Praat je over je problemen of krop je het op?
 

ik krop alles op, mijn manier van verwerken is het vergeten en dat werkt dus niet altijd want dan komt het er na weet ik veel hoeveel tijd alsnog uit.

inderdaad, bij mij dus ook.

ik praat er niet over met m'n moeder iig, hooguit met m'n vriendin...

Opkroppen!!

:(

Niemand hoeft te weten van mijn problemen.. Me diepe problemen. Kheb een paar mensen waar ik mee praat (op i-net welliswaar). Verder krop ik het op... Kheb geen zin in ruzie alleen maar omdat men bepaalde dingen niet wil accepteren en kan waarderen..

kben meer een opkropper..

Hmmzz ik praat over mijn meeste problemen..sommige ook niet..helaas :S

Ow god ow god.. Verveel jij je nou echt zo gruwelijk? :p

meeste forumbazen hebben geen leven :p :D

Ik ben een opkroppertje. Maar de mensen die me echt kennen, mijn echte vrienden, die merken het altijd toch aan me en uiteindelijk kunnen ze het hele verhaal ook wel uit me trekken! :D

ik krop en explodeer en krop weer en explodeer weer..

eh...ik weet het niet

ik krop het meestal op denkik, hangt ervan af wie er op dat moment bij me in de buurt is

uhuh.

Hij gaat trouwens naar psychologie zoals doc al aangaf.

Ik beleef het gevoel volop, maar rationaliseer het. Probleem daarbij is dat ik me dus lange tijd rot voel, aangezien ik dan alle aspecten van mijn rotgevoel bekijk..

Voor de buitenstaander in realiteit kropte ik het altijd op, hoewel ik de laatste tijd veel meer uitgaand ben wat mijn gevoelens betreft. Op die wijze raak ik ze een beetje kwijt..

Opkroppen, slakroppen nee sorry flauw.

Ik doe het zelf ook hoor, het voelt niet echt prettig. En soms spring ik gewoon uit m'n vel om niks! Ik kan er niks aan doen het is mijn manier van verwerken , die weliswaar niet werkt maar toch! Er is maar 1 iemand die ik echt vertrouw! da's erg weinig!

opkroppen... en kheb 1 vriendin die ik haast alleen maar over msn spreek, en die ftel ik ut wel.. owneej... 2...

en als het te veel is, dan vermoord ik een knuffel, en pleur ik met dingen door me kamer, maak dingen kapot, zoals gister

ik ben ook een opkropper en ik wou dat m'n vrienden wat meer moeite deden om het uit me te trekken, dat zou ik echt graag willen, maar dat doen ze niet:(
en soms begin ik er dan zelf over, maar dan voel ik me zo verschrikkelijk opdringerig een dan voel ik me alsof ik aan het zagen ben en dat ik daardoor m'n vrienden zal verliezen:(

ik verteld bepaalde dingen aan mijn vriendin (eindelijk) maar ik krop nog heelveel op. daarom ga ik morgen ook voor de 8e keer met een counselor praten

Dat je vrienden niet meer moeite doen om je te laten vertellen wat je dwars zit komt waarschijnlijk omdat ze, juist doordat je alles opkropt, niet weten wat je dwars zit.
Ik vind niet dat je opdringerig bent als je er zelf tegenover je vrienden over begint wat je dwars zit, maar dat het juist goed is dat je er over wilt praten, hoe moeilijk het misschien ook is.
Ik ben zelf erg gesloten en zal ook niet zo gauw aan iemand laten merken dat me iets dwars zit.
Ik heb zelf in 1988, toen ik nog aan de TU Eindhoven studeerde, emotionele problemen op sexueel gebied gehad. Ik kwam toen in verband met moeilijkheden met mijn wiskundestudie regelmatig bij een studentenpsychologe. Toen ze via via te horen kreeg wat ik voor probleem had heeft ze het, toen ik bij haar op gesprek was, ook uit me moeten trekken omdat ik er zelf niet over durfde te beginnen. Omdat mijn probleem buiten haar vakgebied viel heeft ze me doorverwezen naar een mannelijke collega van haar. Mede door mijn gesprekken met hem zijn mijn problemen opgelost.
Indien je er behoefte aan mocht hebben om ergens met mij over te praten, dan kun je me bereiken op mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

NOOIT OPKROPPEN!!!
als er iets is wat je nooit moet doen is: OPKROPPEN!
want als je dat doet heh, dan op een dag, dan SPAT het er gewoon uit!!! DUS NOOIT OPKROPPEN!!!

vroeger heh, toen kropte ik maar op en ging maar door, en daar werd ik langzamerhand een beetje chagarijnig van! En nou hebben ze me geleerd, om dat opgekropte gevoel, die boosheid, om te zetten in DADEN!!
Nou sinds ik dat doe heb ik er geen problemen mee heh, als ik ergens chagarijnig van word bijvoorbeeld een geluidje, mensjes op straat, dan krop ik het niet op! Maar doe er gelijk wat aan! Ik doe er iets tegen zodat ik niet hoef rond te lopen met dat opgekropte gevoel. EN DAT HELPT ECHT!!!

Dus de volgende keer als je ergens boos om word, draai geen rug toe naar het probleem maar ZEG WAAR HET OP STAAT!!! EN PAK HET PROBLEEM MET VOLLE MOED AAN!!!!! dat is veel beter...

Ik wens je sterkte met het oplossen van je opkropping, dus vergeet dit niet: GEVOELENS OMZETTEN IN DADEN...

ik krop het altijd op maar dat heeft een naar gevolg, want ik kan me daardoor gigantisch irriteren aan mensen die zn gevoelens niet opkroppen, terwijl dat nou juist een goed iets is.

snappie?

ik heb je proberen een mail te sturen, maar het lukt niet :s :(
wil je eventjes de topic'kan iemand me helpen' door undefined lezen en mijn reactie in de topic 'je voelt je onzeker maar je komt arrogant over'
als je eventjes een mailtje zou willen sturen, of gewoon eventjes reageren op die topcis, zou ik al heel gelukkig zijn(nu voel ik mer weer zo opdringrig:s)

óf ik praat erover óf ik schrijf erover óf ik post erover *grin* óf ik krop het op. maar dat laatste komt eigenlijk niet vaak voor.

Als ik een probleem met een specifiek iemand heb zorg ik er als de mogelijkheid er is dat ik er met diegene uit kan komen. Met andere problemen werkt het vaak als je er met iemand die je vertrouwt over kan praten. Vaak lost het niks op, maar het is wel dat stukje begrip dat je nodig hebt.

Als ik me rot voel zeg ik het wel, maar ik ga niet uitgebreid uitleggen waarom omdat ik het zelf vaak ook niet weet. Maar het is voor mijn omgeving gewoon handiger als ze het weten. Aan mijn vriend vertel ik wel altijd wat er is. Dan praten we erover en dat lucht altijd wel op. Dan bekijk ik het ook weer vanuit een ander perspectief. Ik zeg tegen de rest gewoon dat ik een dipje heb en daar moeten ze het maar mee doen. Ik wil anderen niet opzadelen met mijn problemen. Maar als ze er naar vragen, dan wil ik het best uitleggen. Ben best wel open, ik zou het van anderen ook wel willen weten zodat ik ze kan helpen als dat nodig is.

Ik krop het op. Ik wil er wel over praten ik kan het alleen niet.
Ik krijg het niet gezegd...

en schrijven? lukt dat ook niet?

ik krop ook alles op, soms proberen vrienden iets uit me te krijgen waarom ik niet reageer of boos, verdrietig ben.
ik probeer zo lang mogelijk niets te zeggen omdat ik ze ook niet nog eens met mijn problemen wil opzadelen.
en dan thuis lekker huilen dat lucht op!!!

Nee. Nou ja , af en toe wel. Ik heb gewoon niet genoeg woorden om het uit me te krijgen. (gesproken niet en geschreven niet) :(

opkroppen...

ik krop het op en dan als me geduld op is gooi ik het eruit....

Ik krop helaas echt alles op.

Maar daar heb ik m'n redenen voor....
:(

yeah, same here

Ik krop het op. En als het allemaal teveel wordt komt alles er in een keer uit, 'k ben ook heel gesloten volgens m'n ouders, zeg/vertel nooit zoveel. en dat zal er ook wel bij horen dat je alles opkropt enzow. tja

Ik ben een opkroppertje... Maar als het allemaal teveel word,gooi ik ALLES eruit en word boos op alles en iedereen... :(
Het is dus slecht maar wat doe je eraan?:confused:

From BadAngel with love
xxx

ze is het bij mij ook. Ik krop alles op en ineens zit mijn hele hoofd vol met problemen en dan komt het er ineens allemaal uit.

Mensen dénken altijd dat ik open ben, omdat er afentoe iets uitkomt wat dan erg zou moeten zijn, maar dat zijn altijd dingen die me op het moment dat ik het vertel niets doen, omdat ik het dus al opgekropt heb. Alleen moeten sommigen echt de gewoonte afleren om er later dan weer naar te vragen, want dan krijg ik een schok vanbinnen en weet ik helemaal niet meer waar ik ben enzo. Het kost echt veel energie.

Ze weten ook niet wat het met me doet, hoe ik me erbij voel, en dat zullen ze ook nooit te weten komen.

ik krop alles op het gaat niemand wat aan hoe ik me voel

Meestal, eigenlijk bijna altijd, praat ik erover. Ik heb mensen om me heen die luisteren, ook al begrijpen ze het niet.
Het is zo ongelooflijk fijn om te praten, je situatie door een opmerking van een vriend heel anders te zien.

Als het iets is wat ik alleen voor mezelf wil houden, en ik daar niet uitkom, schrijf ik het op. Dan lees ik het later, en meestal is de situatie dan al weer anders en kan ik er dan iets mee doen.

ik krop altijd alles op.
Ik heb helemaal geen zin om andere mensen lastig te vallen met mijn problemen. Ik heb toch altijd het idee dat ze mij niet begrijpen. En het is gewoon mijn manier van dingen verwerken.
Ik heb eigenlijk een beetje hetzelfde als Morphia, iedereen denkt bij mij ook altijd dat ik heel open ben.

Ik lijk open, doe open, lul teveel, maar niemand weet iets. En de mensen die nu wat weten krijgen nooit meer wat te weten. Ik praat er (soms) over met m'n vriend en heel soms met anderen, verder krop ik het op en dat is tot nog toe steeds de beste manier gebleken, eerste praatte ik soms meer, was nodig oid, maar 't blijkt nu maar weer eens zo fout te zijn omdat te doen. Voor mij dan iig.

ik krop alles op
en laat het er soms uit
dat kan komen in zuipbuien
ruzie
soms moet het er wel uit daar niet van
maar er over praten wat helpt dat?
dat lost niets op