alleen
 

Waarom kan je je toch zo alleen voelen, als er veel mensen zijn op deze wereld? Zijn we uiteindelijk toch niet allemaal gedoemd in onze eenzaamheid? Je moet het toch allemaal zelf doen.

Pessimistische bui

true, dat je alles zelf moet doen. Maar eet maar een keer paddo´s; dan heb je er weer een hele andere kijk op het leven erbij ;)

eenzaamheid is volgens mij net zoiets al vervelen. Het overkomt je en je kan er weinig tegen doen, je kan proberen om ervan te genieten. Hoe vaak komt het voor dat je je verveelt of eenzaam voelt? probeer er gewoon van te genieten. Vervelen vindi k namelijk een luxe, want hoe vaak komt het voor dat je nix hoeft te doen, dat je voelt dat alles wat je normaal wel zou doen dan even niet belangrijk is. Misschien kan je van eenzaamheid ook een persoonlijk genot moment maken.. :)

Ja daar heb ik ook vaker last van jah.. onbegrijpelijk..

Kheb het denk ik gewoon omdat ik het gevoel heb dat niemand me begrijpt.. of da ze niet met mij bezig zijn terwijl ik da ff nodig heb..
Klinkt best wel dom eigenlijk, alsof mensen niet iets beters hebben om zich mee bezig te houden.. :o

Mja.. that's life..

Je bedoelt hier toch vrienden neem ik aan?
Misschien laat je dan niet duidelijk genoeg merken dat je Wel hulp nodig hebt. Of wat meer begrip. Waarschijnlijk hebben ze het niet door of denken ze gewoon dat je zelf wel je problemen kunt oplossen; dat heb ik ook bij een vriendin, zij is gewend om zelf altijd haar problemen op te lossen. Dus ze vraagt niet snel wat er is, of ze helpt je niet snel. En dit kan ook erg het gevoel geven alsof ze over je heen kijkt of denkt: "Ik heb nu geen zin in jouw probleem...".
Helpen mensen je ook niet als je het vraagt? Of laat merken dat je het nodig hebt?

Beste Isis,

er is een verschil tussen alleen zijn en eenzaam zijn. Je kunt best alleen zijn, omdat je geen vriend hebt, geen vriend(inn)en, een slechte familiaire relatie. Toch hoef je niet eenzaam te zijn. Houd van jezelf, je hebt altijd jezelf. Als je je richt op je hart, op de liefde in je, en positiviteit, zul je uiteindelijk mensen vinden die bij je passen en van wie je heel erg gaat houden!

Je hebt namelijk gelijk in wat je zegt; we leven in een snelle vierentwintiguurseconomie, waar mensen nauwelijks meer aandacht voor elkaar hebben. Dat is heel erg zonde, want er zijn, inderdaad, genoeg mensen, die elkaar lief zouden kunnen hebben!

Stel jij dan het goede voorbeeld! Wees positief en liefhebbend, in de eerste plaats voor je zelf, daarna ook naar de buitenwereld toe. Dan zul je die gelijkgestemden vinden. Eenzaamheid is iets wat je eerst van binnen moet opheffen. Als je dat gedaan hebt, zul je ook van buiten, in de maatschappij, invulling aan je innerlijk geluk kunnen geven.

Zoals een wijsgeer ooit zij, sprekend over mensen die naar her en der gaan en nooit echte vriendschappen opdoen: Zij reizen hier- en daarheen, en zo komt het dat zij overal gastheren hebben maar nergens vrienden.

Volgens mij kan je je ontzettend eenzaam voelen omdat je je op zo'n moment afsluit voor de buitenwereld en gaat lopen piekeren over hoe eenzaam je je wel niet voelt. Ik denk ook dat het bij zoiets als eenzaamheid toch wel een deel aangepraat zijn. Als je zelf vind dat je eenzaam bent dan denk ik dat je dat ook kan worden terwijl je toch heel veel vrienden om je heen hebt. Je kan wel heel veel vrienden hebben maar als je die nooit echt iets belangrijks verteld en dat allemaal voor je houdt dan wordt je ook eenzaam.

Ik zeg niet dat dit allemaal zo is maar dit is hoe ik het bekijk.

Iedereen voelt zich wel eens eenzaam en dat is helemaal niet zo gek, want uiteindelijk ben je ook alleen, omdat niemand je ooit echt helemaal zal kennen! Dat klinkt misschien heel deprimerend maar zo bedoel ik het niet.

Er zijn gewoon veel dingen die je alleen moet doen, problemen die je hebt moet je uiteindelijk zelf oplossen. Je kan best hulp zoeken bij mensen waarvan je het gevoel hebt dat ze je begrijpen, maar je moet het toch echt zelf aanpakken. Het is juist goed als je dit accepteert en met jezelf leert leven.

Blaaah dit klinkt echt heel zweverig allemaal :D maar ik bedoel... um... je kan best hele goede vrienden hebben waar je alles aan kwijt kunt, maar leven dat moet je zelf doen! Whaa nog zweveriger haha. Nou ja, luister maar eens naar 'Ik hou van mij' van Harry Jekkers, hij legt een beetje uit wat ik bedoel ('ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen, ik hou van mij, op mij kan ik vertrouwen! etc..)

Nou ja, de reden waarom ik dit schrijf is eigenlijk omdat ik in mijn vriendenkring de laatste tijd een beetje zat wordt van sommige mensen die constant hun shit bij mij droppen. Niet willen zeggen wat er aan de hand is, maar wel laten merken dat er wat aan de hand is, en boos worden dat ik niet uit mezelf weet wat er dan in godsnaam is! Zoiets kan je niet vragen van andere mensen.

Hiermee sla je al de spijker op z'n kop! En dat is helemaal niet erg, zolang je jezelf maar een prettig persoon vindt om mee te leven en er vertrouwen in hebt dat je het best kan!

Je zult alleen sterven. (Zelfs als je in het WTC zat)

het pessimistische gedeelte zit um in het feit dat jij er een probleem van maakt.

Hep k oowk :confused: