Liefde
 

Ik wil jouw liefde
De gedachte alleen, van jou als mijn geliefde
Is een droom van passie en fantasie
Maar voor het moment is het niets meer dan een illusie
Die ik koester en onderhoud
Het beschermt me tegen de wereld, want die is koud

Als ik zou wensen voor een droom
Zou ik denken dat ik zal bezwijken aan mijn fantasieën
De gedachte van een zee vol liefde, waar ik kan in zinken
De echte pijn is als je op het land terug moet zijn
Dan voel je zo loodzwaar happend naar lucht
De kleinste inspanning voelt raar en je zucht
Daarom hoop ik dood te gaan door mijn zelf te verdrinken
In een zee die mij keer op keer zal herrijzen
Waar zelf een Feniks mijn geluk zou prijzen

Ondanks al mijn hoop die ontsproot van jou te zien
En ondanks het feit dat ik weet dat ik jou niet verdien
Wil ik voorbij al deze obstakels geraken
De dromen zullen mijn koestering baten
Want in mijn dromen, is het gelijk of je me nooit zult verlaten
In realiteit zou de gedachte alleen al dat jij je liefde niet aan mij wilt schenken
Mij laten denken dat ik mijzelf voor altijd zal haten omdat ik je liet ontsnappen
En ik nu voor eeuwig lucht moet happen.

Ik vind de zinnen op zich wel heel mooi; ze zitten wel goed in elkaar, maar ik vind het toch soms wat geforceerd overkomen, bijvoorbeeld in de eerste strofe vind ik koud wat te gedwongen gerijmd, en ik vind de laatste zin wat te kort en te plotseling t.o.v. de twee voorafgaande zinnen: ik zou zelf van de laatste zin een aparte alinea maken en er dan enjambement bij gebruiken. Verder vind ik het een pracht van een gedicht; de woordkeus is heel erg mooi, het is diepzinnig en het heeft iets...op een of andere manier doet het me aan de kelten denken; vraag me niet waarom!

Waar zelf een Feniks mijn geluk zou prijzen
Ha! ik voel me vereerd ;) :P :P ;)

Thx, voor de hulp, als je nog opmerkingen hebt, laat ze maar komen. Ik wil dit gedicht zo perfect mogelijk maken.