Gewoon?
 

Wat ik me afvraag, wanneer is iets gewoon en wanneer is iets ‘meer dan ‘gewoon’ een beetje anders’? En dan bedoel ik qua gedrag, gedachten, enz., dus wanneer is een persoon gewoon en wanneer is iemand ‘meer dan ‘gewoon’ een beetje anders’?

gewoon noemt men vaak doorsnee, wat bij de meeste mensen voorkomt.
En ik ben het daar totaal niet mee eens

En wat komt dan bij de meeste mensen voor? Ik kan niet zien wat iemand anders denkt of voelt bv...

Wat vind jij dan?

De maatschappij bepaald wanneer iets 'normaal' of 'afwijkend' is...
In sommige landen zeggen ze dat mensen met een psychose doorde duivel bezeten zijn.. Wij, in NL weten dat een psychose een ziekte is...
Misschien een vreemd voorbeeld, maar wij bepalen de normen/ waarden...

Joyce

Helemaal niet zo gek hoor, ik ben het met je eens.

Onze maatschappij bestaat uit drie dingen;
normen
waarden en
regels

Als je je aan alles houd wat JIJ normaal vind, ''hoor'' je in deze maatschappij.

Heel veel mensen vergeten alleen de maatschappij en denken alleen maar aan de groep. ''Als ik maar net zulke cijfers haal als die en die'' maar ze vergeten dat zijzelf de maatschappij zijn...

Als je je aan niks houdt, dan hoor je toch ook in deze maatschappij? Iedereen die op aarde rondloopt behoort tot 'de maatschappij'.

Maar waar op gereageerd wordt, is niet wat ik bedoelde. Ik bedoelde meer: 'ik ben graag alleen, bevind me niet graag onder mensen, enz.' is dat 'gewoon een beetje anders' of is dat 'meer dan gewoon een beetje anders'.

Ik hoop dat het zo iets duidelijker is wat ik bedoel.

Het is altijd makkelijk je te verschuilen achter de eisen die de maatschappij stelt.

Maar wat zegt het je, en waar ben je het mee eens of oneens?

Het is afwijkend van wat een hoop anderen zijn/zouden willen.

Wat is de waarde van het antwoord voor jou?
Zou je het veranderen wanneer het, maatschappelijk gezien, totaal on-acceptabel zou zijn?

Maar is dat dan 'gewoon een beetje anders' of is dat 'meer dan gewoon een beetje anders'?

Ik ben dingen een beetje op een rijtje aan het zetten en daar wil ik de meningen van anderen ook bij gebruiken. Veranderen zou ik niet doen als het maatschappelijk gezien totaal on-acceptabel zou zijn; ik heb anderen niet met mijn gedrag, ik ben geen gevaar voor de maatschappij, enz.

1) Die mening zou voor iedereen anders zijn. Ik vind het vrij gewoon. Er zal best een 'reden' voor zijn dat je je zo gedraagt.

Anderen zullen misschien wel roepen "je bent hardstikke gek! ik ga elk weekend flink feesten met zoveel mogelijk mensen erbij!"

2) Ik denkd at het voor jou belangrijker te weten is hoe jij zelf er naar kijkt. Stel dat je jezelf zou observeren, wat zou je zien?


groetjes
moenbase

1) Voor alles is een reden, wat niet betekend dat iets vrij gewoon hoeft te zijn.
Ik vind het ook niet overdreven raar, maar anderen schijnen me altijd wel een beetje 'apart' te vinden. Dat interesseert me niet (meer) zo dat ik me daar rot door ga voelen, maar bijvoorbeeld: ik lijkt van bepaalde 'gewoontes' niet op de hoogte te zijn en dat vind ik vervelend.

2) Ik weet wel hoe ik naar mezelf kijk, maar ik leef in een wereld met andere mensen, ik wil bv. weten hoe ik met die andere mensen om moet gaan, enz.

Als je het forum zo eens bekijkt merk je al gauw dat er veel onderwerpen tussen zitten die grote taboe zijn, en blijkbaar voor een hoop mensen maatschappelijk (nog) niet-acceptabel zijn.

Het gaat vooral om: "Ik weet wel hoe ik naar mezelf kijk, maar ik leef in een wereld met andere mensen, ik wil bv. weten hoe ik met die andere mensen om moet gaan, enz."

1a) Het is mijn waarheid, alles is mogelijk. Ik sta nergens meer versteld van. Ik keur sommige dingen/gedrags-uitingen goed of 'af', dat niet wil zeggen dat ik ze ongewoon vind.

1b) Bedoel je dat het je helemaal niets uitmaakt, of dat het je alleen niet meer zodanig uitmaakt dat je je naar/vervelend gaat voelen?

1c) Het is makkelijk om te zeggen "je kunt niet overal van op de hoogte zijn".
Waarom zou je graag op hoogte willen zijn van gedragsuitingen van anderen?

2) Dat hangt van de type-mensen af waarbij je het zou willen 'proberen'.

Hoe doe je het nu wanneer je met mensen samen bent?

1b) Ik denk het tweede.

1c) Er is een verschil tussen 'niet overal van op de hoogte zijn' en 'overal niet van op de hoogte zijn'. Ik zou graag van gedragsuitingen van anderen op de hoogte willen zijn, omdat ik, zoals ik al zei, in een wereld met anderen leef.

2) De mens in het algemeen.

Dit is niet het enige wat misschien onder 'niet gewoon' valt, 't is één van de dingen.

Echt heel vaak ben ik niet met mensen samen...maar wanneer ik met mensen samen ben, komt het er op neer dat ik m'n eigen gang ga, tenzij mensen echt tegen me zeggen/vragen hoe, wie of wat.

Ik gaf naar mijn mening een formeel antwoord op de vraag wat 'normaal' is..
Ikzelf houd ervan om juist een beetje tegen de maatschappelijk verantwoorde regels aan te schoppen.. ;) -Dit terzake-

Uit je post begrijp ik dat je het niet geheel met mij eens bent.. Wil je dán ook argumenten geven over wat volgens jou 'wanneer en waarom normaal is'?

Joyce

Gewoon: geaccepteerd door de maatschappij waarin je leeft,
doorsnee idd.

Wanneer iets meer dan gewoon een beetje anders is...
Als het zo anders is dat het niet meer in het beeld van de gemiddelde persoon uit de maatschappij waarin jij leeft past.

Zoiets, denk ik.
Wat ik al zei, ik denk dat iets abnormaal (meer dan gewoon een beetje anders bedoel ik nu ;)) is als het niet meer in het beeld van de gemiddelde persoon in de maatschappij waarin jij leeft past. Als het storend is, enz.

Ik denk dat er (veel) meer mensen zijn die zich zo voelen of denken, maar zolang je wel met andere mensen op een normale manier kan omgaan ed, (en het dus geen erg storende factor is in jouw leven), het geen probleem is...

Mensen verschillen nou eenmaal, dat je niet aan het 'standaard beeld' voordoet, betekent niet dat je gelijk abnormaal bent...

Je zegt dat je niet goed ziet hoe anderen zich voelen, maar zover ik weet valt dat best mee eigenlijk, wat ik gezien heb, en met je vriend bv...

Ook het alleen zijn... ik denk dat je liever bij je vriend bent dan alleen toch?

M'n vriend is een uitzondering op alles (en ik ben zeker liever bij hem dan alleen, in dat opzicht kan en wil ik juist niet alleen zijn)...maar 't is ook meer en anders dan alleen niet goed zien hoe anderen zich voelen (dat zie ik soms/vaak wel, maar verder niet zo oid).

1b) ok.
1c) Vanwaar dit *plotselinge* besluit?

2) Ik neem aan dat je wel mensen in je buurt hebt met wie je het goed kunt vinden, misschien kun je via hen meer contacten op doen en op deze manier een deel van het menselijk ras leren te begrijpen?

In plaats van je eigen gang gaan kun je proberen je open te stellen voor anderen?

Ik denk dat iedereen een eigen beeld heeft van wat 'gewoon' is.
De één vermaakt zich graag door te gaan feesten, terwijl de ander dolgelukkig is met een strandwandeling in de avond.

Wie is er nu normaal volgens jou, of volgens 'de maatschappij' het feestbeest of de 'klassieke romanticus'?
En zou één van hen veranderd moeten worden om wel 'normaal/gewoon' te zijn?

1c) Zo *plotseling* is het niet.
2) Dat heb ik al geprobeerd, maar dat werkt niet echt. ;) En zoveel mensen zijn er in de buurt niet met wie ik het echt goed kan vinden. ;)

Ik stel me er wel voor open, maar dat kan niet zonder m'n eigen gang te gaan oid. 'k kan het niet uitleggen.

1c) maar?
2) En bij de vriendjes en vriendinnetjes van je vriendje? :)

Volgens mij heb ik niet geïnsinueerd dat iemand moet veranderen als hij/ zij 'anders' is.
Mijn insteek is 'als je er zelf prettig bij voelt, (geen anderen met je gedrag 'schaadt'), dan ga je gewoon door met wat je doet'...

Trouwens, onze maatschappij bestaat uit allerlei sub-groepen (denk aan gabbers, kakkers, punkers, skaters et cetera).
Volgens mij zoekt iedereen wel vrienden uit die globaal dezelfde ideeën/ opvattingen e.d. hebben. In jou groep ben je dan iig normaal..

Wie is er nu normaal volgens jou, of volgens 'de maatschappij' het feestbeest of de 'klassieke romanticus'?

Natuurlijk kun je -ik- daar geen antwoord op geven. Zoals ik zonet al zei, er bestaan vele (geaccepteerde) sub-groepen.
Het gaat erom dat je zelf, over het algemeen, gelukkig bent.

'De maatschappij, dat ben jíj', luidt de slogan van de postbus 51 spotjes ;)

Joyce (prefereerd het om juist wat minder doorsnee te zijn)

Gewoon kan je zien als: normaal. Normaal is volgend de norm. De norm wordt bepaald door de maarschappij en de cultuur waarin je zit.

Op die manier kan je zeggen dat je "gewoon" bent voor mensen die het zelfde doen als jij. Dat jij niet echt veel contacten wil kan voor mensen gewooon zijn maar de meeste mensen vinden dit niet gewoon.

Kijk maar naar de TV: hier willen ze je laten weten dat het gewoon is om uit te gaan, te roken, te drinken, te consumeren, een carriëre te maken, succesvol te zijn.

Maar zodra je heel goed naar een individu gaat kijken en dus die persoon los van een groep ziet in een diep focus zie je dat ieder mens uniek (ongewoon) is.

Wat mij belangrijk lijkt is dat jij jezelf accepteerd voor wat je bent. Dat jij het eens bent met de dingen die jij doet en dat jij jezelf "gewoon" vindt maar toch beseft dat je uniek bent.

Ik hoop dat je er iets aan hebt...

Dus, het kan zijn dat Juliah voor sommige mensen niet-normaal is?

En dan nog?!
Sommige mensen vinden mij ook ontzettend weird omdat ik fluoriserend rood/ rose haar heb, 'vage kleren', 'te veel oorbellen heb', 'apparte make-up' 'tragus & neus pierc' e.d. De menschen waar ik mee omga, vinden het normaal... Echter, sommige oudere generaties of 'kakkkers' vinden het nodig een opmerking te plaatsen wanneer ik over straat loop oid...
Nja, ik ben dur tevreden mee, en dat is het voornaamste ;)