angsten
 

zijn jullie weleens lange tijd bang na films?

ik heb It en They gezien, en vond het vreselijke films; It heb ik maar heel even gezien. Iig, sinds deze films heb ik angsten, als ik alleen ben. s morgens, s avonds, wanneer dan ook, en het ergst als t donker is.
they zag ik zaterdag pas, it al anderhalf jaar geleden, en daar heb k nog steeds last van nu en dan, vooral als k onzeker ben. 1 keer was t zo erg dat k daadwerkelijk dacht dat er een clown achter mn bed zat en k tegen m begon te praten dat ie weg moest gaan of te voorschijn moest komen.. :bloos: dat soort dingen...

herkent iemand dit?

ik ben nog nooit bang geweest voor films op één na, maar achteraf nooit meer.
Advies: Kijk niet naar The Blair Witch project in het pikkedonker in je eentje in dolby digital(alle kanten van het bed één speaker).
Ik kan me wel vinden in iets eng vinden op mijn kamer. Dit is bij mij vanzelf weggegaan. misschien moet je er eerst eens met je ouders over praten.

Wat bij mij een beetje hielp was het weghalen van hele drukke posters aan de muur en zachtgele verf erop smeren.

Ja ik herken dit, heel goed zelfs! Ik had dit bij de film I know what you did last summer. Ik ben ook een hele lange tijd heel erg bang geweest nadat ik enge dingen had gezien of gelezen ofzo.
De laatste tijd leer ik steeds beter met die angsten omgaan. Bij mij hebben 2 dingen geholpen:

* overal het licht aandoen, hierdoor zie je dat er niets is.

* wat bij mij vooral heel erg heeft geholpen is radio of tv aanzetten. Stilte maakt het meestal allemaal nog enger. De radio geeft het idee dat je niet alleen bent en het geeft ook afleiding, is mijn ervaring.

Ik weet niet of je er wat me kunt, je moet een beetje kijken wat bij jou helpt. Maar laat je iniedergeval niet leiden door die angst, doe er wat mee! Als je wat aan die angst durft te doen, zul je in het vervolg zien dat de angst steeds minder wordt!

Sterkte iniedergeval!

Rianne

had ik een beetje.. em , nogal nadat ik IT gezien had,
ik dacht dat die clown zo boven het raampje bij de wc/douche uit kwam.
Das al wel een paar jaartjes geleden..
En het was ook de eerste enge film die ik gezien had.
Ik had er soms wel last van, als ik alleen thuis was, en dan ga ik mezelf ook nog uitdagen door naar het donker te blijven staren, niet zo slim misschien want ik kon het dan erg goed verbeelden. En als je dan alleen thuis bent ook nog. :eek: :p

Verder.. nou precies wat moon zei
echt precies hetzelfde deed ik ook (in geval van nood).
Helpt wel. En lachen, want het is toch niet echt.

Ik had het na bloedprikken. Nu een jaar later ben ik er nogsteeds bang voor. Ook met andere dingen. Maar ik kijk zulke films gewoon niet, of de eerste keer kijk ik ze overdag. Of met geluid uit, dat maakt het een stuk minder eng en je hebt toch ondertiteling

Ik ben heel lang bang geweest voor Freddy Krueger. :D Wat ik deed? Veilige plekken voor jezelf stellen (toen ik klein was vooral): hij kan niet in mijn bed komen bijvoorbeeld. Alle lichten aan zodat je alles ziet. Muziek aan hielp bij mij niet echt omdat ik bang was dat ik hem niet aan kon horen komen. Maar wel afleiding zoeken- Donald Duck of andere lieve stripjes lezen en van die meisjesboeken. Mijn ouders zijn ook heel vaak weg, het hielp altijd als ze thuis waren.

Nadat ik the Ring (japanse versie) heb gezien,
kon ik de voorkant van het hoesje niet meer zien..
Heel eng, dat oog. (Sowieso al, maar al helemaal
als je de film gezien hebt...)

Van alles bleef door m'n hoofd spelen, het meisje wat
uit de tv kwam, de rare film, de mensen op de foto's
die vervaagden, het moment dat ze d'r gingen opgraven
uit die waterput...

Ik kan niet zo goed tegen zulke films, geloof ik. :D :bloos:

Wat helpt is idd alle lichten ed aandoen, en zorgen dat het
niet doodstil is... En niet in een kamer gaan zitten met een tv. ;)

:D Dat is idd af te raden, dan heb je het wel een tijdje moeilijk met in het donker door/langs een bos te fietsen

The ring bekijken na het nuttigen van wat psilocybine vond ik zeer beangstigend.

Met vriendelijke groeten,

Henk Mul.

Herkenbaar.

Ongeveer 6 jaar(ik was toen 14 jaar) geleden heb ik een film gezien over geesten tijdens een feestje bij een klasgenootje.(ging over een geest die een vrouw meerdere malen verkrachte en waarbij de vrouw er niets tegen kon doen). Er stond op de hoes van de band dat het echt gebeurd was.(nu, geloof ik dat niet echt, maar goed), hoe dom dit alles ook klinkt, ik was erg bang.

Na die film durfde ik niet alleen naar huis te fietsen, er moest iemand mee. Ik was een aantal maanden behoorlijk bang. ik durfde niet goed meer te gaan slapen, ' was erg angstig in bed s' avonds, ik was bang onder de douche.....

Een behoorlijke impact zoals je wel hoort.
Nu nog heb ik wel 's beelden van die film, die naar boven komen, maar gelukkig niet meer heel erg vaak.

Ik kijk in ieder geval weinig meer naar horor of dat soort films, ik kan er niet tegen.

ik had het vroeger een keer toen ik de reclame voor it had gezien.. ik was bang dat er bloed uit de wasbak zou komen enzo..
nu ben ik gelukkig niet meer bang voor die films.. waarschijnlijk komt dat omdat ik me altijd bedenk hoe ze dat gemaakt hebben enzo..als je er realistisch naar kijkt dan valt het je op hoe ontiegelijk nep het allemaal is :)
Wat ik trouwens nog steeds doe is na een erge nachtmerrie het licht aan doen.. rustig gaan ademen en eventueel iets lezen... (desnoods huiswerk ofzo)