Waarom haten?
 

Hoe kan het dat iemand zichzelf haat? dat iemand zichzelf zo haat dat hij/zij er geen zin meer in het leven heeft?

das nie zo moeilijk hoor (spreek uit ervaring)

je ene bewering heeft de andere niet nodig..

Lijkt me inderdaad niet zo moeilijk..
Je kan toch ook andere mensen haten.

heel simpel,

je kijkt naar anderen die het beter hebben of doen,
je hebt (te) hoge eisen
je weet wel hoe je dingen beter zou kunnen doen maar je doet het niet vanwege vage redenn.
Je bekijkt wat je gepresteerd hebt en wat je verwacht te kunnen presteren in de toekomst. (terug-kijkent op dingen die verkeerd gegaan zijn)

En dan een overweging maken of het waard is om door te gaan.

zoiets jah, vaak of bijna altijd of altijd stel je jezelf teleur en vind je dat je het beter kon doen...

je maakt gewoon een simpele afweging tussen positieve ervaringen en negatieve ervaringen

indien deze verhouding te zeer naar het negatieve hangt en je weet zeker (of je denkt zeker te weten) dat dat zo zal blijven heeft 't geen nut om door te gaan.

Maar vaak blijkt dat die verhouding wel te verhelpen is, alleen dat beseffen sommigen niet, zij gaan alleen maar naar het negatieve kijken

Heel simpel, door jezelf het gevoel te geven dat je iets fout gedaan hebt, en vervolgens kwaad op jezelf te worden.
Al is het door je ergens aan te stoten ofzo.

En je maakt me niet wijs dat je dat zelf nog nooit gehad hebt.
Iedereen haat zichzelf wel eens, alleen voor sommigen is dat een momentopname, en voor anderen gaat het veel dieper.

Doordat je (te hoge) verwachtingen aan jezelf stelt die niet altijd uit kunnen komen (denk maar aan het Boeddhisme: verwachtingen leiden tot teleurstellingen...).

En omdat je je mindere kanten niet accepteert... (terwijl negatieve dingen juist voor een balans zorgen).

ja, dat is het enige wat me echt is bijgebleven uit de levensbeschouwinglessen die daarover gingen :)

Laat ik het zo stellen. Ik zeg niet dat het klopt hoor: Jezelf haten is iets slaps, je bent niet sterk genoeg om jezelf op de been te houden daarom haat je jezelf. Andere hebben het beter, daar kijk je tegen op. En jij hebt het minder (wat je voor jezelf vind) Daarom vind je jezelf minder, maar haten gaat moeilijk. Wat is haten? Iets on-natuurlijks. in mijn woordenboek komt haten niet voor. Er zijn mensen die ik absoluut niet mag en die ik nooit meer wil zien, maar dat is nog geen haten. Ik bekijk het zo, Iets haten is het zelfde als proberen te lopen zonder armen en benen. Onmogelijk. Denk na, je mag jezelf niet. Je haat jezelf niet. Kijk naar de toekomst wat dat je kan brengen. Vrede? Meer problemen? Maar je haat jezelf niet!

Ik snap je uitleg voor geen meter..

Hoezo kan je jezelf niet haten?
Omdat het onmogelijk is volgens jouw?

Het is niet onmogelijk, Maar je bent altijd al onafscheidelijk geweest van jezelf. Waarom zou je jezelf haten? Je mag jezelf niet. oke, dat kan. Maar haten gaat wel een beetje erg ver. Wat is haten, In hoe-verre kan dat gaan? Of is het toch alleen maar jezelf niet kennen en niet willen leren kennen omdat je jezelf niet mag. maar dat is nog geen haten!

Ow oke ik snap beetje wat je bedoelt.
Maar kan best ver gaan hoor haten, volgens mij.

Hoe het kan? Omdat je je gewoon slechter voelt dan de rest van de mensen om je heen, jezelf teleursteld, zoiets... redenen zat..
Dat mensen zichzelf daarom van het leven willen beroven kan ik ook uitermate goed begrijpen...
Waarom zou je hier moeten blijven als je iedereen teleursteld, en vooral jezelf?

Je omgeving zorgt ervoor, bewust of onbewust.
Je krijgt het gevoel dat je omgeving je niet goed genoeg vindt en daardoor vindt jij jezelf ook niet goed genoeg.

Ook kan zijn dat je te hoge eisen stelt en teveel vergelijkt met de mensen die het juist goed hebben.

ja, je omgeving zorgt ervoor, of jijzelf

het niet kunnen/willen accepteren/verwerken/loslaten van iets
resulteert in haat

even een vraagje, jullie lijken allemaal zo hopeloos. Willen jullie gewoon zelfmoord plegen, of lijkt dat alleen maar zo. Als dat zo niet is. Denk dan eerst na wat je zegt!

Ik denk dat het aan je karakter ligt, aan je huidige leefomgeving, en aan wat je allemaal in het verleden hebt meegemaakt. Dus, stel: je hebt niet zo'n sterk karakter (=> erg gevoelig persoon), je woont in een zeer stedelijke omgeving waar het vaak regent en het dus somber uitziet, plus je bent in je verleden een paar keer afgeranseld door je ouders of door pesters op school, dan word je al gauw depressief en krijg je al gauw gemakkelijk een minderwaardigheidscomplex. :s

Vind ik dan, tenminste.

Het is erg moeilijk om uit die negatieve gedachtenspiraal te komen, maar in theorie zou het moeten lukken. Waarschijnlijk lukt dat niet met eigen kracht, dus ga praten met je beste vriend(in) of met familieleden. Heb je niet een persoon waar je mee kunt praten, dan kun je altijd de vertrouwenspersoon op school nog opzoeken of een bezoekje brengen aan de psychiater. Je zou ook naar zo'n speciale telefoonlijn kunnen bellen (à la de Kindertelefoon, maar dan wat serieuzer).

Het lijkt heel erg moeilijk om naar iemand toe te stappen. Dus probeer al je moed te verzamelen en doe het gewoon. Ik weet zeker dat je je dan een stuk beter en opgelucht zult voelen. :)

Sterkte! :)

Groetjes,

Ripper