Jaloezie oproepen om vanzelfsprekendheid tegen te gaan
 

Heeft iemand hier het ook wel eens dat als je in een langdurige relatie zit je eigenlijk stiekum wel eens zou willen dat je vriend/vriendin soms een klein beetje jaloers is?

Ik heb dat namelijk wel zo af en toe. Mijn vriend is niet iemand die je snel jaloers krijgt, en je krijgt mij ok niet snel jaloers, maar zo af en toe wou ik dat ie soms ietsje jaloerser was of in ieder geval gewoon eens jaloers was.

Waarom? Ik denk dat ik het gevoel heb dat ik door die gevoelens bij hem op te roepen ik kan laten zien dat ik niet iemand ben die je als vanzelfsprekend kan zien. En ik weet ook wel dat hij dat niet doet, maar ter illustratie zeg maar.

En ik zou em ook niet opzettelijk jaloers willen maken, maar zou gewoon dus eens willen dat ie een keer jaloers werd.

Ik hoop dat jullie me een beetje snappen, is volgens mij een wat vaag verhaaltje zo, maar hebben jullie dat ook wel eens, voor de mensen die al een wat langdurige relatie hebben?

Ik snap het! Ik heb het ook, alleen ben ik heel erg jaloers, en was mn (ex)vriend dat totaal niet. Ik vond het vreselijk irritant dat het nooit jaloers werd, want voor mij is dat toch wel een beetje een teken dat je gek op iemand bent, en dat je bang bent om iemand kwijt te raken...
Heb ook echt mn best gedaan om em jaloers te krijgen (echt heel schaamtelijk, eigenlijk) maar het is me nooit gelukt. Heb me er uiteindelijk maar bij neergelegd dat hij me gewoon vertrouwde. Maar vond het niet leuk.... :o

En dat zou ik dus nooit doen, m'n vent opzettelijk jaloers (proberen te) maken. Maar idd, wat je zegt, het is een teken dat je wel gek op iemand bent en voor mij vooral dat hij me niet vanzelfsprekend neemt. En dat doet ie ook niet, maar toch...:D

ik heb het vermoeden dat mn vriend regelmatig jaloers is...maar hij wil het niet toegeven omdat hij ook wel zeker is van onze relatie...

Je kunt niet iemand jaloers maken die dat van nature niet is.

Ben ik nou zo vreemd, dat ik niet snap waarom in een relatie sprake moet zijn van jaloezie of waarom sommige mensen hier dat zelfs wensen op te wekken?

Tis toch juist hardstikke goed als er geen sprake is van jaloezie? Tis een negatieve emotie, waarom zou je die willen oproepen...als je bevestigd wilt zien dat iemand om je geeft is dit toch wel de meest belabberde manier als je t mij vraagt...

T doet me denken aan een soort test die moet worden afgelegd, zo van als ie niet jaloers wordt houdt ie niet van me, want dan zou die wel jaloers zijn...terwijl je het juist zou moeten waarderen dat er geen jaloezie is, juist tevreden zijn met wat je hebt...anderen hebben die luxe niet.
Daar gaat de relatie juist kapot door jaloezie...

Waarom kunnen zoveel mensen toch niet gewoon blij zijn met wat ze hebben, ook al ontstaat er gewenning...

Yuup, ik ben niet jaloers te krijgen, dus wat dan betreft daagt mn vriend me wel eens uit al shij geintjes maakt over bv een denkbeeldig meisje net zolang tot hij me jaloers krijgt... tis een beetje een spelletje ;) Maar verder word ik dus totaal niet jaloers dus mischien is dat de achterliggende reden dat hij soms een geintje maakt over dit denkbeeldige meisje. (Ja wij zijn raar)
En ehm... als ik hem vertel over een jongen die mij probeerder t eversieren zegt hij meestal "Mag ik hem slaan' hij meent het niet echt maar hij vind het dus niet fijn als dr teveel met me gesjansd word :P lol....

Nee natuurlijk niet. Veel jaloezie is nooit goed in een relatie. Maar te weinig jaloezie volgens mij ook niet. Dat zou betekenen dat je partner er met een ander vandoor kan gaan zonder dat je ermee kan zitten. Da's ook niet goed.

Maar ik heb dus zoiets van: als ik mijn partner jaloers zou zien, gewoon een klein beetje 1 keer, dan zou het voor mij een teken zijn dat hij me niet voor lief neemt, maar wel degelijk begrijpt dat hij het niet te bont kan maken omdat het anders snel over is. Nog niet eens zo zeer een teken dat hij gek op me is, maar meer een teken dat hij me niet voor vanzelfsprekend neemt.

Ik zou het nooit opwekken, absoluut niet, hou ik niet van, vind ik ook niet eerlijk, maar zou het niet erg vinden als hij het eens een keer zou zijn.

Ik herken dit heel sterk. Soms heb ik echt zin om mijn vriend zo jaloers te maken, dat hij het even moeilijk heeft. Meestal ben ik diegene die namelijk jaloers gedrag vertoont. Ik probeer soms met grapjes mijn vriend een beetje jaloers te krijgen, maar soms ook gewoon mijn verhaal te vertellen, over de verschillende jongens. Het doet hem helemaal niets, en dat blijf ik toch jammer vinden..

Ik denk dat je iemand jaloers wilt maken, om aandacht te krijgen en je toch gewild voelt. Heb ik ook. Nu ook nog wel eens om mn ex jaloers te maken, zie hem namelijk nog op de sportschool.... of ben ik dan nog niet over hem heen? Nee, das gewoon mn stukje slechte kant :bloos:

Ik herken het ook wel ja.
Zelf ben ik juist jaloerser geworden (door bepaalde dingen) en daar baal ik zo van. En ik merk nooit aan hem dat hij jaloers is ofzo en dat vind ik af en toe beetje vervelend. Hij zegt juist dat hij het nooit aan mij merkt.. hmm.. beetje aparte situatie? :p

Mijn vriend en ik zijn beiden eigenlijk totaal niet jaloers aangelegd. Maar door omstandigheden die zich voor hebben gedaan ben ik dus 1 keer jaloers geweest. De mensen die hier regelmatig komen weten waarom. En ik vond het verschrikkelijk. Ik wou niet jaloers zijn, zo was ik niet, zo ben ik nog steeds niet en ik wist me er geen houding aan te geven. Ik merkte erdoor wel dat ik toch kon vernemen aan mezelf dat ik niet meer verwacht had dat onze relatie zomaar gebeurd kon zijn en dus dat ik hem misschien zelfs wel een betje voor lief begon te nemen. Dat vond ik nog wel het ergste. Dat ik dat ooit kon doen.

Maar dat hoofdstuk is voorbij, en het is absoluut niet uit wraak of iets wat erop lijkt, maar een bevestiging dat hij mij niet voor lief neemt wat mij toch zegt: was hij maar eens een keer jaloers.

En daar ligt volgens mij bij zoveel mensen de denkfout...
Het is niet dat dat betekent dat het je niks doet, het is alleen dat je vertrouwt op de 'goedheid' van je partner dat het niet gebeurt, en wanneer dat wel gebeurt hoeft dat absoluut niet te betekenen dat die persoon er dan minder mee zit, misschien wel juist veel meer omdat ie erop vertrouwde dat het goed zat...

En door te weinig jaloezie bereik je dus te snel dat iemand het allemaal wel vertrouwt en dus dingen toelaat die eigenlijk niet kunnen zonder er mee te kunnen zitten, totdat het een keer fout gaat, en dan komt de klap alleen maar harder aan.

Ik snap niet waarom je zo graag wil geloven dat jaloezie iets goeds is, al dan niet in mindere mate...
De persoon die vertrouwt wordt, moet gewoon goed met dat vertrouwen omgaan...nu lijkt het net alsof je zegt dat als er geen jaloezie is dat degene die vertrouwd wordt maar met iedereen zal vreemdgaan omdat er toch niks uit lijkt te maken...dan vraag ik me nou af hoeveel hou je van iemand houdt als je vind dat ie jaloezie moet tonen met als reden dat als dat niet gebeurt dat het weleens slecht zou kunnen aflopen omdat er te weinig controle zou zijn...
Waarom zou je zo graag jaloezie goed willen praten of in ieder geval in mindere mate gerechtvaardigd vinden als er niets dan negativiteit aankleeft? Want alles wat je wil weten kan je ook gewoon zien aan iemands ogen, ipv te verwachten dat iemand het dmv jaloezie toont en zelfs er lichtelijk door teleurgesteld raken als dat niet zo is...

haha, ben het ook wel met je eens hoor. En ik heb liever ook helemaal geen jaloezie als het om vertrouwen gaat.

Maar daar ging het in dit topic ook helemaal niet om. Het ging erom of jaloezie voor iemand een teken kon zijn of een bevesitging dat de een de ander niet voor lief neemt.

Oh...ik dacht dat het ging over of het zonder jaloezie wel goed zit?

Iemand jaloers maken kan heel erg leuk werken dat ie weer voor je gaat werken. Maar het kan ook de andere kant op gaan dat ie je terug wil pakken en dan kan het echt van kwaad tot erger gaan ! Want al ga jij gek gezegd voor de grap met een ander persoon een beetje zitten flirten kan hij zich zelf genoodzaakt voelen om dit ook te gaan doen.

Ook jij begrijpt het niet helemaal...Laatste keer dat ik het uitleg.

Is het voor jou herkenbaar dat je soms wel eens zou willen dat je partner een beetje jaloers is omdat het voor jou een teken is dat hij/zij jou niet voor lief neemt?

Maar mogen we dan helemaal niet discussieren over het feit of die wil wel gerechtvaardigd is...
Of mogen we die gedachtegang helemaal niet bekritiseren als we het niet herkenbaar vinden?

nou, ik vind het eigenlijk een heel goed teken als iemand niet jaloers is. Ik ben zelf vreselijk jaloers, en echt. Dat gun ik niemand...

natuurlijk wel, alles mag (tot op zekere hoogte :D) maar of het hebben van jaloezie goed is voor je relatie of niet is iets heel anders dan wat ik ter sprake heb gebracht. Vind ik in ieder geval.

wees blij dat je vriend niet snel jaloers wordt... mijn ex werd al snel jaloers en daar kreeg ik het alleen maar benauwd van...

Daar ben ik ook zeer zeker blij om. Maar nogmaals, soms heb ik iets van: werd hij maar eens eenmalig een keertje een heel klein beetje jaloers, dan heb ik een illustratie buiten woorden om dat hij me niet voor lief neemt en voor me wil werken.