Ik ben dus weer eens gigantisch teruggevallen
 

Ik word er zo ziek van... bij elke kleine tegenslag val ik weer helemaal naar beneden. Ik weet dan echt niet meer wat ik moet doen. Wat ik gisteren opschreef Ga weg, ik wil ik niet meer zijn en ik heb mezelf niet eens meer tegen kunnen houden... ik heb weer gesneden en ik vond het fijn.
Ik weet het echt niet meer, ik word gek van mezelf, ik ben veel te dik, maar ik heb geen discipline om weer te gaan lijnen, ik heb weer overgegeven en ik voel me niet eens schuldig... kortom: het gaat weer eens gigantisch mis. 1 pluspuntje... ik zie het nu wel zelf in, ik kan er alleen niets aan doen. :( ik weet het echt niet meer :( waarom gaat het al-tijd fout???

*weet niet waarom ze dit nou weer opschrijft*

Meissie, zoek hulp, professionele hulp, je weet dat je het nodig hebt.
Probeer het in ieder geval eens, wie weet werkt het.

Ik val ook snel terug, maar aan de andere kant kom ik elke keer ook weer sneller uit mijn dal. Het voelt minder leuk, ik leef op het moment steeds tussen zich snel afwisselende pieken en dalen..

Gisterenavond voelde ik me nog helemaal verrot (alles, maar dan ook alles leek nutteloos). Vanochtend was het een beetje gemengd, ging nog wel .. hoewel het me niet echt lukte om sociaal te zijn, heb vandaag nog niemand gesproken (heb gewoon overal ja en nee op geantwoord en ben doorgelopen) :o

En nu begin ik me te realiseren hoe dom ik eigenlijk weer bezig ben, tsja :) het waait wel weer over bij mij..

Bij jou weet ik het niet, jij uit je emoties destructief en dat is natuurlijk niet zo best. Als ik het positief bekijk, heb ik in mijn rothumeur gisteren zelfs iets goeds bereikt: de neiging om dingen te slopen was er niet, tenminste .. ik kon mezelf beheersen :) Luisterde gewoon naar muziek en keek een beetje triest voor me uit..

Ik weet ook niet waarom ik het allemaal opschrijf nu, waarschijnlijk gewoon om het kwijt te raken :o sterkte in ieder geval :)

Mjah ik ken het wel.
Ik heb het gevoel dat ik nu ook weer begin terug te vallen.
Ik wordt steeds somberder,krijg weer steeds meer een hekel aan mezelf,en heb steeds minder zin in het leven.
Het lijkt wel dat als ik me iets beter voel,ik meteen weer word teruggezogen in die put (hmm dat klinkt raar,kan het ff niet beter verwoorden :o)
Maar ik wil het niet,en ik probeer er ook tegen te vechten,lukt me alleen niet :(
Maar goed,meer dan sterkte kan ik niet zeggen,ik zou namelijk niet weten wat je zou kunnen doen.
Ja hulp zoeken,maar dat helpt niet bij iedereen,bij mij tenminste niet,maar misschien bij jou wel.
Sterkte!

:( Ik zie het ook wel dat het waarschijnlijk nodig is, maar ik durf de stap om het aan mijn ouders te vertellen niet te zetten, omdat zij het onzin vinden en mij dan vreemd aan gaan kijken. Dan schaam ik me zo...
Trouwens, nu gaat het weer redelijk goed, maar ik weet niet hoe dat morgen zal zijn... argh.

Kweet precies wat je bedoelt.....
heb zelf al ruim 2 jaar een eetprobleem met pieken en dalen...:(
afentoe gaat het perfect met me en soms kan ik alleen maar huilen....
naja, ik kan je nie egt verder helpen denkik aangezien ik nu weer in een (flink) dal verkeer..... (eten uitgekotst...)

veel sterkte durmee in elk geval

and remember: you R not the only one!

Kus van mij

Luister alsjeblief naar Leonie en het enige dat ik verder kan doen is je liefde sturen.. (l)

Sterkte meis, ik hoop dat je snel weer op MSN bent, dan kunnen we er misschien over praten. Als je wil. Pas goed op jezelf.

:) Dank je wel. Misschien moet het toch maar... maar hoe gaat dat dan?

Zoek hulp meis...

(je hebt met je verkeerde naam gereageerd... dacht ik zeg het ff, zag je niet op msn)

:(Erg vervelend zeg dat je steeds weer die terugvallen hebt. Ik weet uit eigen ervaring hoe frustrerend dit kan zijn. Word je zeker best wel moedeloos van?... In ieder geval net zoals een aantal anderen je al aanraden, raad ik het je ook aan om professionele hulp te gaan zoeken....ik weet het, tis een moeilijke stap, maar zet die stap please en wie weet hoeveel je er aan kan hebben!....hoe je dat het beste kan aanpakken.....je kan het er eerst met je ouders over hebben, maar je geeft al aan dat dit wel wat moeilijk ligt. Je kan je ouders er ook buiten houden (al zal dit wel wat lastig zijn).....en een afspraak maken bij de huisarts...hij/ zij kan je doorverwijzen naar een psycholoog/ psychiater...en dan krijg je gewoon eerst een kennismakingsgesprek met die psych om te kijken waar je nou precies mee zit....dit ging bij mij heel goed in overleg..en er wordt niks gedaan zonder jouw toestemming!....jij hebt veel inspraak in jouw soort "behandeling"/ therapie......

Meid, ik hoop dat je hier wat aan hebt en ik hoop zo dat je hulp zoekt. Ook al gaat het soms wel weer, die terugvallen blijven komen en gaan en wil je weer stabiel worden, dan zul je echt hulp nodig hebben!!..


heeel veel succes er mee:)
liefsknufssssssmariamne :)

Thank ye :)