gescheiden ouders..van de ene naar de andere
 

mijn ouders zijn dus gescheiden, ik woon bij me vader en ik zie me moeder eens in de 2 weken in het weekend

mijn vader is hertrouwd ( is verder allemaal oke ) maar als naar me vader ga voor nieuwe kleren zegt hij dat ik maar naar me moeder moet gaan en me moeder zegt andersom

en nu is het niet zo dat ik elke maand weer nieuwe kleren wil ofso. ze vinden ook wel dat ik nieuwe kleren nodig heb. maar ze willen het alle2 niet uitgeven.. :s

wat moet ik doen.. ik krijg zo heel erg het gevoel dat ik alleen maar last voor ze ben. die alleen maar geld kost :s

Ik weet niet of je het al geprobeerd hebt, maar ik denk dat je er 'gewoon' met je ouders over zult moeten praten. Leg ze het probleem uit en maak eventueel afspraken over geld/nieuwe kleding/enz. bv dat je per maand van beiden een bepaald bedrag krijgt.

Ik heb dat ook want mn moeder krijgt de kinderbijslag voor mij omdat ik bij mn moeder woon en mn vader betaalt alimentatie aan mn moeder. Voor de vakantie bij mn vader had ik bergschoenen nodig en mn vader vond dat mn moeder die moest betalen omdat ze alimentatie en kinderbijslag krijgt en mn moeder wilde het niet betalen omdat ik ze alleen nodig had voor die ene vakantie van mn vader. Daar heb ik dus heel veel ruzie omgehad en nu krijg ik kleedgeld (= de kinderbijslag) maar dan nog blijft er ruzie over komen.

Mn broertje had dit jaar nieuwe bergschoenen nodig en die heeft mn moeder half betaalt en mn vader half. Zo zou je het dus ook af kunnen spreken.

Ik kan me ook wel voorstellen hoe het is om daar iedere maand heibel over te hebben dus probeer echt goede afspraken te maken met beide ouders en kijk daarbij ook naar wat redelijk is.

Groetjes en succes,
Dana

ja...bedankt

probeer er ook maar over te praten denk ik, misschien dat er dan een goede oplossing uitkomt.

Misschien dat het sowieso wel leuk is om gewoon kleedgeld te vragen. Mijn ouders zijn nog gewoon bij elkaar, maar toen ik 15 werd wilde ik ook mijn eigen kleding betalen (al komt het geld nog steeds van je ouders, het voelt toch anders). Omdat het dan niet case-by-case is is het hierbij misschien al makkelijker om dit te overleggen ook! Je ouders zullen toch hun verantwoordelijkheid moeten nemen.

Ook dat je het gevoel krijgt dat je een last voor hen bent is iets waar je over moet praten. Ik snap waarom je dat voelt, maar je ouders zullen het vast niet zo bedoelen. Als je ze uitlegt dat je je zo voelt kunnen ze hier misschien rekening mee houden, dan kan jij je ook beter voelen.