Ode aan Carin en de herfstwandeling
 

Denk de auto's even weg,
het kille straatbeton
Hoor het flierefluiten
en loop een blokje om;

Zie de arm der blad en
kijk een boomgezicht
Alsof het stilaan zeggen wil
dat er bezieling ligt

Voel takjes onder je voeten kraken,
die de jaren doen ontwaken,
van een wel eerder bewandeld pad

En dans de bladeren in je wandel
Huppel straten blij
Praat, voel, zing, lach,
je volledig vogelvrij

Dit gedicht heb ik gemaakt in de trein terug naar huis, na aanleiding van een herfstwandeling met een vriendin(Carin) door Den Haag

Je einde vind ik erg mooi, je stijl vind ik wel iets hebben in dit gedicht, alleen vind ik hem toch minder mooi dan je andere gedichten. Sommige stukjes vind ik net iets te simpel, zoals bijvoorbeeld de laatste regel van de eerste strofe, het komt waarschijnlijk door de rijm denk ik, ik vind het een beetje moeilijk aan te wijzen, is meer iets gevoelsmatigs.

ik kan mij daar wel wat bij voorstellen, het is ook wel een beetje gerijmd, ook omdat ik weet dat ik in die 1e strofe enigszins heb lopen zoeken naar iets "passends";), goed gezien dus:). Vanaf strofe 2 verliep dat natuurlijker, kwamen de zinnen zo in mijn hoofd als het ware. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat het maakt dat het toch minder is:)...

Ik vind hem iets minder 'dromerig' :), iets minder mysterieus, als je begrijpt wat ik bedoel.

Ja, ik begrijp het en ben het met je eens. Dit is vrij rechtstreeks verteld zeg maar.

het loopt ontzettend goed

't is een lief gedichtje. het doet me denken aan dat liedje van Gerard van Maasakkers. "Hé gade mee..."

Ik vind het echt een heel goed gedicht; leest meestal heerlijk weg en de verwoording is echt heel erg goed. Knap gedaan, een herfstgedicht is toch altijd wat moeilijker omdat het vaak snel standaard wordt; hier is dat juist helemaal niet :). Ik vind alleen dat het soms iets minder soepel loopt, nl. deze zin:
Voel takjes onder je voeten kraken,
Ik weet niet waarom, maar deze vind ik gewoon niet zo aansluiten qua klank denk ik... maar verder echt een prachtig gedicht :).