Een traan
 

Een traan.
Een traan voor alles wat je hebt gedaan.
Een traan voor de tijd die we samen doorbrachten.
Een traan voor al die keren dat we samen lachten.
Een traan voor de pijn die jij mij deed.
Een traan voor elke keer dat je zei dat het je speet.
Een traan voor de keren dat je zei:'ik blijf je trouw'.
Een traan speciaal voor jou.

Heel erg mooi! de manier waarop je het verwoordt hebt spreekt me erg aan :)

Hier kan ik mij niet op aan sluiten. Ik vind het een gedicht met een cichématigheid, niet orgineel, duidelijk als gevoel en loopt wel, maar het spreekt mij niet aan om de niet vernieuwende taalgebruik en vorm.

Dit vind ik dus weer zo'n kaartgedicht... erg klassiek etc..
Niet dat klassiek niet mooi kan zijn, op zich vind ik het best mooi. Maar ik hou meer van originaliteit...

Ik vind de herhaling, die hier toch het meest duidelijk aanwezig is, op zich niet storend; het leest wel fijn, maar het gedicht is gewoon erg cliché, en mist orginaliteit. Bovendien zijn de slotwoorden telkens nogal gedwongen gerijmd...