Onzekerheid en onvermogen om te communiceren
 

Waar zal ik beginnen?
Ik heb een ontzettend gesloten persoonlijkheid. Niet een klein beetje gesloten maar echt heel erg. Ik kan prima met mensen praten over politiek, religie, literatuur, muziek, gevoelens van anderen en trivialiteiten maar zodra het over mij gaat en hoe ik me voel, dan gaat het slot erop. En hoe dichter de persoon in kwestie bij mij betrokken is, hoe moeilijker het wordt om erover te praten.

Nu zijn er wel oplossingen aangeboden, zoals een boek met "een psychologische analyse van de menselijke communicatie."
Maar daar heb ik niets aan want dat is enkel symptoombehandeling. Mijn probleem is dat ik mezelf defensief opstel zodra iemand mijn gevoelsleven wil blootleggen. Vier muren van zestien meter dik en een groot hangslot erop, bij wijze van spreken.
Wat zou de oorzaak zijn van dit defensieve gedrag?
ik denk:
- onzekerheid
- wantrouwen

Zoals je ziet, ik kan mijn probleem prima analyseren en uitleggen maar een echt goede oplossing is nog niet bedacht.
Ik geloof niet in dokter Phil methodes als: "Ga elke morgen voor de spiegel zitten en zeg 10 keer tegen jezelf dat je de moeite waard bent." Afschuwelijk.

Mijn vraag: wat kan je doen tegen zulke onzekerheid en wantrouwen?

De Tip heb ik ook niet voor je, helaas. Maar je kunt wel proberen mensen te vertrouwen. Zoek iemand uit, die je het meest vertrouwd. Vertel zo nu en dan eens iets en kijk wat die persoon er mee doet. Een beetje 'testen' dus.

't is eigenlijk ook een wisselwerking, als jij mensen vertrouwd, wordt praten makkelijker, maar als jij praat, wordt vertrouwen ook makkelijker. Je weet dan hoe mensen over dingen denken en je weet dus beter of ze te vertrouwen zijn. Enz. Das tenminste hoe ik het ervaar.

En beginnen met iemand eens iets te vertellen, is soms ook een beetje een kwestie van jezelf 'gewoon' een duw geven en het 'gewoon' doen.

En wanneer het je niet alleen lukt: zoek hulp. Maar goed, ook dan zul je dus moeten praten. Die hulp hoeft btw niet eens per se professioneel te zijn.

De persoon die ik zou uitkiezen om een beetje op testen, wilde mij ook in eerste instantie ook helpen maar een maand later liet hij het min of meer afweten.
(En ik vraag me af waarom ik zo wantrouwend ben. :rolleyes:)

Ik snap ook wel wat je bedoelt met "vertel steeds iets meer."
maar daar heb ik geen goede ervaringen mee. Als ik bijv aan m'n moeder vertel dat me iets dwarszit, moet ik op laatst haar gerust stellen omdat ze het zo erg vindt. Een ander zag mijn probleem niet terwijl het voor mij een groot probleem was. En nog steeds is eigenlijk.

Misschien is het ook een kwestie van gewoon doen.
Impulsiviteit is tenslotte niet altijd een slechte eigenschap.

Hmm... Ik wil je niet afkraken, maar ik zou daar wel een beetje mee oppassen. Je moet ook geluk hebben. Je moet net iemand vinden die er ook zo over denkt, er zijn een hoop mensen die helemaal niet zo door het leven gaan en zij zullen je eerder in de steek laten. Op den duur zul je wel iemand tegenkomen en een goed gevoel erover hebben en dan kan je je hart luchten.

Ik zie 'het gewoon doen' en impulsiviteit niet als het zelfde, helemaal niet zelfs. Je kunt iets ook overdacht doen, je moet het alleen wel doen, maar dat hoeft absoluut niet impulsief te zijn.

Eén vriend en een moeder zijn niet representatief voor iedereen. Ouders zijn sowieso anders dan anderen in dit geval, omdat ze zich toch altijd meer zorgen maken ed. En waarom liet die vriend je in de steek? Weet je dat?

Ik zou niet de rest van de wereld veroordelen op twee personen. Ik snap best dat het moeilijk is en dat je je er hartstikke rot door voelt, voel je dan ook ff 'lekker' rot, maar probeer daarna ook weer verder te komen.

Ondanks dat dit topic al richting het antwoord wijst:
Wil je wel dat die muur weggehaald wordt? Het is namelijk niet essentieel om een goed leven te hebben.


Verder zou ik zelf een vriend kiezen, die je goed kent, waarvan je weet dat die niet alles rondslingerd naar andere vrienden en waarvan je weet dat hij realistisch is en je dus niet zelf hoeft te troosten op het einde.

Op sommige momenten is het wel essentieel.
Bijvoorbeeld in relaties, je kan niet altijd doen alsof het je geen barst interesseert of dat je alleen maar cynisch en hard bent. Ik wil soms ook mijn hart kunnen luchten.
Soms moet je gewoon over gevoelens praten en op dat soort momenten klap ik dicht.

Leonoor: ik beoordeel niet heel de wereld op 2 personen. Ik heb het al vaker geprobeerd bij mensen die ik toen vertrouwde maar de uitkomst was uiteindelijk negatief. Waarschijnlijk kies ik gewoon de verkeerde momenten/ mensen uit.

Ik heb precies hetzelfde! Ik kan best praten, maar praat niet over mezelf... En ALS het dan al ooit moest, dan nam ik emotioneel afstand van wat ik zei. Ik vertelde het dan -voor mijn gevoel- alsof het over een ander ging. Ik zei dan 'Ja ik ben depressief' met een glimlach, ofzo. (Is maar een voorbeeldje, niet letterlijk nemen)

Het is voor mij..angst. Ik weet niet, op internet kan ik alles wel vertellen, maar zodra ik het aan iemand dichtbij vertel, dan kan ik het niet meer terugdraaien. Internet kan ik afsluiten, ik kan het zogezegd vergeten, maar als bijvoorbeeld mijn broer iets over me weet, dan blijft dat. Ik weet niet precies waarom ik niet over mezelf kan praten, maar ik kan het eenvoudigweg niet. Alles klapt dicht, precies zoals jij ook aangeeft. Ik breng het onderwerp dan het liefst zo snel mogelijk op iets anders.

Ik denk echter niet dat het wantrouwen of onzekerheid is ofzo... Ja, dat heb ik ook wel heel erg gehad, maar ik denk niet dat dat ook hier mee te maken heeft... Ik weet niet waarom ik niet wil/kan praten, ik zou het best willen veranderen... Maar ik heb geen idee hoe!

Ik ben al stukken meer zelfverzekerd als dat ik was, ben socialer geworden, maar ik nog steeds niet goed over mezelf praten.

Tips zijn dus ook voor mij erg welkom:)

Niet essenieel, wel handig. Maar kun je over helemaal geen gevoelens praten? /me doubt that.

Het is zoals Xia zegt, ik kan het wel maar dan is het net alsof het niet over mij gaat. "Er is dat en dat gebeurd. Ach ja. Shit happens. "

Zo kan je niet altijd met een situatie omgaan. Soms word je geconfronteerd met (heftige) gevoelens op een moment dat je er niet op voorbereid bent en er wordt direct om een reactie gevraagd. Er is geen tijd om te rationaliseren en je bent nog teveel van slag om een masker op te zetten. Dan heb je dus een probleem.

Internet is een medium waar je redelijk anoniem bent en kan blijven. Je kan iets op een forum neerzetten zonder dat iemand daar achter hoeft te komen. Hm, ik begrijp wat je bedoeld.

natuurlijk kan je een goed leven hebben mét die muur, maar als die muur er niet is lijkt me dat in alle situaties wel beter... mensen die zo'n muur hebben en weten dat dát het probleem is kiezen er echt niet bewust voor om de muur te houden
ze weten waarschijnlijk wel dat de kans klein is dat ze ook echt gekwetst zouden worden als ze die muur niet hadden, maar onbewust zijn ze er toch bang voor.. maarjah wat doe je eraan :confused:


je moet in ieder geval oefenen met het uitten van je gevoelens denk ik... ik weet dat het heel moeilijk is maar je kan op kleine schaal beginnen waar het veel minder moeilijk is.. begin bijvoorbeeld met mensen die je niet goed kent op vakantie of in de wachtkamer ofzo :D zodra je een stukje van je gevoel hebt weten te delen zal je bovenkamer merken dat het helemaal niet zo gevaarlijk is en zal je daarom alles onbewust opnieuw rationaliseren en als het goed is wordt het daarom steeds makkelijker om je emoties te uiten en je open te stellen voor mensen die je wel goed kent

nee nee nee... Lees een ander topic hier op psychologie. Hij nam iemand in vertrouwen (goede vriendin), het vertrouwen werd geschonden en de hele buurt kende zijn gevoelens. Niet bepaald "beter" te noemen.

Citaat:

mensen die zo'n muur hebben en weten dat dát het probleem is kiezen er echt niet bewust voor om de muur te houden

de vraag is of ze het ook echt als probleem zien! Dat hoef tnamelijk niet.

Citaat:

ze weten waarschijnlijk wel dat de kans klein is dat ze ook echt gekwetst zouden worden als ze die muur niet hadden, maar onbewust zijn ze er toch bang voor..

Kleine kans dat je gekwetst wordt...mwaaa dat valt ook wel mee, er zijn genoeg situaties waarin je kwetsbaar bent en gekwetst wordt.