Zacht klinkt de morgen...
 

Zacht klinkt de morgen...

Het licht schijnt door de ramen, smorgensvroeg.
De wereld lijkt een stille plek, zo zonder je.
Ook al klinken luide kinderstemmen, hard genoeg,
te weten dat ik echt besta, Zeg eens, mis je me?

Denderend klinken de warme tonen, van de muziek.
Maar nog altijd geen reden, om zo op te staan.
En stilletjes draai ik me eens om, hoe melanchoniek,
van hoe mijn wereld zonder je, niet door wil gaan.

vlug vlug, veranderen! het is melancholiek, toch? en anders ben ik wel dik mis. 'K vind je zinnen iets te lang, maar verder wel mooi verwoord.

ik vind de zinnen totaal niet te lang...ik vind het een leuk gedicht..

Mooi geschreven.. leent zich door de lange zinnen voor langzaam voorlezen, wat weer erg past bij het beeld van asociaal lang in bed blijven liggen omdat je geen zin hebt om op te staan.. Een gevoel beschreven in een paar zinnen! Erg mooi gedaan vind ik..

Maar vooral
Akelig herkenbaar :(..

Genesis

Jee mooi zeg Secreet, zo gevoelig, heel mooi. Ik vind het fijn lezen, juist die lange zinnen, goed verwoord/omschreven!, titel is ook(y)

Wat een prachtig gevoelig gedicht. De lange zitten lopen en passen juist goed hier.. *is stil*

Hier sluit ik me bij aan, heb niet echt kritiek. erg mooi (y)

Excuseer :)

Mjah ik vind de lange zinnen juist weer passend, tis een manier van lezen denk ik...

Echt heel mooi! Inderdaad; zo gevoelig... Een heerlijk ritme en prachtige verwoording; en melancholiek is echt een prachtig woord, vooral ook hoe het rijmt op muziek, en hoe het zo mooi kan worden voorgelezen vanwege het rustige ritme! Verder eigenljk geen commentaar, gewoon prachtig...