Column - Geen titel
 

Zoals jullie aan de titel zien heb ik een column geschreven. Het is mijn eerste column die ik hier, op dit forum, neer zet, dus ik ben wel benieuwd wat jullie er van vinden. Zelf weet ik niet wat ik er van moet denken :s

Column
Iedereen kent dat gevoel wel, ik ook, alleen ik kom nu even niet op het goede woord. Leuk begin voor een column dat zo interessant zou moeten worden. Althans, dat was de bedoeling. Het zou vast en zeker gelukt zijn als ik me niet zo loos had gevoeld. Loos is volgens mij geen officeel woord, maar wat ik er mee bedoel zijn alle woorden die op loos eindigen. Nutteloos, doelloos, rusteloos.
Ja, dat zijn misschien wel de goede woorden voor mijn gevoel. Ik voel me zenuwachtig, onrustig, al weet ik niet waarom. Ik zou eigenlijk lekker willen slapen, is het niet dat morgen mijn proefwerkweek begint. Eigenlijk zou ik dus nu in mijn Franse boek moeten staren, in plaats van rare stukjes schrijven die er juist over gaan dat ik moet leren.
Waarschijnlijk vraag je je af waar het heen gaat met deze column. Weet jij het? Weet ik het? Het antwoord is nee. Niemand weet waar het heen zal gaan met deze column, net zoals niemand weet waar het heen zal gaan met het leven, met de mensheid, met de wereld, met jezelf.
Wat zal er zijn na de dood? Kom je weer terug op aarde? Allemaal vragen waar we pas achter komen als het leven toch al geen zin meer heeft.
Misschien is dat wel de zin van het leven, te weten komen wat er is na de dood. Al denken sommige mensen het te weten, het blijven gokken.
Ik zelf weet niet wat er komen zal en eigenlijk denk ik er ook niet zoveel over na. Ik geloof niet in reïncarnatie, in God of in karma.
Maar vroeg of laat komen we er achter. En hopelijk duurt dat nog een tijdje.

In ieder geval zijn we weer één ding te weten gekomen, waar het heen gegaan is met deze column. Is alweer één vraag minder.

mwah, beetje een zeikverhaal, saai om te lezen, vol vervelende taalfouten en nutteLOOS. blijf oefenen...

Sorry dat ik het zeg, maar ik vind je column eigenlijk nogal, net zoals degene boven mij al zegt, een zeikverhaal. Ik zou zeggen, ga je Franse woordjes oefenen en zorg dat je je diploma haalt! Want ik denk niet dat je je geld ooit zult gaan verdienen als columnist.

Pff... Als ik het terug lees, kan ik eigenlijk niet zo goed begrijpen waarom ik het ooit geschreven heb :S :eek:
Ik heb hierzo nog een andere column, wellicht iets beter...

De verjaardag. Voor mensen met een grote familie of kenniskring, een ramp. Elke week, hobbelend in je autotje van de ene uithoek van het land naar de andere. Want ja, je familie zou eens om de hoek wonen. Op je schoot ligt een plat pakje, een boekenbon, want het is natuurlijk een beetje teveel gevraagd om elke week weer een ander cadeautje te zoeken voor je familie. Nadat je je uit het veel te kleine autotje hebt gewurmd, bel je aan. DINGDONG... Natuurlijk doet het feestvarken (tante Truus) open, en roept enthousiast: 'Ohhh wat ben je groot geworden' (tuurlijk in die 2 weken dat je dr niet gezien hebt) en ze geeft je drie natte zoenen. Die zoenen, waarvan je drie dagen later nog het lippenstift ziet en waarbij je je elke keer weer afvraagd of ze het expres doet ofzo. Nadat je je wangen hebt ondaan van het overtollige kwijl en lippenstift, druk je het pakje in dr handen. Zelfs de meeste domme idioten zien dat het een boekenbon is, maar zij roept opgewonden als een kleine kleuter die op sinterklaas aan het wachten is 'ohh wat spannend, wat zou er in zitten' waarop jij op merkt dat het vast en zeker een bosje bloemen is. Ze kijkt je lachend aan door je orginele grapje en haalt op dat moment de boekenbon uit het envelopje. 'leuk!! dat had je nou niet hoeven doen'. Na deze cadeautjes ceremonie ga je naar de huiskamer en schud je alle handjes van je overige familieleden, die je 1 voor 1 feliciteren met tante Truus. Natuurlijk krijg je een veel te groot stuk slagroomtaart aangeboden, waarbij je je voorneemt om de rest van het jaar op worteltjesdieet te gaan. Onder het genot van de taart en het kopje koffie, praat de hele familie door elkaar heen met allemaal flauwe grapjes en natuurlijk de grootste opschepverhalen. Om een uurtje of 3 komt het kaasplankje op tafel te staan en als het helemaal luxe is, ook nog de bitterballen. Inmiddels zijn ,zoals elk jaar, de fotoalbums er weer bijgehaald en worden de vakanties en de kinderen uitgebreid besproken. Tegen een uurtje of 5 beginnen al die verhalen een beetje uit je strot te komen dus sta je op en zeg je 'sorry ik moet morgen weer naar school'. Waarop weer 3 zoenen volgen...

2de is beter