te jong
 

Hallo,


ben bijna 5 maanden samen met mn vriend.
Alles ging zo goed, nuja nog niet 'ging'...
Maar zondagavond vertelde hij me dat hij
zich soms (te) jong voelt om zich te 'binden'
aan mij.
Hij is 18, ik 17. Beiden in ons eerste jaar
hoger onderwijs, als dat er al iets toe doet.
Vandaag heb ik hem gezien, en we hebben
redelijk goed kunnen praten. Elkaar een beetje
kalm gekregen. Maar toch kan ik zijn gevoel
niet helemaal begrijpen.

Zijn er nog jongens van 18 die dit gevoel hebben?
Want ik wil echt mijn best doen om het beter
te begrijpen.

thx

jij begrijpt dat niet/??

nu je 17 bent wil je je tog nog niet binden??

je moet genieten

en niet aan iemand vast zitten

hij snapt het

jij niet!!


FOOIJDONK heb gezegt

FOOIJDONK moet niet zoveel onzin praten.. Maar het kan natuurlijk heel goed zo zijn dat hij zich nog niet wil binden. Blijkbaar ben je zelf wat dat betreft al veel verder.. Op zich is het dus niet raar dat hij zich zo voelt, misschien is 'ie nog helemaal niet toe aan een heel vaste relatie.
Wat natuurlijk niet wegneemt dat dat voor jou heel moeilijk is...

Verder kan ik je ook niet echt helpen, veel geluk in ieder geval!

waarom zou dat niet kunnen als je 18 bent? Heb er zelf geen 'last' van, maar het zou wel kunnen denk ik.

hij wil zich nu ook niet meteen loskoppelen é van mij, want hij ziet me echt wel graag.
Maar hij vraagt me gewoon dat gevoel te begijpen...

lukt dat je, dat gevoel begrijpen?

Ik snap het hij is nu officieel pedofiel voor een jaartje en dat is best zwaar :evil:

Oh oh how rude... Neeej misschien moet je elkaar wat meer vrijheid geven je moet je ook niet aan elkaar binden.. Please kom op doe een bitje normaal?! Verkering, ok! Maar niet verder dan dat. Blijf bij deze leeftijd in gods**** een bitje genieten en laat niet al je vriendinnen stikken voor iemand die je later misschien nooit meer ziet omdat het na besef van een half jaar later toch niet meer zo klikt..

Gr,
DaLoverBoy

FOOIJDONK heeft gedeeltelijk gelijk, maar toch anders kun je nooit een vaste vriendin hebben als je je aan niemand wilt binden :nono:

ik denk dat hij wat meer vrijheid wil. Niet iedereen kan er tegen altijd maar met elkaar om te gaan en anderen dingen zien doen die hij niet kan. Nou bedoel ik niet dat je hem moet laten vreemd gaan (absoluut niet), maar misschien kan hij wat vaker met vrienden weg ipv bij jou zijn.
Dat het een beetje gelijk verdeeld is tussen bij jou zijn en bij zijn vrienden.

Ik weet natuurlijk niet of jullie veel bij elkaar zijn, maar als dat zo is, kan het zijn dat ie dus wat meer vrijheid wil.

Als hij zich niet wil binden, waarom begint hij dan uberhaupt wat met jou?

Weet je, sommige mensen genieten meer van een relatie dan van elke week uitgaan en in het wilde weg mensen zoenen. Echt waar.

Wat bedoel je(hij) met binden? Binden in de zin van samenwonen of binden in de zin van zeggen dat je 100% voor de relatie gaat.

Kijk samenwonen zou ik ook waarschijnlijk niet zomaar doen, dus dat kan ik goed begrijpen. Maar ik zou wel 100% voor een relatie gaan.
Maar goed ik ken ook een stel dat tegen elkaar zei. Nou we hebben wel wat met elkaar, maar als we iemand anders tegenkomen dan gaan we met diegene verder. Sindsdien zijn ze al meer dan een jaar een onafscheidelijk paar.

komop zeg. Wie zegt dat ze niet geniet en haar vriendinnen laat stikken?

inderdaad..

Alleen niet iedereen is er even snel aan toe om 'vast te zitten' aan 1 bepaalde persoon.

Ik kan me best voorstellen dat als je 18 bent je je nog niet definitief aan iemand wil binden en eerst nog wil genieten enz.
Maar je leven houdt niet op bij een vaste relatie hoor ;)

Gek toch dat mensen een relatie zien als vérder dan geen relatie. Alsof het natuurlijk is voor mensen om zich direct na de jeugd of zelfs in de jeugd al te binden aan iemand en die vervolgens niet meer los te laten...

Ik vind dat je daar es helemaal gelijk in hebt! Beter kan ik het niet verwoorden :rolleyes: ...

FOOIJDONK dank je. Nu hoef ik niet meer te reageren, Je hebt het woord gegeven!

Fooijdonk (y)

oké ik moet blijkbaar wat meer context geven...

inderdaad zoals iemand zei; het is binden in de zin van 100% voor je relatie gaan.
Ik laat helemaal niemand vallen voor hem. We zitten elk in een andere stad op school en we hebben elk nog onze eigen hobby's.
Hij voetbalt, ik mijn muziek.
Maar hij zit nu en dan in zijn hoofd met het idee van het kan evengoed mislopen, en ergens vind ik dat deprimerend. Hij denkt dat er een kans is dat hij ooit niet meer zal willen samenzijn met me, maar me toch nog zal graag zien.
als je dat hoort is dat nogal DOINK
Ikzelf ben nogal positief ingesteld, en ik begin geen relatie met iemand waar ik niet wil voor gaan. (wat voor sommigen nogal buitenaards lijkt). En de gedachte dat de andere helft van een relatie zo pessimistisch kan denken, maakt me (terecht denk ik) bang.

Don't worry, ik geniet wel van mijn leven, maar met een vaste relatie. (jaja dat is mogelijk...)

dus neen het gaat niet over alles opgeven, en neen het gaat niet over samenwonen, en blablabla

Ik snap het hij is nu officieel pedofiel voor een jaartje en dat is best zwaar

offtopic: pedofiel ben je als je iemand jonger dan 16 penetreert, boven de 16 noemt het verkrachting als het tegen de wil van het meisje of de jongen gebeurt.

Persoon A is 16 jaar en 1 dag oud.
Persoon B is 15 jaar en 360 dagen oud.

Persoon A penetreert persoon B. Volgens jouw definitie, pedofilie.

kan het me niet voorstellen

maar als jij het zegt

die mensen weten in ieder geval niet wat ze missen

jammer dan, als je jeugd over is!!

Vat het niet zo letterlijk op met dat pedofilie it was just a joke.. :rolleyes:

Gr,
DaLoverBoy

Pedofilie betekent heel wat anders, maar heeft verder niets met jouw vraag/probleem te maken.

Ik denk dat het heel simpel is: hij vindt je wel leuk, maar wil zich nog niet binden, omdat dat betekent dat je een stukje vrijheid moet inleveren. Kennelijk is hij dat niet van plan.

Wat nu? Nu moet je denk ik goed overwegen of je nog verder wilt met hem, en zo ja: wat voor verwachtingen heb je van hem? Verwacht geen relatie, geen diepe band, en vooral niet dat hij nooit met een ander meisje zal gaan.

Persoonlijk zou ik ver bij dit soort personen vandaan blijven, want eigenlijk nemen ze jou en je relatie met hem niet serieus. Dus tenzij jij eenzelfde soort verwachtingen hebt dan hem, zou ik alles nog even rustig op een rijtje zetten en bedenken wat je wilt.

Ik denk dat hij je echt wel leuk vind, maar niet te ver vooruit wil kijken, hij wil een relatie, zolang het duurt. En niet al nadenken over samenwonen. Dat hebben veel jongens, maar dat zegt niet dat ie je niet leuk vindt!


Ow.. en offtopic; Ik ben 15, was 14 toen ik met mijn vriend kreeg, we hebben nu 1 1/2 jaar en hij is 19. JA EN!?!?!?!? Als iki dat wil, dan is er toch niks smerigs aan!? Me tante is 20 jaar jonger dan me oom.. kijk.. dan denk ik.. mmm mag wel wat minder.. maar 4 jaar verschil... come on!

ik ben 20
(joh?)
vind praten over de toekomst heel erg lekker vaak, maar 't moet ook niet te concreet worden. dat vind ik beklemmend

Gek toch dat mensen een relatie zien als vérder dan geen relatie. Alsof het natuurlijk is voor mensen om zich direct na de jeugd of zelfs in de jeugd al te binden aan iemand en die vervolgens niet meer los te laten...



Ja nou, dit vind ik pas een deprimerende gedachte. Als je vantevoren al weet zo van, oh, ik ben 20 en heb een relatie, maar die gaat zeker een keer uit omdat ik nog zo jong ben. Dat je dat al weet als je erin stapt. Waarom zou je er dan uberhaupt nog instappen, als je weet dat je daar ooit (je weet niet wanneer) een hoop pijn aan gaat beleven?
Sinds wanneer zoeken mensen bewust en met voorbedachte rade pijn op? In mijn ogen is pijn iets dat koste wat het kost vermeden moet worden!
Je moet in een (serieuze) relatie stappen met het idee: we gaan er het beste van maken, hoe jong we ook zijn, we gaan het niet krampachtig aanhouden als we het niet meer zien zitten, maar we gaan het ook niet uitmaken als het wel goedzit, alleen maar omdat we elkaar zo jong ontmoet hebben!
Ja toch?! Kijken wat de toekomst je brengt, en niet bij voorbaat dingen uitsluiten.

Mannen :rolleyes:

Ja :)

Ik heb dit gesprek vaak met m'n broer. Hij is nu 20, en heeft vanaf zijn 16e een relatie die nog steeds aan is.
Ze hebben samen veel meegemaakt, en het is tussentijds zelfs nog een half jaar uitgeweest nadat zij vreemd is gegaan. Toch was de liefde kennelijk sterk genoeg om met elkaar verder te gaan.
Toch heeft m'n broer z'n twijfels, omdat hij in de tijd dat het uit was met zijn vriendin hheeft gemerkt dat het vrijgezellenleven, en de vrijheid die dat geeft, hem ook wel erg beviel. Hij zegt dat hij het jammer vindt dat hij nu al zijn ware liefde (klinkt wel heel zwaar zo, maar je snapt het wel) gevonden heeft, en qua relaties verder weinig gezien/gedaan heeft met anderen.
Mijn mening is dan: kijk naar de mooie relatie die je hebt, en wees blij dat je die gevonden hebt. Dat is hij dan ook wel met me eens. En hij zal ook niet bij haar weggaan.
Veel mensen hebben weleens twijfels hierover denk ik. Ikzelf kan niet meepraten omdat ik nooit een relatie die langer dan drie maanden heeft geduurt heb gehad, maar ik had laatst hetzelfde gesprek met twee van m'n beste vriendinnen die ook al een jaar een vriend hebben. Zij zeggen het ook jammer te vinden dat ze op deze leeftijd (16) een vaste relatie hebben, terwijl ze eigenlijk nu de bloemetjes buiten moeten zetten (om het zo maar te zeggen). Maar ze willen ook weer hun relatie niet kwijt.
Zo zie je maar, in mijn omgeving is het een redelijk veelbesproken onderwerp.
Ik denk dat je maar gewoon moet kijken hoe het gaat met je vriend, jullie zijn nog geen halfjaar bij elkaar, dus er kan nog van alles gebeuren, lijkt me :)

Edit: spelfouten. Ik heb qua ABN typen niet echt m'n dag vandaag :o

Bepaalt men niet zelf wat hij of zij 'moet' of nodig acht?

Word je niet een beetje doodmoe van dat ge-moet?