Bestaat objectiviteit? Zoja, in welke mate?
 

Objectiviteit is sterk verbonden met feiten. Oftewel met gebeurtenissen waarvan de werkelijkheid vaststaat.

Is het niet zo dat ieders werkelijkheid verschillend is? Dat zou betekenen dat er geen bepaalde werkelijkheid zou bestaan, dat werkelijkheid zelf een subjectief begrip zou zijn.

Iemand kan zeggen: "Die man loopt een blokje om." Terwijl een ander zou kunnen zeggen: "Die man wandelt even". Kortom een verschillende verwoording van dezelfde gebeurtenis, valt dit dan onder subjectiviteit? De woordkeuze woord mede bepaald door een sociale en vooral culturele achtergrond. Een aanwezige common ground, die per persoon weer verschilt.


Als ik zo over denk, bestaat er enkel subjectiviteit en totaal geen objectiviteit. Zie ik iets essentiels over het hoofd, of slaat dit gewoon nergens op?

In je voorbeeld komt het op hetzelfde neer, dat is dus onafhankelijk van wat er werkelijk gebeurt. Het ligt slechts aan de woordkeuze. Ik denk dat het heel moeilijk is om iets echt 100% objectief te bekijken, maar het is wel mogelijk.

Maar je kan nooi 100% zeker weten of je wel 100% objectief bent, want je weet immers nooit of je bronnen betrouwbaar genoeg zijn.

dat niet alleen. objectiviteit bestaat niet, tenzij het chemie of natuurkunde of wiskunde betreft.
Al het andere is relatief en iedereen interpreteert feiten anders.

Je bent alleen objectief als je niets, maar dan ook niets af weet van het onderwerp waar je objectief over wilt zijn, zelfs de naam niet of waar het om gaat, omdat de naam alleen je al gaaf of smerig in de oren kan klinken. maar als je ergens helemaal niks van af weet, heeft het geen zin om...

er is trouwens maar EEN werkelijkheid, duh. (dat iemand een andere werkelijkheid heeft dan iemand anders, is poetisch ofzo, want5 het kan niet) er is maar EEN ding waar: het kiezeltje valt of blijft zweven, of vliegt weg. EEN van de drie.

Zelfs als het chemie, natuurkunde of wiskunde zou betreffen, volgens mij is het nog steeds subjectief. Sommige mensen hebben enige twijfel over de relativiteitstheorie, wat als zij nou beweren en anderen kunnen wijsmaken dat er inderdaad niks van die theorie klopt?

Je kunt alleen puur objectief zijn over iets als je er alles van weet en je niet laat verblinden door je eigen denkbeelden. Dat tweede is misschien mogelijk. Dat eerste ook, maar ook al weet je alles, dan weet je dat zelf niet.

Sterker nog, je kan allen objectief zijn als je alles over alles weet. Want als je van een ding maar veel weet, weet je niet welke info je mischien zou missen.

ik denk dat iedereen een eigen werkelijkheid heeft. echte objectieviteit bestaat daarom niet. ik zal mijn idee ff toelichten:

iedereen ziet iets vanuit een eigen standpunt, een eigen waarheid. als je ergens naar kijkt, als je ergens aan denk, als je ergens naar luistert (et cetera) weet je nooit zeker of een ander hetzelfde ervaart. ook al probeer je dat iets objectief te beschrijven, het wordt altijd weer subjectief.
Als je bv de stad beschrijft waarin je woont, en dat doe je uiteraard zo objectief mogelijk, dan haal je een aantal dingen er uit die JIJ belangrijk vindt. Als een vriendin of een vriend diezelfde stad beschrijft (ook objectief) dan zie je vaak dat diegene andere dingen belangrijk vindt. jullie allebei interpeteren die stad anders, terwijl jullie daar allebei wonen, misschien zelfs in dezelfde straat.
je kan er dus nooit van uitgaan dat objectiviteit bestaat, omdat iedereen die anders interpeteerd.

Als iemand ergens anders naar kijkt dan een ander maat dat het nog niet een andere werkelijkhied, alleen maar een andere belevingwereld.

de waarheid zit toch in Kaas heb ik hierbij besloten

idd, natuurwetten waarop tot dusver nog geen enkele uitzondering is gevonden, die zijn objectief (voorlopig:))

helaas wordt exacte wetenschap vaak als DE waarheid gezien, en dat is niet juist of zelfs gevaarlijk.

we noemen het niet voor nix theorien het is bijv nog altijd de snaartheorie. 1+1=2 is niet een objectieve waarheid, maar gewoon een afspraak die we ooit gemaakt hebben.

vroeger werd alles wat niet door wetenschap verklaard kon worden toegeschreven aan god(en). nu is de wetenschap zo arrogant om te zeggen dat dingen die niet wetenschappelijk te verklaren zijn, gewoon niet bestaan. geestverschijningen, zwevende monniken ed. worden afgedaan als leugens, hallucinaties oid, terwijl er vaak aannemelijke getuigenverslagen zijn.

vroeger beweerde de kerk DE objectieve waarheid te kennen; waarom zouden zij toen geen en de wetenschap nu wel gelijk hebben?

als er objectiviteit bestaat, kunnen wij die nooit kennen; omdat we nooit alles kunnen en weten, en omdat we ook niet niets weten

natuurwetten wel, maar wetenschap niet.

we denken nu te weten dat de aarde alles aantrekt (wetenschap) en dat zou dan objectief zijn.
vroeger dacht men bij wijze van spreke dat god alles naar beneden liet vallen; en dat was hun objectieve waarheid.

de wet op zich hoeven we dan niet te ontkennen, maar welke verklaring je ook gebruik (zelfs de wetenschap) is dan subjectief

Dat voorbeeld van de stad heb ik ergens eerder gehoord...weet alleen niet of dat ergens in Utrecht bij mijn studie was of dat het op dit forum was. Gij studeert toch niet toevallig CIW in Utrecht?

Het is in elk geval wat ik bedoel, alles is subjectief, omdat alles door ieder persoon heel anders of gedeeltelijk anders wordt geinterpreteerd.

heb je het in het begin niet over de subjectieve opvatting ervan? ik denk dat iets objectief kan zijn, maar vaak subjectief opgevat kan worden.
hoe weet je zo zeker dat er maar 1 werkelijkheid is? voor mijn idee kan je dat pas zeggen als je ook in een ander lichaam hebt geleefd. voor mijn idee bestaan er wel meerdere werkelijkheden. voor de een is iets cool, voor de ander niet. dat zou toch niet kunnen als er maar 1 werkelijkheid is? misschien is het ook wel de opvatting van de mens van de werkelijkheid, ik weet het niet. we all never now...

Nee, dit is niet een mate van subjectiviteit. Dit is slechts een dom taalvoorbeeld.

In geen geval is 100% objectiviteit mogelijk. De basisprincipes waar je vanuit gaat zijn subjectief gekozen, dus wat er opvolgt kan ook al niet 100% objectief zijn. Wetenschap is ook een geloof. Natuurwetten zijn ook niet objectief. Je gaat uit van die afspraken. Dat hoeft niet, dus kan je kiezen, dus is je keuze om te kiezen voor de natuurwetten subjectief.

Uhm, stel je in de openingspost niet gewoon dat onze taal niet subjectief kan zijn?

Natuurlijk bestaat objectiviteit wel, is de eerste orde logica daar geen voorbeeld van? Waar interpretatie en context geen factoren van belang zijn.

_{topic niet doorgelezen, trouwens}

Ik stel de vraag, niet wetende wat het juiste antwoord is, dus is taal dan objectief of subjectief, in het algemeen? Of is het zo dat de taal opzich objectief is en de interpretatie altijd subjectief?

Waar spelen interpretatie en context geen factoren van belang?

Die eerste orde van logica is vrijwel altijd gebonden aan eerder gemaakte wetten/afspraken, dus subjectiviteiten.

Dingen op zich zijn objectief, maar een mens kan het nooit objectief benaderen.

Bekend verhaal, staat volgens mij in elk gemiddeld maatschappijleer boek...

jou belevingswereld is toch jou waarheid ;)

Laatst in de Loesje scheur-kalender:

"De grootst haalbare objectiviteit is je bewust zijn van je subjectiviteit."

:)