zelfvertrouwen...
 

Ik kan me nog herinneren, toen ik in de eerste klas zat dat ik ongelooflijk veel zelfvertrouwen had. Voor mijn gevoel dan, ik durfde aardig veel, stapte op mensen af en had daar best wel lol in.
Maar nu, ik doe het echt niet meer, ik weet niet meer wat ik tegen mensen moet zeggen, heb geen gespreksonderwerpen en er vallen dus altijd van die stiltes. Dat heb ik eigenlijk bij iedereen...
Nu vind ik een jongen leuk, maar durf hem niet aan te spreken en dat terwijl ik hem op donderdag avond zie, zaterdag middag en soms zelfs zaterdagavond.. maar ik durf hem echt niet aan te spreken, puur om het 'geen gespreksonderwerp hebben'. Wie heeft dit nog meer? Heeft iemand een oplossing?

Bij mij is het juist omgekeerd. Nu heb ik juist veel meer zelfvertrouwen als in bijvoorbeeld de eerste. Wat misschien wel helpt is om gewoon bij hem te gaan staan, vaak komt het dan vanzelf wel goed. :)

Had en heb ik ook,
Het wordt alleen maar erger als je het gewoon niet blijft proberen.

Jij hoeft ook niet altijd diegene te zijn die vanalles te vertellen hoeft te hebben. En als je geintresseerd bent in andere mensen en ik neem aan dat je dat bent :p dan kan je ook naar dingen vragen. Als er stiltes vallen hoeft dat niet aan jouw te liggen en het is niet erg dat dat welles gebeurt. Als je er maar niet voor uit de weg gaat. Gewoon doen. Je weet vast wel wat te verzinnen. Het hoeft niet super interresant te zijn of leuk. Gewoon (blijven) proberen.

Ik heb ook weinig zelfvertrouwen... en iedereen zegt het tegen me. Wat ik me dus afvraag is hoe je zelfvertrouwen krijgt als er zoveel verkeerd is gegaan in je leven...

Ik heb ook hetzelfde als de topicstarter ..

In de eerste/tweede en vooral derde durfde ik een stuk meer.
Stapte veel meer naar mensen toe enzo..

Nou zit ik in de 2de van mbo ...
Nou heb ik wel een groot aantal goede vrienden waar ik echt mee kan lachen en die je kunt vertrouwen.

Maar als ik bijvoorbeeld naar iemand wil stappen die ik niet of niet goed ken, dan durf ik dat niet (meer) .. of als een meisje vraagt om een vuurtje of probeert een gesprek met me te beginnen is dat vaak van korte duur .. en dan altijd omdat ik te snel het gesprek afkap :mad:

Het ligt niet aan me uiterlijk, want ik hoor redelijk vaak dat een meisje mij "leuk"/"knap" vind .. en op een avond zijn er tog wel wat meisjes die op mij af stappen ..

Nou is er een meisje wat ik heel leuk en mooi vind en ik heb nog eerder gehoord dat zij mij leuk vind, alleen volgens mij heeft zij hetzelfde probleem als mij :|
We praten wel eens, en soms heel lang aan kijken, maar we hebben nooit eens een lang en goed gesprek :mad: (n)

Zit je uiterlijk mee en dan krijg je dit gezeur :mad:

het antwoord staat al in de titel van je topic.

Ik vraag me soms ook af hoe ik dat eerst deed, contact maken met mensen. Nu lukt me dat niet meer. Ik scherm me steeds meer af, zonder dat ik weet waarom.