| Saeed al-Sahaf |
15-10-2003 17:33 |
verstomd
Zonder gevoel. Je praat tegen jezelf. Ontkent vervolgens alles. Kwaad spreekt. Het goede vervaagd. Op je knieeen voor het raam. Warme stralen op je hoofd. Van binnen brandt het hellevuur, buiten een koude bries langs je wangen.
Tranen verstokt. Het gaat net iets te ver. Klampt je vast aan wat je kent. Je ogen slaan neer. Voor je een spiegelbeeld dat je vertwijfeld aanstaart. Groeven minder diep dan je je voorstelt. Eeuwig durende staar, zoekend naar iets. Onopgelost. Heen en weer geloop. De achterkant is nog hetzelfde.
|
