Ik? (hulp plz...)
 

Ik?

Eigenlijk hoop ik,
ik hoop en wens,
dat ik voorbij ga, ben,
zijn punt waarop
het onvergeeflijk fout ging,

rampspoed brengende ego
centrisch zuipende lul.



------------



Wachtend tot het sein, verdwijnt
iedereen, zij alleen, samen
lopen wij, weg, maar waar?

Aangetrokken wandelen wij uit elkaar,
zij vlucht sneller dan ik,
woorden en daden tegenstrijdig.

Naast elkaar op een bank, regen
valt uit de grijze hemel, wij praten,
maar ik zeg niets, ik luister.

Wanhopig probeer ik het gesprek
te wenden, zoals het gister was,
niets blijft, het ligt aan mij.

Ik kijk, zie haar gezicht en bewonder,
verwonderd nog door mijn liefde,
twijfels, gaat de bel, te vroeg.

Maar, zie ik je zeggen, het was leuk,
gezellig, ik krijg weer hoop, de wolken
drijven weer weg, komen ze ooit terug?



----------
(ik vind ze niet echt lekker lopen, maar vond ze eigenlijk nog wel de moeite waard om ze lopend te krijgen, dus advies en hulp zijn zeer welkom...)

Ik ben er niet weg van. De boodschap die je over wilt brengen is wel mooi, alleen hoe je het verwoord dat trekt mij niet zo. Ik hou er niet zo van als je een woord van de nieuwe zin op de vorige regel zet. Hmm dat is niet echt duidelijk he.

Naast elkaar op een bank, regen
valt uit de grijze hemel, wij praten,
maar ik zeg niets, ik luister.

Ik bedoel dus dat "regen" een regel hoger staat dan de rest van de zin. Dat vind ik persoonlijk niet zo mooi lopen.

Naast elkaar op een bank
Regen valt uit de grijze hemel
Wij praten, maar ik zeg niets
Ik luister...........................

Oke dit is ook niet echt goed ofzo, maar ik vind dit wel mooier om te lezen

gedichten die veel 'opgedeeld' zijn vind ik idd ook minder, maar die zijn ook best moeilijk om te veranderen als je ze lekker wilt laten lopen, omdat je de hele vorm van schrijven dan veranderd snap je? maar ik zou het zo doen:


Wachtend tot het sein verdwijnt
samen lopen wij weg
maar waar naartoe?

Aangetrokken wandelen wij uit elkaar,
zij vlucht sneller dan ik,
woorden en daden tegenstrijdig.

Naast elkaar op een bank,
regen valt uit de grijze hemel,
wij praten maar ik zeg niets,
en luister.

Wanhopig probeer ik het gesprek te wenden,
zoals het gisteren geweest was,
maar niets blijft, het ligt aan mij.

Ik kijk, zie haar gezicht en bewonder,
verwonderd nog door mijn liefde,
twijfels, dan gaat de bel, te vroeg.

Maar, zie ik je zeggen, het was leuk,
gezellig, ik krijg weer hoop, de wolken
drijven weer weg, komen ze ooit terug?


hmm nu ik het zo probeer te veranderen is het erg moeilijk, ik vind het niet zo mooi. de woordkeuze is iets te onduidelijk naar mijn idee en ik krijg het niet echt goed lopen... het is meer een verhaal, maar dan door woordkeuze naar een gedicht gemaakt lijkt het... sommige zinnen zijn wel goed, maybe kun je hem eens helemaal opnieuw proberen te schrijven? suc6!

haha, het lukt jullie dus ook niet ;) :D nee ik had mezelf weer in een lekker lastige situatie gedicht, maar das niet erg, want altijd simpele gedichten is ook nie leuk, zie het maar als een experiment ofzow (groepstherapie ;)), ik zal der ook nog es over denken...

oja kimry het zomaar woorden op een nieuwe zin zetten, heet een enjambement, is hier misschien niet al te sterk gebruikt, das waar...

Keej, thx. Ik ben niet echt goed in al die namen en termen onthouden dus ik gebruik ze maar niet omdat ik als ik ze gebruik toch verkeerd gebruik. :P