2 gevoelsgedichtjes: Muzikaal verdriet & Vroeger...
 

Muzikaal verdriet...

Hoe kan muziek zo somber klinken,
wanner de gitaar zijn lied speelt.
En het verveelt, al die klanken,
die me zoveel aan jou denken doen.

Ja jij verveelt, meer dan toen,
nu je zo ver van me vandaan bent.
Doe niet alsof je mijn gevoel kent,
ze hebben niets gemeen, jij en ik.

Wanneer ik zachtjes stik, in liederen,
die voor jou en mij gemaakt konden zijn.
Doet het me geen pijn, al lang niet meer,
het verveelt me slechts, keer op keer.



Vroeger...


Ik weet dat vroeger, mijn pen niet kon stoppen,
en ik na de eerste regel nog een zin schreef.

Ik herinner me dat ik mezelf moest tegenhouden,
omdat ik maar door bleef gaan en aan je denken bleef.

En ik weet dat vroeger, toen mijn hart nog gebroken was,
alles somber leek en de zon niet langer voor me scheen.

Maar als ik terugkijk en heel soms nog eens aan je denk,
vraag ik me enkel af waar mijn inspiratie zo lang bleef.

Ik vind die tweede stukken beter dan de eerste, hoewel die ook niet slecht is. Ik weet niet waarom ik die eerste minder vind.. mss een vage herkenning ofzo, maar goed. :)

ik herken eigenlijk in alle2 wel iets..ze zijn leuk goed geschreven ik heb geen commentaar..

Het gevoel is duidelijk, in de eerste zit een spelfoutje(wanner), beiden vind ik niet zo geweldig, te gerijmd, maar daarom zijn het ook gevoelsgedichtjes, daarbij maakt het niet zo uit. Ik denk dat je het zelf ook wel zou kunnen verbeteren als je zou willen.

Al zijn het gevoelsgedichtjes, ik vind ze wel mooi; je gevoelens zijn erg goed verwoord...taaltechnisch zitten ze misschien niet zo geweldig in elkaar, maar ik sluit me bij lovetear aan; dat maakt hier ook niet uit. De tweede vind ik absoluut het mooist, ik vind de vorm mooi, en de herhalingen zijn erg leuk. Vooral de eerste strofe vind ik echt heel goed gevonden!