Heb jij dit al eens meegemaakt?
 

Ik weet het niet, misschien zijn jullie allemaal nog te jong (no offence!), maar ik zit momenteel in een zeer moeilijke situatie:

Ik hou zielsveel van een jongen die in Servie zit en hij houdt zielsveel van mij. Ik ben bijna 24, hij bijna 30. Grootste probleem is de afstand, maar daarnaast is er nog een ander probleem: hij wordt oud :o en we hebben geen zekere toekomst samen. We weten niet wat we moeten doen.

Het liep uiteindelijk helemaal uit de hand toen een exvriendin van hem zich ermee ging bemoeien en tsja, daar zit je dan zo'n 1000 km verderop, terwijl zij aan het kissebissen zijn over hoe hij in godsnaam met mij kan doorgaan. En hoewel ik ook rationeel gesproken geen heil meer zag, realiseerde ik me wel dat het stopzetten van onze relatie de grootste fout ooit zou zijn. We delen daarvoor veel te veel onze gedachten (lees: te telepathisch ;)). We zijn daarvoor teveel soulmates. En we houden veel te veel van elkaar. Maar toch hebben we er een punt achter gezet. Met ongelooflijk veel pijn.

Uiteindelijk zal het misschien resulteren in hij een vrouw, huis, kind, boompje beestje, maar continu aan mij denkend en visa versa.

En dat is een klote-vooruitzicht.

ja het is inderdaad een klote vooruitzicht, maar waarschijnlijk had je niet echt iets anders kunnen doen.

De enige optie voor jullie om bij elkaar te zijn is dat of hij hierheen komt of jij daarheen vertrekt. Behoort dat echter niet tot de mogelijkheden dan kan je, helemaal zijn leeftijd in ogenschouw genomen, inderdaad beter de relatie beeindigen.

Ik snap dat dit ongeloofelijk veel pijn doet, maar er zijn meer soulmates op de wereld. Genoeg voor jullie allebei!

Je zal nu een heel moeilijke periode krijgen, maar daarna besef je waarschijnlijk dat je de juiste keuze hebt gemaakt en kan je verder met je leven!

succes ermee

posa

ja, kan hij niet naar je toe komen?

Ken je hem wel in het echt? Ik bedoel, Servie is niet naast de deur dus hoe hebben jullie elkaar dan leren kennen? En waarom zit hij daar, kan hij niet hierheen komen?

Servie is geen EU :o En kunnen ook niet zomaar zonder visum hierheen komen. Hij heeft ook niet erg veel geld.

Ik wil best daarheen gaan. Maar dan zou hij nog meer geduld moeten hebben. Ik bedoel; ik heb ook mijn carriere.

Dus ik weet niet. Misschien kunnen we de relatie wel beeindigen - on paper - en afwachten wat er komen gaat.

hoe kom je eigenlijk aan hem?

ik bedoel hoe heb je hem leren kennen?

hoe reageert hij op die ex?

Oorspronkelijk via internet (dat was in 1999), maar later natuurlijk in het echt :)

Weet ik eigenlijk niet zo goed. Heb geen camera hier ofzo :o

ik bedoelde meer over gevoelens...wat vind hij ervan? wil hij bij jou blijven? wordt hij gek van dr?

Hij wilt bij mij blijven, maar zijn verstand zegt dat het niet mogelijk is. Ikzelf zit ook met dat gevoel. Maar wil me er niet aan overgeven, omdat ik geloof dat het de grootste fout is om t te beeindigen.
(en ook omdat ik geloof dat ie min of meer overtuigd is geraakt door zn ex en ik daar totaal geen invloed van hieruit kan hebben. :( Ik ken zijn ex niet dus ik kan ook niet beoordelen of hij gek wordt van haar.)

kep dit ook meegemaakt maar toen was ik 15 dus dan slaat je hoofd sneller op hol :) denk ik.. ik had toen een turkse vriend heb er 9mnd iets meegehad toen werd ik verliefd op een andere jongen hier in nl gewoon waar ik uiteindelijk 2,5 jaar iets mee gehad heb..
maar ik hield zielsveel van hem echt waar als hij in nl had gewoond was ik waarschijnlijk de rest van mn leven bij m gebleven maar om nu naar turkije te verhuizen nej, en daarbij was ik pas 15 dus dat scheelt ook he,minderjarig dus je kunt zo weinig :)
maar goed ik denk dat als je echt voor elkaar wilt gaan dat een toekomst best mogelijk is..
ik hield echt zoveel van hem dat ik in die 2,5 jaar met mn ex (na hem dus) echt zoveel aan die jongen gedacht dat k echt zo hoopte hem ooit nog te zien en toch ook weleens spijt heb gehad dat ik m had gedumpt.. maar goed tis natuurlijk voor iedereen anders maar ik hoop dat je ermee leert leven dathij daar woont en jij hier OF dat jullie over ene paar jaar alsnog voor elkaar kiezen :)

Niet om arrogant te doen, maar als je zo zielsveel van elkaar houdt als jij zegt, dan ga je toch ook wel ver voor elkaar? Heb je op zijn minst serieus geinformeerd naar de mogelijkheden?

Maar ja, van de andere kant, een relatie moet een aanvulling zijn en geen struggeling elke keer en elke dag. Je moet met jezelf leven en dat wordt aardig moeilijk als hij daar zit en jij hier.

Dus het komt vast wel goed, gewoon dingen blijven doen die je leuk vindt en waar je achter staat.

ga naar hem toe of laat hem naar jou toe komen...praten.... Misschien merken jullie dan wel dat jullie niet meer gescheiden kunnen worden of juist dat het niet werkt

ook hoor je wat het nou precies is met die ex

Zou dat niet veel meer zekerheid opleveren?

ik zou naar hem toe gaan, of hij naar jou.. en dan gewoon praten hoe nu verder.. dit lijkt me ook geen leven zo als ik heel eerlijk ben :(

sterkte meis

Kan je niet daar gaan studeren? Of kan die gast niet hier een baan zoeken?

Het is voor een buitenlander volgens mij niet zo makkelijk om zomaar hier naartoe te komen, zeker niet daarvandaan.
Dus die optie valt voorlopig in ieder geval af.

Is het niet mogelijk dat je daar naartoe gaat, ondanks je carriere hier? Om van daaruit te kijken wat de mogelijkheden zijn om hem hier te krijgen.

Zie je 'm verder vaak? Als in: ga je daar nog wel regelmatig naartoe? Want het lijkt mij verschrikkelijk om een relatie te hebben en je vriend/vriendin niet zo af en toe even bij je te hebben.

Als er echt geen mogelijkheden zijn om op korte termijn (dus niet dat er dan nog weer jaren overheen gaan..) bij elkaar te komen dan denk ik dat je inderdaad de juiste beslissing hebt genomen.

laat het verleden geen druk op je schouders leggen, zo zul je altijd gehinderd blijven in de liefde

zie het als een ontzettend mooie herinnering, en zie hem niet als 'de ware'. de ware maak je namelijk zelf, in hoeverre je iemand op een voetstuk plaatst na jullie afscheid.

Ik probeer momenteel om een stage in die omgeving te krijgen. Studeren is uitgesloten want er is geen uitwisselingsprogramma. Of het zou met Kroatie moeten zijn, maar dat ligt m niet makkelijk (vanwege geschiedenis). Bosnie zou echter wel weer kunnen.

Er is momenteel even "radiostilte". Om even de zaak in onze hoofden op orde te zetten. Ik begrijp het van zijn kant, maar ik wil liever erover praten, hoewel ik dan ook weer weet dat ik waarschijnlijk toch bijna niks zeg. Ben nogal introvert wat betreft zeggen wat je voelt. Heb t dus dan wel via e-mail gedaan, maar waar ie nu is heeft ie geen e-mail, dus ik moet nog wat geduld hebben.

Hoewel ik er rationeel gezien ook een puntachter wilde zetten, omdat hetzo verdomd moeilijk was. Weet ik nu zeker dat dit gewoon een stomme fout was :(

:(

Ik ken het zelf overigens gelukkig niet :)

moeilijk moeilijk...
Heb situatie zelf nog nooit meegemaakt, maar een vriendin (die 6 jaar ouder is dan ik overigens) van mij wel. Die heeft er een punt achter gezet met veel pijn in het hart en was daar achteraf blij om omdat ze 2 jaar later iemand vond waarbij ze wel alles kwijt kon wat ze in zich had en daardoor toch meer van hem kon houden dan van iemand die ze nooit zag.

Normaal gesproken zeg ik altijd: als het gevoel en het verstand tegenover elkaar staan heeft het gevoel uiteindelijk de overhand dus volg die, maar in dit geval zou ik waarschijnlijk voor het verstand kiezen... 'k weet niet. Misschien loopt het bij jou dan net zo af als bij mijn vriendin, maar misschien ook niet. Dat kan je nooit weten...

k weet uit ervaring dat wanneer jongens van je houden, ze uit zelfbescherming je op alle manieren proberen te ontwijken.

Nouja, die ervaring betrof dan wel jongens die ik afgewezen had, dus misschien is dat een verschil.

Mag ik hopen :(

oud worden is nog nmiet eens het probleem.wo rdthij al kaal? dan is het echt te laat :(

haha. Nee :P

Ik ken het. Ik heb hetzelf ook namelijk :( (alleen kleinere afstand)
Het duurt bij mij nu al 10maanden (vanaf het begin van het jaar dus)

Echt een gevoel-verstand conflict

30 is nog helemaal niet oud :confused:
en oud worden we allemaal, dus dat lijkt mij nou niet zo'n probleem ;)

De afstand is echter wel gigantisch, lijkt me erg moeilijk en bovendien ook helemaal niet leuk om een relatie met iemand te hebben die zo veel verder weg is. Dat alleen al lijkt me reden genoeg of geen relatie te beginnen of er mee te stoppen.

Ik vind wel dat je een goede keuze hebt gemaakt! Die zeker heel moeilijk was..

Als hij daar woont en jij hier.. En dat gaat zo jaren verder, dat kan toch niet! Als je verliefd bent wil je toch diegene waar je van houd dicht bij je hebben? ik anders wel..

En in zo`n lange tijd als je elkaar niet ziet.. zou je misschien ook nog wel eens op iemand anders verliefd worden?!

Veel liefs en succes..

Dat is dus niet gebeurd.

Neemt niet weg dat het wel kàn (gaan) gebeuren.

ik denk dat je goed na moet denken...
eigenlijk ken je hem niet zo heel erg goed, je hebt misschien meerdere keren in het echt gezien, maar merendeel via msn of iets dergelijks...zo leer je mensen van binnen wel grotendeels kennen, maar vaak heel oppervlakkig, bepaalde cultuuraspecten komen niet aan bod, en vaak ook de levensstandaard van zo'n persoon komt niet aan bod.....misschien is hij wel ontzettend arm en kun je absoluut geen toekomst met hem opbouwen, daar moet je bij stil staan......nu lijkt het misschien alsof hij je soulmate is, maar met msn heb je gauw de neiging om de overeenkomsten te zoeken en minder te kijken naar de verschillen, waardoor iemand heel erg perfect kan lijken....

als je er echt voor wilt gaan moet je bij hem gaan wonen, of hij bij jou....en dan kijken hoe het gaat.....hoewel dat lastig is, dat is de enige manier om jullie relatie in stand te houden, want zoals het nu is, is het eigenlijk niet echt een relatie en zeker niet voor jou leeftijd (no offence.... :s )

Ik persoonlijk denk dat deze keuze die je gemaakt hebt de goede is, maar als je merkt dat je hem niet kunt vergeten moet je dus bij hem gaan wonen of hij bij jou!

liefs...en sterkte:)

sja, ik heb nu precies hetzelfde, ook 10 maand, ook kleinere afstand (ik dacht ook even dat arox mn vriendje was, is ook 18 etc.)

maar.. ik heb er best lang (we zijn allebei nogal introvert en zeker op dit gebied) met hem over gepraat, en we zijn doorgegaan. we wonen 3 uur reizen van elkaar vandaan, dat is nogal klote met school, en vooral met geld en zo. want als je het halve weekend bezig bent met reizen heb je nauwelijks tijd om te werken, dus geen geld voor reizen. nouja..

ikzelf zou eerst echt alles wat mogelijk is proberen, en zeker geen 'radiostilte' invoeren, zeker niet omdat jullie beide weten dat je van elkaar houdt. nouja.. het lijkt me echt ontieglijk moeilijk. je hebt volgens mij echt maar 2 mogelijkheden: óf doorploeteren, óf alles vergeten, anders zit je er over 5 jaar nog mee. iig veel sterkte..

Armoede interesseert me niet zo. Probeer zelf wel wat op te bouwen ;) Wil absoluut niet afhankelijk zijn van mijn toekomstpartner financieel gezien.
Maar goed. Ja, ik weet dat:



Inderdaad. Samenwonen is de oplossing vooralsnog. Maar waar?
Ik probeer in ieder geval daarheen te gaan. Hij heeft geprobeerd hierheen te komen, maar dat is niet gelukt.

en anders blijf ik gewoon een oude vrijster. :)

Mwah. Ik kies momenteel voor doorploeteren en doorvechten. :o

eerlijk gezegd denk ik dat het een grote teleurstelling wordt

ik weet niet hoe goed je die jongen kent maar met iemand leven is altijd anders dan iemand via internet spreken of tijdelijk even zien! tis een heel lastige situatie maar ik denk dat je er beter mee kan stoppen alhoewel ik ten volle besef dat het heel moeilijk is!!!

Ik denk dat de teleurstelling groter is als ik niet ervaren heb hoe het is om met m samen te wonen/leven.

Het kan altijd op een teleurstelling uitlopen, maar niet geschoten is altijd mis, toch?

Ik had het denk ik ook wel geprobeerd :D

Als ik van die persoon had gehouden zou ik er alles aan doen om bij haar te zijn :)

juh, ik heb zoiets gehad met een meneer uit oostenrijk
maar dat ging iets anders
het was een jaar geleden, ik was nogmaar net 17
hij was 25 maar dat was op zich niet het grootste probleem
hij had bijna geen tijd vanwege zijn werk om naar nederland te komen en ik geen geld en ook vrij weinig tijd vanwege school en werk
ik ben toen eens in een schoolvakantie naar hem toe gegaan en tja, daar zit je dan de hele dag in zijn huis terwijl hij naar zijn werk is
want wat de hel kun je nou doen als onbekende in een stad als innsbruckik ben dan een paar keer de stad in geweest, maar had toch geen geld om iets te kopen en wist de weg natuurlijk totaal niet
sure, het was erg gezellig 's avonds enzo
maar er kwam ook nog een eind aan want ik moest dus weer naar school
en uiteindelijk zijn we er maar mee gestopt omdat het totaal niet werkte
en ondertussen heeft ie een nieuwe vriendin
en ik heb er zelf behoorlijk veel spijt van