Ben jij gelukkig, waarom wel of waarom niet.
 

Vertel hier waarom jij gelukkig bent met je leven of waarom niet.


Ik zelf was een tijdje geleden veel erger ongelukkig met me leven, maar het is nu een stuk minder geworden.
Ik geniet van kleine dingen, ook al is het eventjes.
Maar echt gelukkig ben ik niet.

Over het algemeen ben ik gelukkig. Ik ben steeds meer tevreden over mezelf, ik heb een leuke studie en ga met aardige mensen om, ik kan me de laatste tijd heerlijk druk maken over kleine dingen en me toch realiseren dat het wel goed komt en ik zit lekker in mijn vel. :)

Ik ben gelukkig ja.

Waarom? Hmm ja, ik heb hoop dat ik beter ga worden. Ik zit op een leuke school, buiten school om heb ik ook genoeg mensen die er voor me zijn als ik iemand nodig heb (danwel niet irl maar irl zou ik er toch niet over durven praten), ik heb mensen met wie ik lol kan hebben. Mensen om mee te praten.
Maar de grootste reden is gewoon dat ik geniet, van het leven zoals het nu is. Ookal gaat het niet altijd zoals ik wil dat het gaat, altijd maar leuke dagen gaat ook vervelen na een tijdje.
Ik ben best tevreden met het leven dat ik nu leid maar wel zolang ik weet dat het tijdelijk is. Ik moet er niet aan denken de rest van mn leven dit leven te leiden maar voor nu is het voldoende.

Over het algemeen wel. Heb het alleen niet super naar me zin op school, maar niet zo erg dat ik er echt ongelukkig van wordt. Ik heb een leuke vriendengroep, een leuk bijbaantje, goede gezondheid, qua cjifers op school gaat het ook top. Tuurlijk zijn er ook dingen waar ik ook minder tevreden ben zoals uiterlijk (bepaalde dingen) en een vriend zal ik ook geen problemen mee hebben als ik "hem" tegen zou komen. Maar ik ben gelukkig, ja.

Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik gelukkig ben. Hoe raar dat ook mag klinken. Over het algemeen heb ik het wel goed, ik heb eigenlijk wel redelijke ouders, ik heb leuke en goede vrienden, ik heb het absoluut niet krap bij kas, op school gaat alles wel redelijk. Maar dat, afgezien van mijn vrienden, maakt mij niet gelukkig. Ik heb het moeilijk zat met vanalles wat er om me heen gebeurd. Ik denk niet dat ik gelukkig ben, over het algemeen niet. Ik heb natuurlijk wel eens momenten dat ik vind dat ik echt gelukkig ben, maar dat gaat zo snel weer over.

ik ben deels gelukkig.
omdat mn psychische problemen eindelijk erkenning hebben gekregen, zodat ik hulp kan krijgen. &alles gaat veel beter dan het eerder altijd was.
maar ik lijd nog steeds zwaar onder het feit dat ik een tijd geleden verliefd was op een jongen die van zn geloof niks met me mocht (het was dus wel wederzijds, dat is t ergste.). t lukt me om een of andere reden maar niet om dat te verwerken. :/

Over het algemeen niet, ik heb het gevoel dat ik steeds de verkeerde keuzes maak. Ik voel me de hele dag lusteloos, ik heb nergens zin in. Ik heb een studie gekozen die mij niet ligt (er zitten trouwens wel aardige mensen bij). Ik heb het gevoel dat ik veel dingen in mijn leven misloop door mijn ziekte.
Over het algemeen voel ik me gewoon verrot :(

Mwo... het gepest op school heeft 2 jaar geduurd...
Dat had ik voor mezelf dus verwerkt.. maar school niet.. ook snap ik niet waarom sommige mensen een bepaalde houding naar me hebben..
Ik ben aardige tegen die mensen... maar ze schijnen mij dus niet je van het te vinden.. niet echt goed voor je zelf vertrouwen..

maarja.. veel geklaag.. maar ik heb een dak boven me hoofd.. elke dag te eten en een opleiding dus ik mag totaal niet klagen...

Ik ben wel gelukkig over het algemeen. Ik vind m'n studie leuk (ik hoop dat de tentamens goed gaan, anders vind ik het niet leuk meer :o ). Ik ga met leuke mensen om. Alleen op het liefdesleven ben ik ongelukkig, want die heb ik niet....

:(

Mijn liefdesleven heb ik maar geheel buitenbeschouwing gelaten, dat is ook een ramp :(

ik ben zeker niet ongelukkig maar ik wil mezelf ook niet gelukkig noemen. ik heb een hartstikke lieve vriend die mn leven heel veel leuker maakt maar toch mis ik iets in mn leven. elke dag is het zelfde, naar school, thuiskomen en computeren of met mn vriend een beetje niksen. met mn vriend zijn en computeren vind ik leuk, maar ik heb er geen vrede mee als dat elke dag gebeurt. ik heb weinig vrienden, maar dat wordt al meer, weet ook niet of dat is war ik gelukkig van word want ik wil geen kennissen maar gewoon goede vrienden en die komen niet aanwaaien. naar de paarden gaan vind ik geweldig maar dat kan op het moment ook niet, ik weet ook niet of ik het risico wil nemen ergens een paard te gaan verzorgen en weer uitgebuit te worden. misschien zeur ik of wil ik te veel maar naar mijn mening heeft mn leven eigenlijk altijd beter gekund. niet dat mn leven niet goed is maar toch denk ik wel eens dat het beter kan, ook al weet ik niet eens goed hoe :)

Hmmm.... dit vind ik wel een erg moeilijke vraag.Maar over het algemeen niet.

Mwoah, op het moment ben ik wel gelukkiger dan 2 weken geleden. Vorige week lekker op vakantie geweest, even weer bijtanken. Offtopic: zijn nog langs Hotel Cassiopeia gereden gheghe.. Denk dat ik ook maar met mn medicijnen ga stoppen, helpt toch niet echt..o well

Mnah :p

Ik kom de laatste tijd steeds meer slechte punten van mezelf tegen en ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan.

Maar als ik daar niet aan denk, ben ik gelukkig

Ja, ik ben gelukkig. Ik weet eindelijk wat leven is. :) Waarom? Omdat ik nu weet dat er iemand is die van mij houdt. En ik van haar. :)

Ik weet eigenlijk niet of ik wel gelukkig ben. Ik kan wel van kleine dingen genieten, maar meestal voel ik me lusteloos. Ik heb dan nergens zin in en het liefst lig ik dan ook de hele dag op m'n bed. En m'n liefdesleven is al helemaal niks.

Dit kun je eigenlijk niet weten :)

Als je je nu gelukkig denkt te voelen, misschien ben je wel veel gelukkiger in een andere situaite en ben je dan pas echt gelukkig. En was je daarvoor (toen je dacht dat je gelukkig was) nog niet echt gelukkig. OF was je dat wel? Leuk die relativiteit.

ik ni eg

ja nu best wel, niet omdat alles super gaat (dat is niet zo), maar als je niet al te grote zorgen hebt en een beetje lol af en toe....

maar een tijdje geleden was ik nog al depri, nu heb ik vakantie gehad en kan ik er weer even tegenaan!

Je kunt dus niet weten of dit het (on)gelukkigst is dat je je ooit zal voelen, of je je gelukkig of ongelukkig voelt kun je wel degelijk weten.

Ik ben heel erg gelukkig, op een slechte dag eens in de zoveel tijd na die toch ook zo weer over gaat.
Waarom? Omdat ik er voor heb gekozen gelukkig te zijn; ongelukkig zijn ging me een beetje vervelen na 6 jaar, dus ging ik m'n best doen om het allemaal wat leuker voor mezelf te maken.
Ik heb stabiele relaties met lieve mensen waarvan ik veel hou en waaraan ik kan merken dat ze ook veel van mij houden, ik heb de hele wereld met al zijn mogelijkheden aan mijn voeten, ik kan doen waar ik zin in heb en heb leuke plannen voor de toekomst waar ik op dit moment mee bezig ben om ze te verwezenlijken. En ik heb eindelijk geleerd gewoon mezelf te zijn in plaats van aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Maakt het leven een stuk gemakkelijker en je houdt opeens ongelooflijk veel tijd over voor leuke dingen.

:) Same 2 me...

K ben niet gelukkig.
K ben waarschijnlijk manisch depressief en k zie t nu ff nie meer zitten.k zit nu in n dal.k voel me zwaar verrot.
als k me goed voel ben k over t algemeen wel redelijk gelukkig.
Soms kijk k in de spiegel en dan snap k nie dat k vriendinnen heb.k voel me soms zo lelijk en zo raar dat k nie snap dat k vrienden heb.

Niet me eens, omdat ik gelukkig zie als iets relatiefs.
Ik kan alleen aangeven dat ik niet ongelukkig ben, gezien het leed dat anderen hebben en ik niet. Dus misschien is dit voor jou genoeg om bij mij het labeltje "gelukkig" te plakken :)

't Gaat hier toch ook niet om gelukkigst ? De vraag is toch meer of je je nu gelukkig voelt...

Je kan wel aangeven of het goed of slecht met je gaat. Het gedeelte van hoe goed of hoe slecht het dan gaat is van minder groot belang. Omdat je daar nooit met enige zekerheid iets over kan zeggen.

Ik houd er niet zo van om labeltjes op te plakken. Bovendien ging het om wat jezelf dacht, niet om wat een ander dacht.

Ik zie geluk ook als iets relatiefs, ik zal dus ook niet zeggen dat ik nu het gelukkigst of het ongelukkigst ben van heel m'n leven. Net zo min dat ik zal zeggen dat ik gelukkiger of ongelukkiger ben dan jou of dan welke andere persoon dan ook. Maar van mezelf, in vergelijking met momenten in het verleden, kan ik zeker wel zeggen of ik erg ongelukkig, ongelukkig, geen van tweeën, gelukkig of erg gelukkig ben ofzo. En jij kennelijk ook.

Ik ben gelukkig. Het gaat niet altijd goed, niet alles loopt zoals ik wil, maar het komt uiteindelijk wel weer goed. Ik kan me gruwelijk eenzaam voelen, vriendloos en weet ik wat, maar uiteindelijk weet ik toch dat er mensen van me houden. Tuurlijk, het kan altijd beter en ik wil nog zoveel dingen anders, maar ik heb de hoop, de moed en het vertrouwen dat het allemaal wel goed komt. :)

het gaat hier idd niet om gelukkigst, maar omdat ik later misschien zo gelukkig wordt, dat ik nu eigenlijk ongelukkig ben.

Leonoor: inderdaad in vergelijking met vroeger kan het wel...maarja..kheb het eigenlijk maar iets beter dan vroeger, en vergeleken met anderen niet slecht, maar dat hoeft mij nog niet gelukkig te maken. Dus ja :S

Dan voel je dat dan, maar nu toch niet?

Ik heb het toch ook niet over 'vergeleken met anderen'? Juist niet.

LAstig, lastig, mijn gevoel zegt ook wel dat ik kan zeggen dat ik nu gelukkig (genoeg) ben, maar volgens redenatie (zie onder) bijvoorbeeld niet. :) Dat zijn altijd de meest lastige situaties.

Citaat:

Ik heb het toch ook niet over 'vergeleken met anderen'? Juist niet.

Ja maar dat is het juist. Als je altijd hetzelfde hebt gehad..wat ben je dan? gelukkig of ongelukkig, volgens mij is het lastig tot niet te bepalen omdat je gelukkig zijn deels moet bepalen door te vergelijken, door verschillen te zien en aan de hand daarvan te bepalen.

'Als je altijd hetzelfde hebt gehad'? Als je je altijd hetzelfde hebt gevoeld bedoel je? Voel jij je altijd hetzelfde? Zou ik knap vinden. Ik denk dat dat vergelijken ook prima met jezelf kan, omdat er vrij weinig mensen (niemand?) zullen zijn die zich altijd precies hetzelfde voelen.

Nee, maar dat komt omdat ik te veel van mezelf en anderen wil.

Vrijwel altijd ja.

Gelukkig is ook zo'n woord...

Ik voel me steeds beter, als ik terug kijk op de laatste tijd
(jaren) zie ik ook dat ik wél vooruit ga, maar of je dat
gelukkig kan noemen? Dat weet ik nog niet zo zeker.

Wat ik wel weet, is dat er ontzettend veel dingen zijn waarmee
ik meer dan blij ben. En waardoor ik de andere, moeilijke
dingen beter aankan.

Ik ben niet gelukkig, maar ik ben wel tevreden.
Ook met alle problemen, moeilijke dingen enz.

Knap.

(Maar vrijwel altijd is nog steeds geen altijd, je hebt dus wel een beetje vergelijkings materiaal. ;))

Ik begrijp het. Heb er zelf ook last van. :(

Nee, niet echt. Ben veel te druk met stressen over of ik mn opleiding wel ga halen...zit nu in mn 4e jaar en nu blijkt dat ik misschien moet stoppen :( Het wordt een zwaar jaar...
En dan ook nog een moeilijk broertje, een relatie die af en toe sleur is, weinig sociaal leven/ contact, financieel zwaar op of onder het nulpunt en mn spaargeld wat ook keldert, ik die steeds dikker wordt en dat er straks weer allemaal af moet lijnen...neuj ben nie superblij...

Ik weet ook niet of ik gelukkig ben.
Het ene moment wel en het andere weer absoluut niet. Ik word op zich wel blij van de kleine dingetjes in het leven; goed cijfer, mooie dag, leuk gesprek met me moeder, dat soort dingen. Maar verder als er dan een keer iets vervelends gebeurd dan zit ik daar nog lang over na te tobben. En die dingen die me niet blij maken zijn dan ook wel redelijk groot en die overheersen dan totaal al de leuke dingetjes.
En verder vind ik het leven nu wel een btje een sleur. Same shit different day. Maak niet veel boeiends mee en er is nu ook geen liefde of wat dan ook. Al heel lang niet meer, maar dat komt doordat ik Te kritisch ben.
Agh ja. Het kan altijd beter denk ik maar.

Ik denk dat ik gelukkig ben: ik heb n vriendje, een heel lieve beste vriend, die me heeft getroost toen het heel slecht ging, veel vriendinnen, sgatten van ouders. Maar toch voel ik me niet compleet: heeft iemand dat ook??

Je bedoelt cker het gevoel alsof je toch nog iets mist?
Ja, dat ken ik wel... Weet niet precies de oorzaak...

PRESIES!!!!!!!!!!!! Ahh!!! Kben niet de enige. Maar tog vat ik het niet, je hebt alles.. egt perfectie (as ik het so noemen mag) en je mist.. IETS, en das soms best frustrerend.

Klopt, en toen ik er nog langer over na ging denken heb ik toch wel een mindere periode meegemakt, wat me nu dus gelukkiger maakt dan toen, misschien zelfs wel gelukkig :) waarschijnlijk wel. Ik heb niet echt iets te klagen ofzo, dus mja misschien heb je gelijk en kan je jezelf wel stempeltje geven, al blijft het relatief ;p

Pientjuh: last van luxeproblemen?

Ja, als ik dat gevoel heb ga ik meestal schrijven. Het zijn bij mij dan meestal de kleine irritaties die het gevoel incompleet maken. En omdat ik er nooit bij stil sta als die irritaties gebeuren weet ik dus ook niet wat het achteraf is en daarom schrijf ik het achteraf op wat me dwars zou kunnen zitten. Het helpt alleen niet altijd hoor. Maar je kan het proberen..

Beste pessimistje,

gelukkig zijn met je leven is iets anders dan gelukkig zijn.

Ik ben gelukkig, ik weet wat mijn ware aard is...God is de zwaan die in me zwemt. Ik weet wat ik wil, ik weet wie ik ben.

Gelukkig met mijn leven ben ik ook, in de strikte zin van het woord. Toch verlang ik wel naar dingen. Ik verlang vooral naar iemand om mijn leven mee te delen. Verder verlang ik een blijde boodschap onder de mensen te verkondigen, van liefde en van mededogen, van God en van de herinnering aan onze ware aard. Dat laatste is iets waartoe ik vrij toegang heb; dat er veel mensen naar me luisteren, kan ik, ondanks veel voorbereiding, enkel maar hopen!

precies hetzelfde geld voor mij :) :(

verder ben ik blij dat ik eigenlijk op kamers woon, is de relatie met mn ouders goed, heb ik leuke hobbies/interesses, genoeg leuke vrienden/huisgenoten.

Alleen het liefdesleven zuigt al 2 jaar ... en daar erger ik me wel eens aan.

nee,

Ik baal enorm veel van veel verschillende dingen. IK haat m'n eigen sociale omgang, want die is er bijna niet. Ik heb 3 vrienden IRL min of meer. Maar ik heb nooit het gevoel dat ik mezelf kan zijn.
K ben veelste vaak somber, ergens voel ik me heel erg verdrietig maar dat komt en kan er nooit uit. Hoe gezelliger of leuker het is des te kloteriger voel ik me daarna of wil ik weg.
Me opleiding vind ik niet zo goed gaan ookal is het niet heel erg moeilijk, maar ik vind het vaak onduidelijk wat we moeten doen, maar dat ligt natuurlijk aan mezelf. Eigenlijk wil ik een andere opleiding doen maar ik durf die opleiding niet echt aan.
Daarnaast heb ik practisch geen geld over op misschien binnenkort of volgend jaar op mezelf te gaan wonen. En ik durf niet te werken en opleiding tegelijk te doen, dat lukt me denk ik niet. Ik voel me vaak waardeloos en nutteloos en ik zie de toekomst vaak somber in.
Daarnaast heb ik glutenallergie "waarschijnlijk" wat niet is vast gesteld. En waar ik me twijfels bij heb, want ik denk dat het gewoon psychomatische klachten zijn die nu de laaste 2 jaar nog erger worden zijn.
Ik heb sociale en prestatie gerichte faalangst weet ik sinds kort zeker, daardoor durf ik vaak dingen niet te vragen , terwijl ik juist die extra duidelijkheid nodig heb. En dat geld voor zowel me opleiding, sociaal, en met me sport.
En het beginnen met iets nieuws of anders kost me altijd heel veel moeite.

ik hou hier maar op.

Nee, ik ben niet echt gelukkig. Ik heb wel een redelijk aantal goede vrienden en vriendinnen, maar die zie ik naar mijn mening te weinig omdat ze hun eigen levens hebben. Ik ben zelf voornamelijk met mijn studie bezig en hoewel ik daar primair voldoening uit haal mis ik toch iets.

Ik ga wel regelmatig uit, heb tijdens mijn studie genoeg contact met medestudenten maar toch...ergens wringt er iets. Wat het precies is weet ik niet. Ik denk dat ik op zoek ben naar iemand waarmee het contact dieper, vanzelfsprekender is. Iemand waarbij ik bepaalde onderwerpen niet hoef te vermijden omdat ik bang ben dat ik zeur, iemand met veel geduld voor mijn ellenlange verhalen over van alles en nog wat.

Ik denk ook niet dat geluk iets is wat zijn oorsprong vindt in het contact met anderen en de diepte van dat contact. Ik denk dat de bron van geluk in de mens zelf ligt en dat juist contact met anderen een uitingsvorm van dergelijk geluk kan zijn.