zelfmoordgedachtes
 

hoi,

hoe denken jullie over zelfmoordgedachten?
veel mensen vinden het laf als er iemand zelfmoord pleegt,
maar ik vind het juist verschrikkelijk als diegene zich zo
klote voelt, dat hij of zij niet meer verder wil en dit als
enige uitweg ziet. ( ik praat dan uit ervaring ) .
dus.. hoe denken jullie hierover?

Edit by Quiana: als je niet serieus kan reageren, doe het dan niet, dit is én onzin, én kwetsend.

uhh, ja..
ik heb ze zelf ook. dus ik begrijp andere mensen wel.. Eerst begreep ik het niet..
Mijn oma heeft zm gepleegd, en k heb haar daardoor niet gekent..
ik heb me heel lang afgevraagd waarom ze het heeft gedaan enz.. En toen ik de reden wist (die eigenlijk nog heel vaag is) begreep ik het beter maar nog lang niet helemaal.,
Nu ik dr zelf zo mee bezig ben begrijp ik dr wel..

ik vind het alleen wel moeilijk om dr nu verder over te praten dus laat ik het maar ff hierbij..
je hebt dr waarschijnlijk niks aan.. maar ja.. :( miss dat dr later nog eens iets in me opkomt dan zal k het hier ff bijzetten..

kuzzz

heej,

tuurlijk heb ik er wel iets aan, en als ik dat niet heb, dan misschien wel anderen!!
gewoon posten wat je kwijt wilt

owh jah.. ik kan dus obsoluut niet tegen grapjes over zm..
dat zit nou eenmaal in mij, en zal k wel nooit vanaf komen..
zie topic (is wel een oude mar ja) http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=506026

kuzzzz (dit moest ik dus nog ff kwijt :o)

ik vind het diep triest als mensen erover nadenken

en idd vrij laf als mensen dat doen

echt laf vind k het niet, maar k begrijp niet hoe mensen op zulke gdachtes kunnen komen. hoe kunnen ze zo fucked up worden dat ze alles om zich heen in verdriet achter willen laten. ze hebben zelf enorme pijn, maar waarom gaan ze andere dan pijn doen? zelfmoord is uit een hoofd te praten. zeker weten. kheb wel respect voor de mensen die zelfmoord gaan plegen/erover denken. dat ze die stap durven te nemen. onwetend wat er zal komen. het is de keus van de persoon.

argument

laf, want je kiest de makkelijkste oplossing.

ik kan het niet meer aan dus spring ik maar van de flat (n)

:mad: wat nou laf..
die mensen zijn gewoon zo wanhopig en zien zm als enige oplossing, naar hun idee kunnen ze niet andere.. en als je het echt gaat doen.. dan denk je alleen nog maar aan dat je niet verder kunt. En dat je van je pijn af wilt.
Je denkt op zo''n moment niet aan de mensen die je achter laat.. miss egoistisch maar hun voelen hun pijn, niemand anders kan hun pijn wegnemen, of de pijn van hun overnemen..

srry, k ben slecht in uitleggen,maar ik kan dr gewoon zo niet tegen als dr gelijk gezegd word zm is laf...
miss is vechten heel dapper.. maar als eht vechten niet meer werkt of kan..

Ik snap dat je boos wordt om zo'n uitspraak...maar op een bepaalde manier heeft hij gelijk, wanneer leven te moeilijk is, is zm de makkelijkste weg. Wanneer vechten niet meer werkt of kan is iets waar over te discussieren valt.

Voor mij hebben zm laf vinden en het niet of wel erg vinden als iemand zich zo klote voelt dat hij daar aan denkt/het doet weinig tot niks met elkaar te maken.

Ik vind niet dat het aan mij is om te oordelen of zm laf of niet is. Wel denk ik dat je als je over zm nadenkt, je over het algemeen niet meer helder na kan denken en dat zorgt er voor dat ik twijfel of het 'goed' is of niet.

Ik kan niet beloven dat deze topic open blijft.

ja sorry, niet persoonlijk bedoelt maar dat is mijn mening.

er zijn altijd andere oplossingen, dus als je de makkelijkste weg kiest...

dat weet ik, dat het niet persoonlijk bedoelt is.. :)
en ik weet ook dat dat jou mening is.. maar wat als die andere oplossingen wel geprobeerd zijn.. maar dat de "pijn" hetzelfde blijft.. wat dan.. dan is zm de laatste oplossing en heeft diegene wel gevochten.. dan vind ik het niet meer laf...

Ik vind het niet laf. Zo makkelijk is het nou ook weer niet, hoor. Jezelf vermoorden.

Wel vind ik het vaak nogal egoistisch. Er zijn altijd wel mensen om je heen die van je houden en niet zonder je kunnen. Dat je niet van jezelf kunt houden, betekent niet dat anderen niet van je kunnen houden. Ik vind dat je moet proberen te leven voor die anderen (als je het niet meer kan voor jezelf). En ik weet dat mensen vaak denken dat de wereld beter af is zonder hen, maar er is altijd iemand die je nodig heeft. Heus.

Maar als je echt zo wanhopig bent, als alles zo'n pijn doet dat je het niet meer kan verdragen, dan is het misschien wel de enige oplossing om er voor goed van af te komen. Maar dan hebben we het wel over HEEL wanhopig. :)

Ik vind het ook niet laf, maar ik ben het wel hemaal met Leonoor eens, ik ken het niet (mijn vader wel en naja lama) dus hoe kan ik er dan over oordelen?

Tjesis, pijnlijk topic! Dit brengt zoveel naar boven.

Ik vind zelfmoord niet laf maar het is inderdaad wel de 'makkelijkste' weg. Ik noem het 'makkelijk' omdat je echt niet zomaar jezelf vermoordt. Maar ik vind wel dat je sterk bent als je leeft!

Meer wil ik er even niet over nadenken. Te gevoelig.

Ik heb bewondering voor de mensen die het lukken en bij de mensen die het alleen geprobeerd hebben of nog gaan proberen heb ik alleen maar 1 iets: ZOEK HULP!
Verder hou ik me het liefst zo ver mogelijk van die dingen vandaan. Gewoon, omdat ik van mezelf weet dat ik er niet beter van word als ik telkens iemand blijf helpen, die elke avond bij me om hulp komt roepen, omdat ze weer zelfmoord willen plegen. Ja, wat kan ik daar mee? Die mensen weten zelf heus wel dat ik ze niet kan helpen en bij mensen die bang zijn dat ze zelf zelfmoord gaan plegen kan je alleen maar duidelijk maken, dat je er altijd helemaal achter staat en dat je je gedachtes zelf in de hand hebt, dus als de ene helft het niet wilt, gebeurt het ook gewoon niet.

Ik heb geleerd mijn eigen grenzen aan te geven en bij deze: De verantwoordelijkheid van een menseleven wil ik niet op mijn schouders hebben hangen, dus hou ik mijn afstand.
Het enigste wat je dit soort mensen dan geeft is de aandacht die ze willen, die je heel veel kracht kost zelf en als ze uiteindelijk toch nog zelfmoord plegen krijg je er nog een antiegelijk schuldgevoel bij.
Ik geef ze dus gewoon het nummer van een crisis lijn en 9 van de 10 keer bellen ze die dan niet en dan weet ik dus wel hoe laat het is, tijd voor aandachttrekken. Dit is geen verwijt, maar zoals ik het opvat en niet iedereen zal het door hebben vanzichzelf en zal nu kwaad op me zijn denk ik :p Maar ik ben geen fee en ik kan niet toveren, dus ja...wat moet ik dan?

hier zit wat van in, maar dan kom je weer bij een andere discussie. Ik weet uit ervaring, dat je je rotvecht voor je problemen. Je steekt er zoveel energie in, maar je bent ondertussen wel te lief voor jezelf.

je wilt positief denken, maar als je positief denkt wordt het weer eng, dus laat dan maar zitten
Je wilt vrienden, maar je hebt geen zin om wat te ondernemen
Je wilt hulp, maar je luistert niet naar de hulp die gegeven wordt
Je schreeuwt om aandacht, maar als iemand je helpende aandacht geeft wijs je het af

allemaal van dat soort tegenstrijdige dingen. Logisch dat je zo moe wordt. je vecht tegen dingen die je zelf weer afwijst.

Een depressie is meer het accepteren van tegenslagen.

depressie kan zo over zijn, je hebt het heft zelf in handen. Als je er niet alleen uitkomt, zoek dan hulp, maar ga niet zeggen dat het nooit meer over gaat.

een ziekte zoals AIDS gaat NOOIT over, ik vind dat je dan pas het recht hebt om zelfmoord te plegen, want daar is het tenminste zeker dat het nooit meer over gaat en dat het met de dag erger wordt.

Een collega van mij loopt elke dag met zo enorm veel pijn, in haar nek zitten zenuwen afgekneld en in haar onderrug ook. Soms schieten haar gewrichten gewoon op slot en geloof me, ze werkt gewoon. Ze doet alles om nog wat van haar leven te kunnen maken, maar denken aan zelfmoord? Nee, dat doet ze niet, ze vecht voor haar leven ondanks dat ze zoveel pijn heeft en DAT is pas knap.
Als mensen met een depressie nou ook zo zouden denken: Gewoon leuke dingen blijven doen en genieten van alles. Dan zal er nu wel gezegd worden van: Dat kan ik niet meer!
DAT IS FOUT! Je kan het wel! Je moet het alleen willen! En tuurlijk, het kan lang duren voordat een depressie over gaat, maar ga niet zeggen dat het nooit meer goed komt met je.

Ik ken het zelf ook die gedachtes en veel mensen om me heen begrijpen het ook niet.
Veel mensen deken dat je zomaar even zelfmoord pleegt, maar dat is niet zo. Het is en blijft een grote stap en het is zeker niet laf. Ik vind juist dat je er moed voor nodig hebt. Ik zelf durf de stap niet te nemen en ik heb respect voor mensen die het wel durven.

Het is niet laf dat je geen zelfmoord durft te plegen. Praat jezelf dat alsjeblieft niet aan, daar word je alleen maar depressiever van.

zoals ik al zei: Je bent sterk als je leeft!

:s hoe zou je het dan willen noemen, dapper?

het is iig niet laf.. want je doet het niet zomaar.. dr is vanalles aan vooraf gegaan, en tuurlijk denk je dr eerst wel over na..
(maar op het punt zelf miss niet..:s)
voor de stap zelf heb je veel moed nodig.. (en/of helemaal in de war zijn)
het is inderdaad sterker om te leven.. (denk k)
jeetje, ik weet het nu helemaal niet meer ..:s

Zoals ik vele hier zie typen geloof ik niet dat er een aantal ernstig in de war zijn en dat is een hint naar dat ik niet wil dat hier iemand zelfmoord pleegt:p

Het is laf, in de zin van; je geeft het vechten op, je laat de negatieve dingen van je winnen. Ik vind dat laf ja, omdat ik er nog altijd in geloof dat er voor elk probleem een oplossing te vinden is, en dat niets het waard is om zm te plegen.

Je leven is het kostbaarste wat je hebt... Wees er dan ook zuinig op.

Dat ik het laf vind, betekent niet dat ik er geen begrip voor heb.
Als ik het leven van de persoon bekijk (voor zover ik kan)
die zm heeft gepleegd... Ik weet niet of ik dat had gekunt.
En ik weet iig heel zeker dat het een hele moeilijke beslissing
was om er toe te komen... Daar heb ik wel begrip voor ja.
Bewondering ook wel.

Omdat ze er al ontzettend lang mee rond liep, verschillende dingen had gedaan om haar problemen op te lossen, en toen ze het uiteindelijk deed, er heel goed over nagedacht heeft.
En dat op haar eigen manier heeft laten blijken.

Of zm dapper is of laf... Dat kan je niet zomaar zeggen imho,
het zal per situatie, persoon enz verschillen.

Offtopic: Heb een aantal posts verwijdert, als de topic gesloten wordt, merk je dat vanzelf wel, hoeft geen hele discussie aan vooraf te gaan. ;)

daar ben k het nou helemaal mee eens..

Het lijkt misschien een makkelijke oplossing, maar dat is het zeker niet.

Ik had het zelf af en toe, dat ik er geen zin meer in had...ik vroeg me af wat ik hier nog deed omdat ik geen vrienden had en familie die me niet begreep (omdat ik niks meer wilde vertellen behalve aan mijn psycholoog, lerares en een vriend van Internet). Ik zat soms een paar dagen op mijn kamer weg te kwijnen, en dacht dan wel aan de dood ja...maar ik heb nooit serieus overwogen er een eind aan te maken. Ik dacht namelijk altijd aan de tijd die komen zou, ooit moest het toch beter gaan en het leven zinvol en leuk worden. Ik kan nu zeggen dat dat inderdaad gebeurd is maar dat wist ik toen nog niet. Ik kan ook beter zeggen: ja ik wilde dood, maar ik deed het niet.

Ik ben nu heel blij dat ik het niet overwogen heb. Ik ben nu best blij met mijn leven en geniet ervan dat ik hier nog mag zijn, en geniet van mijn ontwikkeling. Ik ben namelijk in een paar maanden erg veranderd en word steeds blijer met mezelf.

Ik kan er NIET tegen als iemand zegt dat iemand die zelfmoord pleegt, sterk is. Ik zie het juist andersom. Hij/zij kan het niet aan om nog te leven, ben je dan sterk? Nee. Hiermee wil ik niet zeggen dat ik het afkeur. Ik kan me er wel iets voorstellen. Ik denk dat je dan in zo'n waas zit van ellende en radeloosheid, dat je niet meer aan anderen denkt, niet meer aan de toekomst, alleen maar aan het eind. Ik weet dit omdat 1 van mijn beste vrienden al 4 vriendinnen heeft verloren door zelfdoding, en hij nog ongeveer wist wat er in ze omging. Maarja, op het laatst vertelden ze niets meer van hun gevoel.

Mensen die zelfmoord van te voren aankondigen; dat keur ik af. Ten eerste zaai je dan paniek, ten tweede gaat het anderen niets aan, je moet ze niet daarmee opzadelen. Maar zolang ze nog aan anderen denken en aan de toekomst (bijvoorbeeld door te zeggen dat je dood wilt en vervolgens een afspraak te maken voor komend weekend), denk ik dat het nog wel goed zit. Nouja goed, er is natuurlijk wel degelijk iets aan de hand. Ik hoop dan ook dat iedereen die aan zelfdoding denkt of gewoon aan de dood, hulp zoekt...

Nouja, weer een hoop gelul van mij wat misschien helemaal niet over dit topic gaat. Ik wil in ieder geval nog zeggen dat ik zelfmoord niet egoïstisch vindt. Iedereen kiest voor zijn eigen leven of dood. Niet een ander. En oordelen over een ander is dan al helemaal fout. Maar ik baal er wel van als ik hoor dat iemand op een openbare plaats zelfmoord heeft gepleegd. Van de Martinitoren springen bijvoorbeeld (zoals laatst in Groningen is gebeurd), of voor een trein springen (een vriend van mij is overleden doordat hij aangereden is door een trein, dit was geen zelfmoord, maar ik hoorde wel dat de machinist maanden niet heeft kunnen werken van de schok, dit doe je iemand toch niet aan?).

Dusse, hou het lekker bij jezelf als je echt wilt. Geen paniek zaaien, geen aandacht vragen, en ook niet op een openbare plek onbekende mensen de stuipen op het lijf jagen...

Bugge: Yep, en als het even kan je zelf ook niet ophangen in het trapgat. Denk eens aan je arme moeder die thuis komt, naar boven gaat en je daar ziet hangen!

Ik heb ook nooit overwogen om echt zelfmoord te plegen. Ik heb er wel aan gedacht maar ik had heel duidelijk voor mezelf: 'zelfmoord plegen is een uitweg, geen oplossing' en 'ik wil leven'. Dit heeft me er doorheen gesleept. Verder heb ik het geluk dat ik met een aantal vrienden heel goed kan praten.

Ik heb iemand gekend die zelfmoord heeft gepleegd en ik kan het eigenlijk nog steeds niet over mijn hart verkrijgen om er het etiket 'laf' op te plakken. Natuurlijk, je bent sterker als je jezelf ervan kan weerhouden, maar dat moet je ook maar kunnen... Omstanders zien vaak wel een uitweg, degene die er een eind aan maakt niet meer. En hoe je hem die oplossing kan laten zien weet ik ook niet.

Ik vind het niet triest als mensen erover nadenken, maar slim vind ik het niet. Soms kan ik het wel begrijpen. Maar die mensen moeten ook wel begrijpen dat het niets oplost en dat er nog zoveel goeds kan komen

nou mijn topic maakt behoorlijk wat gedachtes en gevoelens los.

ben het er wel mee eens dat sommige mensen het alleen maar doen om aandacht te trekken.
even voorbeeldje: een meisje bij mij op school roept de hele tijd dat ze het wil doen, maar alleen als er mensen in de buurt zijn, verder is het een hele vrolijke meid zonder echte "problemen" of andere dingen. dit is echt een typisch geval van aandachttrekkerij. en dit doet zo'n pijn. :(

ik kan opzich wel begrijpen dat mensen het laf vinden. je laat toch mensen achter die om je geven en je geeft het vechten op.
zelf ben ik het hier verder niet mee eens. ik vind dat als mensen ( including myself ) gewoon niet meer tegen het leven kunnen, dat ze zelf die keus moeten maken van verder of niet. ze kunnen dan wel rekening houden met de mensen om hun heen, maar dan is het ten eerste niet meer hun eigen keus en ten tweede moeten die mensen hun leven niet leiden.

ik denk niet dat je het kunt samenvatten met alleen 'laf' of 'dapper'. het is maar net van welke kant je het bekijkt, en dan nog niet 100% waar naar mijn mening.
je kan het laf vinden, omdat je niet (meer vecht)
je kan het ook dapper vinden, omdat je nooit kán weten wat hierna komt...
uit twee verschillende invalshoeken bekeken dus.
ik zou niet iedereen over één kam willen scheren en daarom ook niet willen zeggen van 'ik vind het dapper of ik vind het laf'.
het hangt met een heleboel dingen samen.
ik kan eigenlijk alleen maar respect hebben voor een keuze (hoewel ik dat respect niet gelijk op zou kunnen brengen :bloos:) maar voordat die keuze is gemaakt, iemand er zeker van proberen te weerhouden, en hem/haar de andere kant te laten zien, als je begrijpt wat ik bedoel...

liefs, wendy

waar doel je op met deze vraag?

Dat niet alles is zoals jij het ziet (y)

Maaruh, een antwoord op de vraag?
Ik ben eerlijk gezegd wel benieuwd naar je antwoord. :)

HEt is jammer dat je niet meer kan discussieren over een onderwerp ipv een persoon. Onderwerpen worden met persoonlijke ervaringen gemeten en brengen daardoor onnodig en nutteloze emoties met zich mee.

Ontopic: ik vind ze niet laf, overleven is een primair levensinstinct. Daar ga je niet zomaar tegen in.
Onnodig? Dat zeker, het is niet het leven dat voor die mensen vaakzo kut is, het is de manier waarop ze er tegen aan kijken.

Wat doe ik met die mensen? Ik zou ze tot in zeker emate helpen, word ik er in meegesleurd dan volgt de gouden-koets methode -> Zwaaien en verlaten. Twee mensen in een depressie hebben geen zin.

Waar de drempel ligt tussen helpen den de gouden koets methode... ik heb (nog en hopelijk blijft dat zo) geen idee.

Eerlijk gezegd snap ik niet waarom het zo erg is.

Ik vind het wel overdreven als je er geen duidelijke rede voor hebt,
ik vind als je met zoiets komt moet je ook proberen uit te leggen waarom het komt dat je zo over de zaken denkt. Anders moet je erover ophouden.

De gedachtes zelf zijn nutteloos, maar heel vervelend natuurlijk.

precies zoals ik het vraag.
omdat je iets zei over aandachttrekkerij.
ik ken deze situatie van iemand, en vraag me af, of je dat als aandachttrekkerij ziet.
WANNEER iets voor jou echt puur en alleen aandachtstrekkerij is.

ik vind dat geen aandachttrekkerij.. want zoals je al zei was diegene helemaal hopeloos, dan is het toch meer dan logisch dat ze iemand belt enz..
maar das mijn mening :s

Mensen vergeten soms te kijken naar de ''grote fout'' die er in de hersencellen ontstaan omdat deze langzamerhand steeds verkeerde info ontvangen, de maatschappij is zo ******* hard en je moet gewoon sterk in je schoenen staan en van jezelf houden. Die mensen kunnen dat niet meer en dat heeft heel veel met de opvoeding te maken (ethiek en psycho).

Hoe vaak zie je niet dat schozfrene mensen verlaten worden, omdat de omgeving (maatschappij) het werkelijke probleem niet doorheeft?

Daar baart mij weer zorgen en nieuwe vragen op....

Ja, ik wil je jongerenzorgkant op :)

Ik denk. Dat in een paar gevallen de pijn zwaarder te dragen is dan de pijn van al die andere mensen. Maar de woorden zijn snel gesproken. "Ik wil dood." Vooral door pubers die proberen om invloed uit te oefenen in hun leefomgeving.

Het is eigenlijk zo triest dat je je ermee bezig moet houden of het 'echt' is of 'wannabe'. Dat het sowieso zo vaak niet echt is. Want daarmee ga je voorkomen aan het probleem voorbij, terwijl het zeker wel een reëel probleem is.

Als je echt -helemaal hopeloos- bent, dan pleeg je gewoon zelfmoord en ga je niet rondkwakkelen.

Ik denk dat je als buitenstaander vrijwel nooit een echt oordeel er over kunt vellen, maar ik denk dat je het als persoon in kwestie ook niet kan. De buitenstaander omdat je niet kunt zien wat er echt in de persoon in kwestie om gaat en de persoon zelf, omdat deze alles (te) verkleurd ziet.

En btw, al is het aandacht trekken, die aandacht wordt niet voor niks getrokken, denk ik. Negeren of iemand afwijzen is wel het *stomste* wat je dan kan doen, denk ik. (Hoewel je ook op jezelf moet letten natuurlijk.)

De maatschappij is hard, het zal me niet (meer) verbazen als mensen hier fel op gaan reageren en niet realistisch blijven...

nou, had je dat liever gezien dan?
waarschijnlijk wou diegene toch niet dood, en om niks doms/ verkeerds te doen heeft diegene iemand gebelt..
dat vind ik dus eigenlijk alleen maar goed, dat diegene iemand belt en niet dr echt een einde aan maakt, en dan krijg je te horen dat het om de aandacht is..

Lees mijn post en ga op zoek naar Mir... ({)

Als zelfmoord de oplossing voor problemen was, zou er helemaal niemand meer op deze wereld zijn toch? Wel kan k goed begrijpen als iemand totaal geen uitweg meer ziet (om wat voor reden dan ook). Ik vind het 'knap' dat iemand t kan doen, maar ik vind t nog knapper als iemand het toch niet doet, en daarna weer een gelukkig leven gaat leiden!! DAT vind ik knap. Ook heb k respect voor mensen die naar depri mensen willen luisteren, ze helpen en zo kunnen tegenhouden..

Dan ben je niet helemaal hopeloos, maar denk je dat je nog te redden bent, immers als dat niet zo zou zijn, waarom zoek je dan contact met iemand? Nergens voor nodig.