet mij op de een of andere manier teveel "pijn" om er met hem over te praten <-- is dit raar?). ik weet niet meer zo goed wat ik van hem kan verwachten, en daardoro kan ik zelf misschien ook soms een beetje lullig doen tegen hem. wat moet ik nou doen? ik wil er best met hem over praten, maar ik denk niet dat dat meteen ten goede zou werken... maar hier word ik ook niet goed van. ik wil dat ons contact weer word zoals het altijd was!

Weet jezelf wat borderline is en wat het inhoudt voor zowel de persoon zelf als de omgeving? Misschien zou je daar eens wat over kunnen lezen. Volgens mij is wat je omschrijft dan een stuk 'herkenbaarder' nl. Heb je al met hem hier over gepraat? (Al weet ik niet of dat zin heeft, maar goed, proberen kan natuurlijk altijd.)

Als het zo'n goede vriend van je was, zou je ook moeten weten wat Borderline inhoud, en je vriend ook meer begrijpen.

Je vriend ziet jou ook als vriend, en vraagt daarom juist aan jou veel aandacht.
Borderliners kunnen slecht alleen zijn, en zijn heel onzeker.
Dat onzekere zorgt ervoor dat hij zelf niet komt opdagen op afspraken.
Heb je trouwens al eens zelf nagedacht over de oorzaak van het niet komen opdagen?

Een van de kenmerken van Borderline: Stemmingswisselingen.

Daar zou ik maar niet zo trots op zijn, want na het lezen van jou topic zou ik jou dus nooit als psycholoog tegen willen komen.

Dan zul je eerst zijn ziekte moeten accepteren, en er mee leren om te gaan.

Ik vermoed dat ze in het eerste jaar zit en gezien het feit dat het jaar pas 5 weken bezig is, denk ik dat je haar daar niet op kunt beoordelen (al komt ze er zelf mee).

Wat jij post over borderline, was dus oa wat ik bedoelde. Veel van zijn reacties en hoe hij doet ed is, denk ik, kenmerkend voor iemand met borderline... Zoek er dus informatie over, lees er zoveel mogelijk over, enz.

hehe, bedankt voor de reacties. ik denk toch niet dat het helemaal duidelijk was. ik weet redelijk veel over borderline en zo, maar als het in je nabije omgeving voorkomt is het opeens heel anders hoor!
het gaat er niet om dat ik het niet kan accepteren of zo, maar dat ik het gewoon moeilijk vind om er mee om te gaan, omdat hij toch vaak anders reageert als andere vrienden van me.
dat ik psychologie doe is juist iets waardoor ik voorzichtig ben, ik wil namelijk niet dat hij mij gaat zien als zijn persoonlijke psycholoog, en daardoor probeer ik juist ook weer afstand te houden. (ik heb ervaring mee dat een vriendin van me dat deed, het schept verkeerde verwachtingen, aangezine een vriendschap GEVEN en NEMEN is, en je als psycholoog de gene bent die alleen GEEFT, snap je?).

verder heb ik het er inmiddels over gehad. niet perse met als uitgangspunt die borderline, maar gewoon even kijken wat ik nog kon verwachten van tussen ons. ook omdat het dus ooit meer tussen ons is geweest en er van beide kanten wellicht nog meer kan komen. gewoon even kijken waar we nou staan als vrienden en wat we van elkaar verwachten, gewoon omdat er de laatste tijd veel veranderde tussen ons en er veel onduidelijkheid was.

nu is het allemaal wel beter. we hebben het er dus over gehad en het is voor mij ook weer duidelijk, dus ik kan wel weer even vooruit.. ;-)

Das jouw mening. :p Een vriendin van mij heeft het ook en ik vind niet dat er iets aan de relatie tussen haar en mij veranderd is. Ik zie haar niet als 'borderliner', maar gewoon als wie ze is, doordat het een naam heeft gekregen is ze niet opeens iemand anders en moet ik ook niet opeens anders met haar om gaan. Ieder mens is anders en reageert anders. :)

Leg hem uit wat jouw verwachtingen zijn, maar ga verder niet uitermate voorzichtig doen...das iig mijn idee. Je maakt het daardoor moeilijker voor jezelf, denk ik.

Praten helpt vaak goed. En dan bedoel ik praten als vrienden, niet als psycholoog/cliënt (je bent ook nog maar 5 weken bezig, toch?). En niet alleen praten als het eigenlijk al te hoog is opgelopen.

Ik doe ook een opleiding waarmee ik hulpverlener wordt/kan worden, maar dat betekend niet dat ik hulpverlener ben/wordt voor vriend(inn)en en dat weten ze zelf ook (als het goed is ;)).

Ik had de opmerking an sich niet moeten plaatsen. Na het nalezen van mijn quote komt het nogal grof over
Sorry :o

Ik heb zelf borderline, en mijn vrienden reageren heel anders op mij dan jij op jouw vriend.

Het verbaasd me dat je zegt dat je redelijk veel weet over borderline, want uit je eerste post is eigenlijk meer het tegenovergestelde op te maken. Maar ok.

Ik vind het wel goed van je dat je intussen met je vriend erover hebt gesproken! (Y).