is liefde bedrog?
 

Kil en angstaanjagend
Is de blik in je ogen
Langzaam wordt me helder,
dat alles is gelogen

Liefde ken je niet,
over trouw maar niet te spreken
Mijn wereld stortte in,
het had zo mooi geleken.

Waar haalde je het vandaan
om zoiets bij me te doen?
Ik heb me laten meeslepen,
al vanaf onze eerste zoen

Leegte voel ik van binnen
Tot niets meer in staat.
Het lijkt alsof mijn verdriet
echt nooit meer over gaat

Maar toen kwam het besef,
dat ik jou niet verdien.
weer zoeken naar mijn eigen ik
Ga ik dan toch het licht weer zien...

Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe je gedichten eruitzien als je ze niet zo probeert te rijmen, probeer minder met punten aan het eind van een zin te werken, dat kapt het een beetje onnodig af vind ik. Ondanks dat vind ik dit toch wel de beste die je tot nu toe geplaatst hebt. Hij loopt soepel, maar is toch weer een beetje cliché, maar dat moet wel als je pas net begonnen bent met schrijven.

Best een leuk gedichtje vind ik :). Ik vind de eerste twee strofes erg mooi, maar daarna zwakt het wat af vind ik. In dit gedicht zit trouwens al wel een veel beter ritme! Ik heb nog een paar suggesties, misschien heb je er wat aan:

Liefde ken je niet,
over trouw maar niet te spreken
Mijn wereld stortte in,
het had zo mooi geleken.
- Waarom heb je hier een punt aan het eind van de laatste regel gezet? Vind ik eigenlijk zonde, want dat staat een beetje onregelmatig.

Waar haalde je het vandaan
om zoiets bij me te doen?
Ik heb me laten meeslepen,
al vanaf onze eerste zoen
- In de laatste regel loopt 'al vanaf' niet zo mooi vind ik, daardoor loopt het een beetje stroef. Ik zou hier zelf eerder 'vanaf al' van maken.

Leegte voel ik van binnen
Tot niets meer in staat.
- In deze zin snap ik het verband niet helemaal; volgens mij klopt de zinsconstructie niet helemaal..