Een Pastoraal voor de Lieve Godheid
 

Slechts ontbloot zwijnde
de enge Keizer, enigszins.

Waar men kwakkelde
schreeuwt men nu
om verbindtenis;

Het parelmoer was eens
verloren in de ruige
rotte walm
nog van de laatste
wolf in schaapskledij---

Plots! Een revolutie;
de vreemdeling,
zijn inspanning,
al choreografeerde nu zichzelf.

Geen pijl of boog was
nodig, alle falli
waren als vanouds:
men vuurde.

Voortaan
viel men weer in katzwijm,
kleefde men weer
in eenander om een
doel

Het werd stoeien
met de knuppels nu
Eenieders Vreugde
de Essentie had
verloren aan rondfladd'rend
wild.

---bloedend en toch ook
zo leeg zweeg de eens zo Voorname
in wat koriander.

Om eventjes alleen op het taalgebruik in te gaan:
'Plots' vind ik niet zo mooi...
verder zijn de woorden prachtig! Prachtig gedicht, al weet ik nog even niet waar het over gaat, maar om te lezen is tie prachtig.

Een moeilijk, interessant gedicht. Op zich is er niets mis met je ritme, maar ik vind het metrum niet zo mooi: er zit voor mij wat te weinig speling met klank en lettergrepen in. En het is niet eens storend, omdat het op zich wel bij dit soort gedicht past, het is alleen niet echt mijn voorkeur. Verder vind ik het een knap gedicht, het is leuk om te lezen en de woordkeus is erg sterk (y)! Over de boodschap denk ik nog even verder na ;).