verkracht < gedicht>
 

Ik geef me aan jou,
want bij jou wil ik zijn.
Ik geef me aan jou,
onzeker verloren en klein.

Geen woorden om te zeggen,
geen traan om te huilen
alleen jou armen,
alleen jou om te schuilen.

En de herinering,
de herinering aan die nacht.
De herinnering aan die man,
die mij heeft verkracht.

- Alleen jouW armen

Kwetsbaar en gevoelig, misschien is het daarom dat ik me er niet lekker bij voel om het te lezen want in mijn achterhoofd blijf ik denken: praat je hier over jezelf? En doordat het zo kort omvat is denk ik dat het niet zo is, want het is krachtig gemaakt door het gevoelige onderwerp op zich te gebruiken.

Anders, een okay gedicht.

Oew. Deze is wel heel duidelijk/grofweg verteld... Hij is wel gevoelig geschreven, maar toch heel 'schokkend'. Ik vind het een aangrijpend gedicht, maar technisch wat minder: niet zo bijzonder en geen duidelijk ritme. Maar ik denk dat het daar hier ook niet zo omgaat, het is meer een gevoelsgedicht toch?

Weet niet zo goed wat ik hier van moet denken.

Nadat ik je andere gedicht gelzen had wilde ik mee van je zien, maar deze is zo direct en grof.

Wel goed!

't aangrijpende zit hem meer in de semantiek dan in de vorm, jammer.