herfstredding
 

De herfstzon danst zacht,
op mijn gezicht.
De wind die zachtjes lacht.
Het is jouw eind , jouw feest,
je ogen vallen langzaam dicht.
Na een laatste liefdevolle blik.
Dat was absoluut je einde geweest,
als niet dat ogenblik,
de zon je had gestreeld
De wind je had gekust.
Dankzij de herfst
met het mooiste kleurenbeeld,
verdwijnt je onrust,
als blaadjes die vallen,
Van de boom.
Spoelt alles weg,
Mee met de regenstroom.



tja ik ben er niet helemaal tevreden over....suggesties iemand?

jouW eind, jouW feest

ohja nu je het zegt :)

ik vind de eerste zin niet zo klinken, 'zacht' en 'gezicht', te veel 'ch' in 1 zin. maar nu zijn we aan het kommaneuken :p Ik vind het geheel mooi verwoord, het straalt een zekere rust uit. (y)

ooh dankje..ik vind hem zelf eigenlijk een btje slecht :o

Ik vind de verwoording goed; herfstredding is ook een erg mooi gevonden woord. Alleen kan ik het ritme in dit gedicht niet zo vinden; ik struikel telkens over de volgende zin eerlijk gezegd...ik denk dat dat komt omdat je gedicht een beetje rommelig op is gebouwd; een beetje veel wisseling van regellengte.