Een zachte, goede morgen...
 

Een zachte, goede morgen...

Het licht schijnt
terwijl ik je missen moet.
Maar het doet me goed,
weer aan je te denken.

Hopeloos te bedenken,
dat jij hier zou zijn,
mocht de dag zich later
in duisternis bevinden.

En het water stroomt
terwijl ik mijn haren was.
Zo groen is het gras,
wat er gister bruin bij lag.

Ik zeg gedag,
tegen de zon,
de wind,
de herfst.
Een goede morgen,
tegen de mensen.

Ik vind de laatste twee regels minder, de rest van het gedicht is erg goed. :) *raakt*

redelijk hoe ik me voel nu...

*mooi!!!*

Ik vind inderdaad de laatste twee zinnen wat minder; ik heb het idee dat die niet zo bij de rest passen, en ook niet zo in het ritme passen... Verder een heel mooi gedicht; het spreekt me erg aan!