Wat is dat toch met mij?
 

Hier is een schreeuw om aandacht...
Niet alleen hier, maar ook in het dagelijks leven doe ik daar aan.
Ik heb geen vrienden, tenminste niet wat ik als vrienden zie.
Ik wil dat iemand wat om me geeft, maar het lijkt wel alsof niemand zich ook maar iets in mij interesseert.
Als ik vrienden zou hebben, zou ik uit kunnen gaan, zou ik dingen kunnen doen..
Nu zijn er mensen die wat aandacht geven, nu slurp ik ze meteen op...probeer (on)opvallend hun aandacht te trekken.
Als ik dit niet doe dan laten ze me vallen. Als ik dit wel doe laten ze me ook vallen. Pas op, geef mij geen aandacht, ik geef me meteen helemaal aan jou.
Ik kan erom janken, maar niemand die het wat uitmaakt.
Ik ben zo zeker van mezelf, maar niet meer van anderen.

Af en toe weet ik niet eens meer wat ik voel. Als iemand het over vrienden hebt dan krijg ik al tranen in mijn ogen.
Ligt het toch aan mij? Als iemand mij echt goed zou kennen, zou hij/zij dan niet zien hoe goed ik eigenlijk ben?

Heel veel vinden mij vreemd, anderen vinden mij doodnormaal...
Ik heb het idee dat ik mezelf al aardig gevonden heb, nu de rest van de wereld nog...

Zo vreselijk eenzaam ben ik af en toe... Wie er dan op mijn pad komt is meteen mijn slachtoffer...


Dit kwam in me op..bijna poetisch af en toe...
Maar ik zit er enorm mee, het is de enige reden waarom ik nog aan mezelf twijfel..


Iemand een antwoord op de vragen? Tips? Uitleg?
Ik ben trouwens hoogbegaafd en ik heb veel symptonen van Borderline..(Nooit echt goede diagnose gesteld)

[QUOTE]Cleopatra1 schreef op 04-10-2003 @ 20:09:
[B]
Dit is niet benauwend. Echt niet. Mensen vinden het fijn om iemand om hun heen te hebben die constant aandacht vraagt.

Je neemt je nieuwe vrienden in de wurggreep en je laat niet meer los, wil je zeggen?

Tegenstrijdigheid troef.

Zelfmedelijden en narcisme tegelijk.

Als je niet lekker in je vel zit, wordt dat 9 van de 10 keer zichtbaar in je gedrag. Je zegt dat je jezelf aardig vindt maar als iemand vrienden met je wil zijn, klamp je je vast omdat ze je tóch gaan verlaten.

Probeer andere mensen eens als mensen te zien en niet als objecten.
Er is trouwens niets poetisch aan.

Sorry Jadie wat jij allemaal zegt klopt niet met hoe ik het beleef.
En tegenstrijdigheid klopt..nou en? Dat is zo..dat lost het niet op. Dat gaat gewoon tegelijk door mijn hoofd.
Narcisme slaat nergens op, het is meer bedoelt als dat niemand me wilt leren kennen.
Ik zie mensen niet als objecten, juist niet, maar ik kan er niet tegen dat ik niet weet wat er in iemand anders hoofd omgaat.

Het is misschien wel mijn belevingswereld, maar het kan zo niet langer, mijn hoofd zit vol..niet alleen met dit, maar meer dingen waar ik niet mee om kan gaan. Dit is maar 1 punt van de zoveel..

"Je neemt je nieuwe vrienden in de wurggreep en je laat niet meer los, wil je zeggen? "
Dit was ook al helemaal niet zo bedoelt..

Ik baal ervan dat ik het niet kan uitleggen, was er maar iemand die het begreep. Ik ben niet zielig, ik voel me niet zielig, ik denk alleen anders..denk ik..

En ja ik praat altijd tegenstrijdig, ook zo iets..Ik voel verschillende dingen, ik benoem dus ook verschillende dingen..

mensen zijn rare dingen, en dit is hoe ik het beleef...
niemand kent jou echt, en jij kent niemand echt...
er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar dat zijn siamese tweelingen ook...

Het enige dat ik zag, was een hoop zelfmedelijden. "Niemand kan en wil mij begrijpen omdat ik anders denk." Leg het dan uit of zoek mensen die het wel (willen) begrijpen. (www.mensa.nl forum, www.borderline.nl, een psychiater o.i.d)

Koop een leeg notebloc en schrijf daarin op in wat voor situatie je zit, wat je voelt en wat je daaraan wilt doen.. het hoeft niet schematisch, in chronologische volgorde of netjes in verhaalvorm, zolang je alles maar duidelijk formuleert.
Doe iets waardoor je meer orde krijgt in je hoofd of verbeteringen aanbrengt in de huidige situatie.

Je moet 't niet te persoonlijk opvatten. Ik kan gewoon heel slecht tegen zelfmedelijden.

Probeer het toch uit te leggen.
IK ben het eigenlijk met die eerste analyse van Jadie eens.
Als het niet klopt probeer het dan uit te leggen.. Schijf het op , misschien eerst in stukjes en daarna geheel van maken. Per onderwerp wat je dwars zit.
Teminste als je wilt dat andere je begrijpen..

(btw positief bedoelt hoor, alleen er wat tegenstrijdigheid in je uitleg nog)

Ik denk dat je alles véél teveel op jezelf betrekt. Wat jij moet doen, is gewoon niet aan jezelf denken. Probeer dat voor een week en kijk of het werkt. Luister alleen naar anderen, lach om ze, geef commentaar op wat ze zeggen, etc. Breng af en toe ook zelf iets in als je denkt dat het gepast is, maar zonder jezelf af te schilderen als een wanhopig iemand die aandacht wil. Jij houdt van aandacht, maar andere mensen ook. Vrienden maak je niet als je alleen maar aandacht neemt.

Hoi Cleopatra, ik weet tot een zekere hoogte wat je meemaakt. Ik heb er zelf ook last van. Niemand die je ziet staan terwijl je toch vrienden wilt. Je probeerd van alles maar toch helpt het niet. Ik weet wat je doorstaat, ik wil je proberen te helpen... Je bent niet de enige. :(

Zo, psycho-analyse in een handomdraai :)

En aan cleopatra

Probeer er eens met je "vrienden" over te praten
Stel je wat meer open op, als je hierover niet met ze praat kunnen ze ook onmogelijk weten wat je dwars zit

suc6 I guess

Wow toch nog een nuttige, bruikbare reactie..
Van die andere reacties probeer ik me maar niets aan te trekken, want het slaat nergens op (sorry, maar ik haal erg zoveel negatieve dingen uit die gewoon niet waar zijn)..
Stom om hier te posten in de eerste plaats trouwens, doe ik geen 2e keer.

Sorry, maar die 'vrienden' (meer collega's, klasgenoten) zien mij alleen staan als ze me nodig hebben, ik heb geen vertrouwen in mensen dus ga ik me niet zo bloot geven. Ik vertel echt wel genoeg, maar alleen als dat ook kan..Ben niet heel gesloten of zo...

Zie het al voor me:

"Hey hoi, ken je me nog? Weet je, ik voel me kut omdat ik geen vrienden heb en mezelf af en toe niet snap en...o..je weet niet wie ik ben? Zit bij je in de klas weet je wel..."

Sorry, maar denk je niet dat ik dit niet al altijd doe?
Ik begin nu alleen wanhopiger te worden, omdat niets werkt..En dit dus ook niet...
En ik ben niet egoistisch ofzo, ik kan echt goed naar anderen luisteren enzo..dat is het ook écht niet.. :S

Zelfmedelijden heeft iedereen weleens, net als medelijden met anderen..als het maar en beetje waarheid bevat..
Het is echt niet zo dat ik mezelf heel zielig vind, ja soms, maar als jij dat nooit van jezelf vind klopt er volgens mij net zo min iets.
Dat over dat ik iemand moet zoeken die het wel wilt begrijpen..sorry, het zal wel gek klinken maar ik hoopte hier al iets in die vorm te vinden.
Met anderen woorden, hier niet zielig doen, zoek maar iets anders??.. :S


En die zin "Niemand kan en wil mij begrijpen omdat ik anders denk"...
Ik heb vaak het idee dat niemand ook maar een klein beetje moeite voor me wil doen..Terwijl ik zoveel voor een ander over heb...Soms denk ik over dingen heel erg anders, mijn gedachtengang gaat gewoon anders is ooit gezegd, vaak lijkt dat de reden...Ze spiegelen me af als vreemd, terwijl ze me niet kennen...
Is dit nu weer zelfmedelijden? Durf amper meer wat te zeggen... Ik zeg niet meteen dat ik geen leven meer heb of zo.

Ik kan me voorstellen dat je dat frusterend vind maar dat komt denk ik ook omdat zelfmedelijden zo'n makkelijk excuus is, en je kan er niet tegenin gaan. Dit bedoel ik dan in het algemeen he.
Voor mij is het een rede om gewoon maar niet te posten meestal. Meeste mensen kunnen daar slecht tegen en misschien wel terecht.

Zelfmedelijden is iets heel normaals, ook iets waarvoor ze zich niet hoeft te schamen. Ik snap best waarom. Ik heb ook vaak zelf medelijde, en dat is niet omdat ik alleen zielg wil doen. Maar dan is er wel meer aan de hand dan alleen dat. Ik weet ook dat Cleopatra niet zielig doet, maar dat dit echt een probleem van haar is. Of jullie dit nu serieus nemen of niet moeten jullie zelf weten, maar denk wel een beetje aan andermans gevoelens, en in dit geval niet alleen aan de hare. Ik wil haar best helpen, proberen op zijn minimum. Problemen zijn er voor om opgelost te worden, en niet ver-ergert te worden. Ik hoop dat ik duidelijk geweest ben.

Cleopatra. Ik sta voor 200 % achter je!

Inderdaad zoiets kun je misschien beter niet posten, voelde me op dat moment gewoon klote en als je met niemand kunt praten...
Maar goed, ik snap ook wel dat mensen een hekel hebben aan zelfmedelijden en zo, ik houd er zelf ook niet van... Toch hoef ik dat op zo een moment allemaal niet te horen..Zullen ze wel niet begrijpen.

Dit gaat alleen een beetje offtopic..ik heb nogsteeds een 'probleem', waar ik voorlopig geen oplossing voor zie...

Dankje :) En vrij duidelijk volgens mij...

Cleopatra, je ziet nu. Je staat er niet alleen voor. Mij heb je zoiezo achter, en ik hoop dat ik niet de enige ben! Als je iets wilt weten of wilt vragen, stuur maar een Prive Bericht. Ik stuur altijd iets terug! Veel succes :)

Is het niet juist zo, dat je om 'aandacht schreeuwt' en tegelijkertijd iedereen af stoot?
Probeer daar es op te letten.
Het is namelijk voor jou ingewikkeld, maar ook voor de mensen om je heen.

idd

Want wat bijv new-micheal zegt is misschien heel aardig, en is prettig om te horen maar is volgens mij net zo onnuttig als mijn post. i.v.m. je probleem.

Of mss heel nuttig, ligt eraan hoe je het bekijkt, ze mag me altijd om hulp vragen mocht het nodig zijn. Dan zal ik haar ook helpen. Nuttige info dus!

Alleen ik zie zelf niet hoe dat kan...Ik zal mensen wel afstoten, anders was de aandacht wel wederzijds.
Alleen hoe, wat...ik heb geen idee..ik kan misschien ook wel hard overkomen, soort van zelfbescherming, maar echt alleen pas als iemand mij kwetst/pijn doet.. Ik laat vaak echt merken dat ik mensen mag, maar ik krijg in mijn ogen alleen maar negatieve dingen terug.
Zal ook wel aan mij liggen en niet aan de rest van de wereld, maar toch, dat lost niets op :S

je moet niet zo gaan zitten klagen , lees je verhaal trug en gaat aanjezelf werken. :p meer zeg ik niet je bent toch hoogbegaafd.?

om met het laatste te beginnen.
ik denk niet dat jou problemen per se met hoogbegaafdheid te maken hebben, maar wie weet...

Ik heb na jou post de eerstvolgende reacties gelezen, en daarna ben ik maar opgehouden met lezen.
De eerste belangrijke stap heb je al gezet.
Je hebt je 'probleem' van het 'mensen claimen' erkent.
Je merkt dat dit heel averegs werkt, maar ik maak niet uit jouw verhaal op dat je het ooit anders hebt geprobeerd.
Ik bedoel, als je eens een praatje met iemand maakt, moet je niet gelijk doen alsof diegene je beste vriendin is (sorry, niet kwaadaardig bedoeld) daar houden mensen gewoon, over het algemeen, niet van. Maak gewoon vaker eens een praatje, en als ze bij je in de klas zit, en jullie zijn gelijk uit, zeg je dat je nog ff de stad in wilt, of ze toevallig zin heeft om mee te gaan?! Begrijp je wat ik bedoel... Gewoon een beetje stapje voor stapje, dat heeft veel meer effect, dan iemand gelijk te claimen. Ik weet ook niet of je dat al eens hebt geprobeerd.

Ik vond het raar klinken, maar aan de andere kant ook goed klinken dat jij jezelf wel 'goed en aardig' vind. Je hebt iig zelfvertrouwen en daar zal het dus ook niet aan liggen. Bij veel mensen ligt het daar, naar mijn mening, namelijk wel aan.

liefs, wendy