ik ben zoals ik ben!
 

Dat word door veel mensen gezegd. Maar als je dat zegt denk je dan ook na dat je dan ook de balans gelijk stelt, oftewel heb jij dan ook geen vooroordelen over andere? Dus niet zeggen dat een rocker veel drinkt, een breezah type dom is.

Wat is jou mening?

wat heeft het feit dat een breezahtype en alcoholdrinkers dom zijn te maken met vooroordelen. ik kan ook domme mensen accepteren. :p

uhm over het algemeen hebben met mensen beelden geschets bij het woord 'breezah' en 'rocker', kortom vooroordelen.

En je snapt niet wat ik vraag volgens mij.

Buzzin stelt juist dat mensen vol vooroordelen zitten terwijl ze verwachten dat men ze accepteert zoals ze zijn.


Op zich is het wel zo, mensen verwachten dat men hun accepteert zoals ze zijn, terwijl ze zelf zeer veel vooroordelen hebben over andere en ze niet accepteren.

Simpel voorbeeld: een vriendin van mij gaat met een jongen die zich een beetje gothic-achtig kleed, vrij donker dus.
Vraagt een andere vriendin aan haar "hoe kust nou zo'n gothic", net alsof zo een jongen anders zou zoenen omdat hij een andere kledings style heeft.

Vooroordelen :)


Ik verwacht niet dat mensen mij accepteren zoals ik ben, dat mogen ze doen, ik zal ook niet voor ze veranderen.
Maar als ze moeite hebben met mij te accepteren hoeft dat van mij niet, maar laat ze dan geen mening klaar hebben over mij als persoon.

kewl dat je het snapt (y)...

had ook niet anders verwacht

maar uhm, je ondertitel spreekt voor zich zullen we maar zeggen? :evil:

Je stelt dat vooroordelen uitsluiten dat je iemand accepteert. IS dat terecht? Ik betwijfel het.

Ik stel dat het gros van de mensen vooroordelen hebben over andere (groepen) mensen. Maar zelf wensen (om nog maar niet te praten over eisen) dat men hen accepteerd zoals ze zijn, dus zonder een oordeel klaar te hebben.

Ik ben et er op zich mee eens. Mensen zij nou eenmaal zo krom.

Maar eigenlijk ben ik van mening dat niemand puur zichzelf is. Dat kan niet, daarvoor wordt men te veel beïnvloed door de omgeving...

eh accepteren is niet "geen oordeel klaar hebben". Ik accepteer een kennis van me, al heb ik wel het oordeel dat die een beetje te panisch is.

Het woord acceptatie wordt volgens mij verkeerd gebruikt.

goed,waar moet k beginnen..

iedereen die zegt dat ze zichzelf zijn en geaccepteerd willen worden, zijn juist niet hunzelf en worden daarom niet geaccepteerd door de samenleving.
zo debiel zit de wereld gewoon in elkaar. iemand kan niet zichzelf zijn. we spelen altijd wel iemand. we houden onszelf voor de gek en ook andere.

kheb natuurlijk graag dat k geaccepteerd word, maar dat zal toch nooit gebeuren. niet iedereen kan aan jouw eisen voldoen. je hebt er altijd wel wat tussenzitten die zich afzetten. maar dat maakt noujuist verschil. eerlijkheid is ook lang niet altijd goed.

vooroordelen heeft iedereen en altijd,

het knapste is om daar gewoon aan toe te geven en eerlijk te zijn.

Maar jah dat is sociaal en maatschappelijk gezien niet mogelijk , dus naja je doet het altijd op een bepaalde manier verkeerd.
Of je doet het altijd goed hangt er vanaf hoe je het wil zien.

Mensen die hard lopen brullen dat ze geen vooroordelen hebben, hebben ze in het algemeen misschien niet, of uiten die niet of en dat is meestal het geval het is een geaccepteerd vooroordeel.

Maar ook een geaccepteerd vooroordeel blijft een vooroordeel.

En wie sterk voor eerlijkheid is , ontkent de sociale/maatschappelijke gevolgen alsof ze er niet zijn.

Zoals met alles, extreem voor dit of dat is niet goed.
Enigste wat je kan doen is een balans vinden.

Nederlanders beschikken soms niet over een dosis zelfrespect en snappen veel in de psychologie niet. Het is volgens hun allemaal onzin wat er in een ''samenleving'' gebeurd. In Nederland was de basis; de kerk. Zodra de interesse in God is gedaalt, gaat je eigenwaarde omhoog, vind ik en zo leer je jezelf kennen en je meningen over bepaalde dingen.

Waarom zou een gelovig iemand (met interesse in God) geen of weinig eigenwaarde hebben?

Jouw meningen zijn ook gebaseerd op iets, misschien niet op God/het geloof, maar wel op iets dat anderen jou bijgebracht hebben. Ik denk dat het niet uitmaakt of je mening gebaseerd is op mensen of op het geloof, zolang je zelf ook maar nadenkt. Ook kan iemand met interesse in God/het geloof zichzelf juist wel goed kennen. 'k vind niet dat je iedereen zo maar over één kam kunt scheren.

Jezelf zijn bestaat natuurlijk niet. Sommige mensen zeggen altijd dat ze zichzelf zijn, alsof je een persoon bent die niet meer veranderd kan worden. Je kunt jezelf veranderen, en je veranderd zelf ook onbewust. Vooroordelen zijn er altijd al geweest. In natuur worden zwarte eendjes ook doodgebeten of verstoten. Iemand die 'anders' is een mogelijk 'gevaar.'
Gothics kleden zichzelf ook heel anders omdat ze anders willen zijn, maar aan de andere kant willen ze ook weer geaccepteerd worden. En dan nog gek opkijken als je wordt nagekeken ook.
Het slaat op zich nergens op, maar het zit gewoon in de mens. Je moet sommige 'instincten' niet onderschatten denk ik.

Ik denk dat iedereen vooroordelen over vanalles en nog wat heeft, de meesten worden nooit uitgesproken.

Omdat ze voor mijn gevoel in iets geloven wat niet bestaat :o en tjah wat wij Nederlanders ''geloven'' is waar.

Ik vroeg laatst een meisje; ''geloof jij in God?''
(ik wist het eigenlijk wel, omdat ze thuis bidden)
en ze zei ja.
Toen ik vroeg waarom precies, kon ze het niet uitleggen.

Opvoeding en normen en waarden hebben hier vooral mee te maken en ik ben eigenlijk nooit ''gestuurd'', maar probeer zelf in mijzelf te vinden en wat ik met deze kennis doe, zie ik dan wel...

Iedereen is, bewust of onbewust gestuurd. Dat is iig mijn opvattig, zonder sturing kan een kind niet opgroeien. Alleen hebben de meeste mensen het misschien niet zo door, maar iedereen wordt gevormd door de mensen om hem heen (modeling). Zonder sturing was jij niet aan die kennis gekomen en had je jezelf niet kunnen vinden, dan was er geen 'zelf' geweest, bovendien had je niet geweten hoe je jezelf had moeten vinden of kon je er iig niet mee bezig zijn (dan had je niet eens geweten of je dat belangrijk vond of niet of had je er niet bij nagedacht) en je had niet geweten wat met kennis (welke kennis überhaupt - die had je dan niet gehad) te moeten doen.

Ik geloof ook niet dat god bestaat, maar dat maakt dan toch niet dat iemand geen of weinig eigenwaarde of zichzelf niet goed kent heeft? :confused: Ik zie de link tussen die drie (en vooral tussen de eerste twee) dingen niet. Ik vind niet dat geloof de eigenwaarde negatief moet beïnvloeden, 'k vraag me af waarom jij denkt van wel (en dan niet alleen dat ze geloven in iets waar jij niet in gelooft, want dat maakt niet dat het geloof de eigenwaarde van iemand beïnvloed).

niet alle mensen hebben voor iedere waarom een daarom klaar staan